Το βιβλίο «10 Νέες εντολές» είναι εμπνευσμένο από και για τους νέους της εποχής μας! Μέσα από 10 σύντομα θεατρικά κείμενα αναδύονται ιστορίες που έχουν εξομολογηθεί έφηβοι μαθητές και περιγράφουν σκηνές που βιώνουν στο σπίτι, στο σχολείο και στην κοινωνία γενικότερα. Σκηνές που τους δυσαρεστούν τους προβληματίζουν, τους καταπιέζουν και ιούς ωθούν να μιλήσουν και να απευθύνουν τις δικές τους 10 νέες εντολές προς τους μεγάλους. Μόνο που οι δικές τους εντολές, δεν έχουν τη μορφή απαγόρευσης ή προσταγής, αλλά διεκδίκησης, ενθάρρυνσης, προτροπής, λύτρωσης. Κάθε κείμενο αποτελεί, έναυσμα για να μπορέσουν εκπαιδευτικοί και μαθητές, γονείς και παιδιά να συζητήσουν, να επικοινωνήσουν και να αφουγκραστούν αμφότεροι τα προβλήματα, τις ανάγκες και τα θέλω τους. Ταυτόχρονα, είναι ένα πολυδύναμο εκπαιδευτικό εργαλείο για τα εργαστήρια δεξιοτήτων, αλλά και ένα καλλιτεχνικό πλαίσιο ώστε μικροί και μεγάλοι να εμπλακούν δημιουργικά σε πολλαπλές δραστηριότητες, με στόχο την ανάπτυξη δεξιοτήτων του 21ου αι. και την προάσπιση των δικαιωμάτων του παιδιού. Είναι καιρός να δώσουμε στα παιδιά μας τον χώρο, τον τρόπο, τις γνώσεις και τις κατάλληλες δεξιότητες που χρειάζονται, για να δημιουργήσουν ένα όμορφο, ελεύθερο και ευοίωνο μέλλον! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Τέχνη - εκπαίδευση - ανάπτυξη δεξιοτήτων
Καλλιτεχνικές - εκπαιδευτικές δραστηριότητες για ανάπτυξη δεξιοτήτων (σε εφήβους)

Στο πλαίσιο της δράσης του OutReach Project 3, Θεατρικές προσεγγίσεις για τη διαφορετικότητα και την αποδοχή, η ανταπόκριση των νέων, ανερχόμενων θεατρικών συγγραφέων στο κάλεσμα των Συνεργειών Πολιτισμού, ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη.
Το OutReach Project, τοποθετεί στο επίκεντρο των δράσεων του τη δημιουργία και καθιέρωση ενός απαραίτητου θεσμού για το θεατρικό γίγνεσθαι, που θα μπορεί να ενεργοποιεί σταθερά και συστηματικά την αλληλεπίδραση και την επικοινωνία των νέων θεατρικών συγγραφέων με το κοινό. Έναν θεσμό που θα συμβάλλει ενεργά στην ανάπτυξη ενός γόνιμου και εποικοδομητικού διαλόγου με προοπτική την αμοιβαία κατανόηση και αποδοχή της διαφορετικότητας, δίνοντας βήμα και λόγο σε νέες, συχνά υποεκπροσωπούμενες, φωνές να προτάξουν με τη γραφή τους την ανοικτότητα, τη συμπερίληψη και την επικοινωνία με το Άλλο. (Κώστας Θεωνάς, Επιμελητής πολιτιστικών εκδηλώσεων)

"Είμαστε αδέλφια με τον ασθενή μας στον βαθμό που, όπως και αυτός, είμαστε τέκνα του λόγου". Και δεν υπάρχει, λέει, "στο σημείο του πολιτισμού όπου βρισκόμαστε", παρά ο αναλυτικός λόγος για να δώσει την παρουσία του στη λέξη "αδελφός".
Επομένως, ο αναλυτικός δεσμός θα ήταν μία αδελφότητα λόγου. Πώς να το εννοήσουμε; Μπορούμε να πούμε ότι αναλυόμενος και αναλυτής είναι ο καθένας υποκείμενα του λόγου του Άλλου, που είναι το ασυνείδητο. Αλλά υπάρχει και κάτι παραπάνω: η ανάλυση θα τελέσει για τον έναν αυτό που ήδη πραγματοποίησε για τον άλλον, την έλευση του διαιρεμένου υποκειμένου, "αυτού του σχισμένου πράγματος".
Μπορούμε να πούμε ότι είμαστε τέκνα του αναλυτικού λόγου, λοιπόν. Η έκφραση κάνει να ακουστεί αυτό που έρχεται ως νέο, ως ανέκδοτο, χάρη σε μία ανάλυση. Δεν είναι κάτι το ένδοξο ή κάτι το αναγκαία ευτυχές, ή μπορεί και να είναι. Είναι το ίχνος που αφήνει η εμπειρία του ασυνείδητου και η γνώση που αυτή η εμπειρία επιφέρει, κάτι που κάνει τον κάθε αναλυόμενο κάτι άλλο πέρα από το παιδί του λόγου της μητέρας του και του πατέρα του. Ορίστε! Πιστεύω ότι πράγματι μπορούμε να το πούμε κάπως έτσι. (Απόσπασμα από το κείμενο "Μεταβίβαση, δεσμός και αναλυτικός λόγος"