Το θέμα του χρόνου και του χώρου -ένα από τα συναρπαστικότερα ερωτήματα που απασχόλησαν τη σκέψη των ανθρώπων από την αρχαιότητα- δεν έχει αντιμετωπιστεί παρά ελάχιστα ως βιολογικό φαινόμενο ακόμη και από τους ειδικούς επιστήμονες, κυρίως νευρολόγους, νευροβιολόγους και ψυχολόγους, και καθόλου ή σχεδόν καθόλου από άλλους κλάδους (π.χ. φιλοσόφους, θεολόγους κ.λπ.). Και όμως, είμαστε φτιαγμένοι από αστερόσκονη. Ο κάθε άνθρωπος, το κάθε έμβιο ον του πλανήτη, φέρει μέσα του τα σωματίδια που είχαν δημιουργηθεί στις απαρχές του σύμπαντος, άτομα που σφυρηλατήθηκαν μέσα στην πύρινη καρδιά άστρων προγενέστερων του Ήλιου. Ποιος γνωρίζει, άραγε, ότι ο σίδηρος στα ερυθρά αιμοσφαίριά μας προήλθε από την έκρηξη ενός αστεριού; Φέρουμε μέσα μας την ιστορία του σύμπαντος και της ζωής, δηλαδή έχουμε μέσα μας τον χρόνο και τον χώρο. Το σύμπαν είναι χώρος συνυφασμένος με τον χρόνο, αλλά και το σώμα μας είναι χώρος, άρα συνυφασμένο με τον χρόνο. Όπου υπάρχουν σώματα, υπάρχει χωροχρόνος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η Σχετικιστική Κβαντική Θεωρία Πεδίου, που εξετάζεται σ' αυτό το βιβλίο, είναι η βάση για την μελέτη των εξελίξεων στην Φυσική των Υψηλών Ενεργειών. Η έκθεση είναι σχετικά σύντομη, καθώς αυτό το πόνημα απευθύνεται σε αρχάριους μεταπτυχιακούς φοιτητές ή προχωρημένους προπτυχιακούς φοιτητές με βασικές γνώσεις Κβαντικής Μηχανικής, Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων, Θεωρίας Ομάδων και Ειδικής Σχετικότητας.
Εξετάζονται τα βασικά στοιχεία των θεωριών κβαντικών πεδίων που σχετίζονται με καθεμία από τις αλληλεπιδράσεις που εισέρχονται στο Καθιερωμένο Πρότυπο των Στοιχειωδών Σωματιδίων και τα αυθόρμητα πρότυπα θραύσης της συμμετρίας, δηλαδή το κλασικό φαινόμενο Higgs, πρώτα στο απλούστερο πλαίσιο της Αβελιανής συμμετρίας της Βαθμωτής Ηλεκτροδυναμικής και κατόπιν για τις σχετικές για το Καθιερωμένο Πρότυπο, μη-Αβελιανές συμμετρίες.
Η επόμενη μεγάλη ενότητα είναι η θεωρία της σκέδασης με παραδείγματα σε επίπεδο δέντρου. Ακολουθεί ο κβαντισμός των πεδίων μέσω των λεγόμενων ολοκληρωμάτων διαδρομής, οι βασικές έννοιες και οι προϋποθέσεις για "επανακανονικοποιησιμότητα" των θεωριών, και επίσης τα βασικά στοιχεία της λεγόμενης "ομάδας επανακανονικοποίησης" και εξομάλυνσης μιας θεωρίας. Εκτός από τις διαταρακτικές μεθόδους γίνεται και μια σύντομη περιγραφή των θεωριών Yang-Mills σε χωροχρονικό πλέγμα αλλά και μέσω της ενεργής χορδής.
Ακολουθούν επιλεγμένα προχωρημένα θέματα, όπως οι χειραλικές ανωμαλίες, η κβαντική γενίκευση του μηχανισμού Higgs, ο μηχανισμός των Coleman και Weinberg που αποτελεί μια κβαντικά δυναμική ερμηνεία του φαινομένου σπασίματος της συμμετρίας και οι κρίσιμοι εκθέτες από την οπτική γωνία της Κβαντικής Θεωρίας Πεδίου. Τέλος περιγράφονται σύντομα οι Σύμμορφες Θεωρίες Πεδίου, καθώς και ο φορμαλισμός θεωριών πεδίου σε πεπερασμένη θερμοκρασία και πραγματικό χρόνο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο βραβευμένος με Νόμπελ φυσικής Steven Weinberg (1933-2021), πέρα από την πρωτοποριακή έρευνα που διεξήγαγε, έγινε γνωστός για μια σειρά κειμένων που χαίρουν ιδιαίτερης αναγνώρισης πάνω σε διάφορες πτυχές της φυσικής, τα οποία συνδυάζουν την εξαιρετική φυσική διορατικότητα με το χάρισμα της σαφούς παρουσίασης. Στο τελευταίο του βιβλίο «Τα θεμέλια της σύγχρονης φυσικής» επιχειρεί να περιγράψει τα θεμέλια της σύγχρονης φυσικής στο ιστορικό τους πλαίσιο και με κάποιες καινούριες αποδείξεις. Ο Weinberg παρουσιάζει θέματα που κυμαίνονται από τις πρώτες εφαρμογές της ατομικής θεωρίας μέχρι τη θερμοδυναμική, τη στατιστική μηχανική, τη θεωρία μεταφοράς, την ειδική σχετικότητα, την κβαντομηχανική, την πυρηνική φυσική και την κβαντική θεωρία πεδίου. Ο τόμος αυτός παρέχει τη βάση για προχωρημένα προπτυχιακά και μεταπτυχιακά μαθήματα φυσικής καθώς και μια εύχρηστη εισαγωγή σε πτυχές της σύγχρονης φυσικής για ενεργούς επιστήμονες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Τι κοινό μπορεί να έχει ως προς τον τρόπο εργασίας του ένας θεωρητικός φυσικός με έναν καλλιτέχνη; Πώς αντιλαμβάνεται ένας μη ειδικός μια επιστημονική εργασία που περιλαμβάνει δυσνόητες έννοιες ακόμη και για ειδικούς σε παρεμφερή αντικείμενα;
Αυτές οι ερωτήσεις έρχονται στο μυαλό του αναγνώστη αυτού του βιβλίου, το οποίο προέκυψε μέσα από συζητήσεις ενός επισκέπτη καλλιτέχνη με έναν θεωρητικό φυσικό, στο Ευρωπαϊκό εργαστήριο φυσικής σωματιδίων (CERN) στη Γενεύη της Ελβετίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Οι αρρώστιες μας δεν βρίσκονται μόνο μέσα στο κρανίο μας. Δημιουργούνται και συντηρούνται από τις προσωπικές μας σχέσεις και τις κοινότητες στις οποίες ανήκουμε».
Τι, ποιος και πώς ορίζει την ψυχική ασθένεια; Πώς η ψυχιατρική, οι διαδικασίες διάγνωσης και τα φάρμακα έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας μας, της κοινωνικής, αλλά ακόμη και της προσωπικής μας ζωής; Τι σχέση έχει ο ρατσισμός ή οι έμφυλες διακρίσεις με τις ψυχικές παθήσεις όσων (πρέπει να) τα υπομένουν;
Με αφετηρία ερωτήσεις-κλειδιά για την ίδια τη φύση μας, η Ρέιτσελ Αβίβ μάς προσκαλεί σε μια εξερεύνηση του πιο κρυφού και τρυφερού εαυτού μας αλλά και των κόσμων μας. Οδηγοί μας, έξι άνθρωποι σαν εμάς. Σε έξι ιστορίες ψυχικής πάθησης, κάποιες με κάθαρση, άλλες όχι. Έξι συναρπαστικά ταξίδια - από ελίτ πανεπιστήμια, σε ναούς στα βάθη της Ινδίας, από ιδρύματα σαν πολυτελή ξενοδοχεία, στα αγριότερα γκέτο των ΗΠΑ.
Η συμπόνια, η επιστημονική σκέψη, η αγάπη για τον άνθρωπο και όσα τον κάνουν μοναδικό, η έλλειψη εύκολης επίκρισης, η διαλλακτικότητα, η αντικειμενικότητα, η γεμάτη ζεστασιά και σεβασμό στο άγνωστο κάθε ψυχής γραφή, είναι λίγα μόνο από εκείνα που κάνουν ετούτο το βιβλίο μια νοητικά και συναισθηματικά πολύτιμη εμπειρία ανάγνωσης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ένα από τα καλύτερα βιβλία του 2022
The New York Times Book Review, The Wall Street Journal, Los Angeles Times, Time Magazin, The Washington Post

Ο Peter Harrison είναι πρώην καθηγητής επιστήμης και θρησκείας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και επί του παρόντος είναι καθηγητής έρευνας και διευθυντής στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Queensland. Το 2011 ήταν Λέκτορας των Διαλέξεων Gifford στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και κατέχει τον τίτλο του Senior Research Fellow στο Ian Ramsey Centre της Οξφόρδης.
Η Σύγκρουση μεταξύ επιστήμης και θρησκείας μοιάζει ανεξίτηλη στον χρόνο, σχεδόν αιώνια. Αυτές οι τόσο αποκλίνουσες ερμηνείες για τον κόσμο βρίσκονταν πάντα σε έντονη αντίθεση; Στην πραγματικότητα, όπως υποστηρίζει ο Peter Harrison, αυτό δεν ισχύει: Οι ίδιες οι έννοιες της επιστήμης και της θρησκείες είναι σχετικά πρόσφατες, εμφανίστηκαν μόλις στα τελευταία τριακόσια χρόνια και είναι οι ίδιες οι κατηγορίες, παρά οι υποκείμενες έννοιές τους, που περιορίζουν την κατανόησή μας για το πώς η επίσημη μελέτη της φύσης συνδέεται με τη θρησκευτική ζωή.
Στο βιβλίο "Οι επικράτειες της επιστήμης και της θρησκείας", ο Harrison αποδομεί όσα θεωρούμε ότι γνωρίζουμε σχετικά με τις δύο κατηγορίες και, στη συνέχεια, τα ανασυνθέτει με έναν προκλητικό και παραγωγικό νέο τρόπο. Μέσω της παράλληλης, για πρώτη φορά, ιχνηλάτησης της ιστορίας αυτών των εννοιών, ρίχνει φως σε εναλλακτικά όρια και ελάχιστα γνωστές σχέσεις μεταξύ τους -καθιστώντας με αυτόν τον τρόπο δυνατό να μάθουμε μέσα από την αληθινή τους ιστορία και να δούμε άλλους πιθανούς τρόπους με τους οποίους η επιστημονική μελέτη και η θρησκευτική ζωή μπορεί να συνδέονται, επηρεάζονται και εμπλουτίζουν αμοιβαία η μία την άλλη.
Ένα συγκλονιστικό επίτευγμα από έναν διακεκριμένο μελετητή και στο απόγειο των δυνατοτήτων του, το βιβλίο "Οι επικράτειες της επιστήμης και της θρησκείας" υπόσχεται να αλλάξει για πάντα τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε για αυτούς τους θεμελιώδεις πυλώνες της ανθρώπινης ζωής και εμπειρίας.» (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η προσδοκία των επιμελητών αυτού του τόμου είναι να αναδείξουν τη σημασία και την επικαιρότητα της Φιλοσοφίας της Τεχνολογίας, ιδιαίτερα σε μια εποχή που από πολλές απόψεις θυμίζει τη λεγάμενη πρώτη κρίση της νεοτερικότητας. Στις αρχές του 20ού αιώνα, η ιδέα περί της "εκτός ελέγχου τεχνολογίας" τροφοδότησε έναν συντηρητικό τρόπο σκέψης που αποτέλεσε ένα από τα κεντρικά νήματα του διανοητικού κλίματος του Μεσοπολέμου. Σήμερα, μοιάζει να διανύουμε μια παρόμοια περίοδο δαιμονοποίησης της τεχνολογίας, η οποία γίνεται αντιληπτή ως μια δύναμη που έχει ξεφύγει, και πάλι, από τον ανθρώπινο έλεγχο και δρομολογεί έναν οδυνηρό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αποτελεί, ασφαλώς, ειρωνεία το γεγονός ότι, και στις δύο περιπτώσεις, πολλοί από τους πρωταγωνιστές αναζήτησαν τη λύτρωση από την "εκτός ελέγχου τεχνολογία" στην ίδια την τεχνολογία. Πέρα από αυτό όμως, σήμερα δεν μπορούμε να θεμελιώνουμε τη φιλοσοφική θεώρηση της τεχνολογίας ούτε στη ρομαντική ουσιοκρατία ούτε στη θετικιστική ορθολογικότητα. Τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά, έχουν γίνει περίπλοκα και η πείρα ενός αιώνα γεμάτου με πρωτοφανείς καταστροφές αλλά και με πρωτόγνωρα τεχνολογικά επιτεύγματα δεν μας επιτρέπει να είμαστε αφελείς. Η Φιλοσοφία της Τεχνολογίας μπορεί να φωτίσει τον δρόμο για την κατανόηση της εποχής μας -του τεχνοεπιστημονικού πολιτισμού που αποτελεί το παρόν μας- και, ταυτόχρονα, να αναδείξει την κοινωνική προοπτική που κρύβεται στην κριτική θεώρηση της τεχνολογίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)