Ο Πολυβίου δεν ασχολείται με εδάφια ή συγκεκριμένους στίχους του Αναγνωστάκη για να τους ερμηνεύσει ή να αποδώσει το πιθανό κρυφό νόημά τους. Τον ενδιαφέρει αποκλειστικά η πραγματικότητα μέσα στην οποία δημιουργήθηκαν αυτοί οι στίχοι. Τα μικρά ονόματα των προσώπων, οι δρόμοι, οι χρονολογίες που συχνά στεγάζουν τα ποιήματα, οι αναφορές σε καταστάσεις που κατά κανόνα μνημονεύονται με τρόπο περίπου κρυπτογραφικό αποκτούν εδώ ύπαρξη και υπόσταση, διευκολύνοντας τον αναγνώστη να εισχωρήσει στο εργαστήρι του ποιητή.
Η πόλη της Θεσσαλονίκης, όπου έζησε όλα τα κρίσιμα χρόνια του ο ποιητής, αποκτά στις σελίδες του τωρινού βιβλίου μια φυσιογνωμία κι ένα πρόσωπο όπως ακριβώς τα είδε και τα έζησε ο Αναγνωστάκης.
Γιατί η ποίηση δεν είναι μια πράξη εν κενώ. Είναι περιγραφή και αποτύπωση μιας δεδομένης πραγματικότητας.
(Από τον πρόλογο του Δημήτρη Δασκαλόπουλου)