Στο χάραμα της μέρας, χωρίς ν' ακουστεί,
ξανοίχτηκε ένα σκαρί
Όσο μάκραινε από το βράχο τόσο πιο πλούσιο
το φως ακοντιζόταν
έτσι που δεν καταλάβαμε πώς φεύγει η αυγή
κι έρχεται η δύση
Το πέλαγο κατέβαινε σα φωτεινό ποτάμι
Ο αγέρας γινόταν μουσική από αρμονία
κι απ' όνειρο πλασμένος
Ήταν γλυκό το πρωινό
πάνω από της Γης τον ξύπνο
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)





















