"Στο απλό γραφείο του δύο βιβλία και ένα σημειωματάριο. Αυτά ήταν οι αποσκευές του, αυτά είχε πάρει μαζί του, αυτά είχε να πάρει μαζί του".
Στις αρχές της δεκαετίας του '60 λόγω κοινωνικών φρονημάτων ο Χρήστος αναγκάζεται να φύγει από την Ελλάδα. Τη μάχη για επιβίωση και προσαρμογή στην ξένη χώρα και τις σπουδές του πάνω στη Φιλοσοφία, έρχεται να ανατρέψει ένας μεγάλος έρωτας για μια παντρεμένη φωτογράφο. Γιατί "η καρδιά του ανθρώπου, αυτός ο επαναστάτης αλήτης που όλοι φέρουμε μέσα μας, δε δαμάζεται", όπως γράφει.
Η εξέλιξη αυτής της σχέσης είναι ο πυρήνας για να στήσει ο Θοδωρής Καλλιφατίδης ένα μυθιστόρημα με τα θέματα που δεν έχουν πάψει να τον απασχολούν σε όλη του τη ζωή: την ξενιτιά και την αγάπη.
«Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης έχει την ικανότητα να αφηγείται μια ιστορία με φυσικότητα, δηλαδή σαν να έχει εκτυλιχθεί αβίαστα, χωρίς να ασφυκτιά μέσα στον ψυχολογικό κατακλυσμό ενός ανθρώπου που στην πραγματικότητα αγωνίζεται να επιβιώσει». (Mario Vargas Llosa, El Pais - Βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας 2010)