ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ
Κι αν το έχεις το όνειρο
Κράτα το σφιχτά
Να μη σου φύγει
Λίγο να ξεχαστείς
Θα ξεχαστεί κι εκείνο

Θυμήσου λοιπόν...
να τα σφιχταγκαλιάζεις τα όνειρά σου!
[Από την έκδοση]

Έπιασα το βιβλίο με τα δυο μου χέρια για να πιστέψω ότι ήταν αληθινό. Γύρισα στο οπισθόφυλλο, έλειπε το μισό - κάθετα. Έτσι πως ήταν κομμένο καμία φράση δεν άρχιζε, λες τελείωναν, η μία κάτω από την άλλη.
...εν θα έρθει ποτέ.
...ο όνειρο έσβησε.
...ην άγρια νύχτα.
...ύτρα του κακού.
...λον ποδοπατήθηκε.
...έτυχε η δοκιμή.
...ότε θα μιλήσεις;
...εννήθηκες λειψός.
Εγώ όμως τις θυμόμουν μία προς μία, ολόκληρες. Τι αναμνήσεις... Το ίδιο βιβλίο είχαμε στο πατρικό μου σπίτι, θαυμαστά ακέραιο μέχρι που έφυγα από κει - ένα από τα τρία που χρησιμοποιούσε η μάνα μου για να μας δέρνει όταν γυρνούσαμε με τον αδελφό μου βρώμικοι και χτυπημένοι από τη βόλτα στη γειτονιά.
Δεν ξέρω αν ήταν σπουδαίο ή σπάνιο, κάτι σαν συμβουλές αυτοβελτίωσης θυμάμαι, γι' αυτό το διάλεξε η μάνα μου μαζί με άλλα, τη "Δίκαιη Τιμωρία" και τον "Θηριοδαμαστή". Ναι, σωστά, ακριβώς αυτό ναι... ξεφύλλισα λίγο τις μέσα σελίδες, τούτο δω ήταν πιο καθαρό, αν και σκισμένο από πίσω. Οι μνήμες με κατέκλυσαν, δεν το είχα ξαναδεί από τότε, σχεδόν ένιωσα την αίσθηση των σελίδων στην πλάτη μου. "Γιατί το έπιασες με τα βρομόχερά σου; Είσαι μέσα στο αίματα ρε βλάκα", ο αδελφός μου με συνέφερε από την ονειροπόληση. "Ρίξτο κι αυτό μαζί με τα πτώματα στο διπλανό δωμάτιο. Έχω ήδη αδειάσει τη βενζίνη. Έλα, γρήγορα, πρέπει να την κάνουμε!" (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Στα περίχωρα της Σμύρνης ζει ο Νικήτας με τον γιο του, τον Κωνσταντή και την ψυχοκόρη τους, την Παγώνα. Όλη του η ζωή περιστρέφεται γύρω από την καλλιέργεια καπνών, οικογενειακή παράδοση χρόνων. Όταν συνειδητοποιεί τον κρυφό έρωτα των δύο παιδιών, αποφασίζει να επέμβει και να παντρέψει τον γιο του με τη Μηλιά, κόρη εμπόρου από το Αϊδίνι, δίχως όμως να καταφέρει πραγματικά να σβήσει το πάθος μεταξύ τους. Ωστόσο, τα τραγικά γεγονότα της Σμύρνης και οι ανταλλαγές πληθυσμών θα ορίσουν για άλλη μια φορά τις ζωές και το πεπρωμένο των ηρώων.
Την ίδια περίοδο, ο Σπύρος ξεκινά από τη Λευκάδα τη δική του διαδρομή. Μια διαδρομή γεμάτη δύσβατα μονοπάτια που καλείται να περπατήσει μόνος, μέχρι να συναντήσει την ιστορία του...
Είναι η θέληση για ζωή ή μήπως ο θάνατος που φτιάχνει μονοπάτια και φέρνει τη λύτρωση στις καρδιές; Πόσο σκοτάδι μπορεί να αντέξει κανείς; Και η αγάπη; Πόσα μπορεί να υπομείνει η αγάπη για να στεφθεί νικήτρια στο τέλος;
Ένα οδοιπορικό από την Ιωνία στο Ιόνιο, από τη χιλιοτραγουδισμένη Σμύρνη στις γειτονιές της Κοκκινιάς του Πειραιά και τα ακρογιάλια της Λευκάδας, σε ένα ταξίδι στο Φως, εκεί όπου η ζωή κρατά τα ηνία και γράφει την Ιστορία αφηγούμενη το δικό της παραμύθι. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)