Η ιστορία της Ο

«Ξαπλωμένη στο αριστερό πλευρό, ολομόναχη μες στο σκοτάδι και στη σιγαλιά, ζεστή κάτω απ' τη γούνα και υποχρεωτικά ακίνητη, η Ο αναρωτιόταν γιατί ένιωθε τόση ηρεμία ανάκατη με τρόμο ή γιατί ο τρόμος τής φαινόταν τόσο ήρεμος. Κατάλαβε ότι το πιο ολέθριο γι' αυτήν ήταν πως οιαδήποτε χρήση των χεριών της της ήταν απαγορευμένη· όχι γιατί αυτά ενδεχομένως θα την προστάτευαν (άραγε ήθελε να προστατευθεί;), αλλά, αν ήσαν ελεύθερα, θα επιχειρούσαν μια χειρονομία, θα προσπαθούσαν να απωθήσουν τα χέρια που την άρπαζαν, τη σάρκα που τη διαπερνούσε, να παρεμβληθούν ανάμεσα στους γλουτούς της και στο μαστίγιο. Την είχαν απαλλάξει απ' τα χέρια της· το κορμί της κάτω απ' τη γούνα ήταν γι' αυτήν απρόσιτο».

Πολύ πριν από τις Πενήντα αποχρώσεις του γκρι υπήρχε η Ιστορία της Ο. Το τολμηρό αυτό ερωτικό μυθιστόρημα ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων όταν πρωτοεκδόθηκε το 1954, ενώ η λογοτεχνική του αξία αναγνωρίστηκε σχεδόν αμέσως καθώς τιμήθηκε με το βραβείο Prix des Deux Magots. Το βιβλίο έμελλε να γίνει το πιο πολυδιαβασμένο γαλλικό μυθιστόρημα του 20ού αιώνα μετά τον Μικρό πρίγκιπα, ενώ η ταυτότητα της συγγραφέα του ένα από τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά μυστήρια. Το 1975 το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

H Ιστορία της Ο ανήκει σ' εκείνα τα βιβλία που σημαδεύουν τον αναγνώστη τους - που δεν τον αφήνουν ακριβώς, ή ουδόλως, όπως τον βρήκαν: περιέργως, γίνονται ένα με την επιρροή που ασκούν και μεταμορφώνονται μαζί της. Μετά από κάποια χρόνια, δεν είναι πια τα ίδια βιβλία. (Από τον πρόλογο του Ζαν Πολάν)