Ο Αφόνσο Ενρίκες δε Λίμα Μπαρέτο, από τους σπουδαιότερους πλέον Βραζιλιάνους συγγραφείς, παρέμεινε στην αφάνεια ενόσω ζούσε.
Γεννήθηκε το 1881 και πέθανε το 1922 παραμένοντας όλα τα χρόνια της ζωής του περιθωριοποιημένος και παραγνωρισμένος. Περιθωριοποιημένος λόγω χρώματος, οικονομικής και κοινωνικής θέσης· παραγνωρισμένος επειδή ζούσε και έγραφε για έναν κόσμο διαφορετικό, για τους αποκλεισμένους, τους μαύρους, τους εργάτες, τις γυναίκες - και επιπλέον σε μια γλώσσα διαφορετική από τη συνήθη των υπόλοιπων λογοτεχνών, τη γλώσσα του περιθωρίου, υιοθετώντας το λιτό ύφος του καθημερινού λόγου των Βραζιλιάνων.
Η Νέα Καλιφόρνια πρωτοδημοσιεύτηκε το 1915 και συγκαταλέγεται στα καλύτερα διηγήματά του.
Το βιβλίο πρωτοκυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων το 2009, όσο ακόμα ήταν μια πρωτοβουλία συναδέλφων στο πλαίσιο του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής. Έκτοτε έκανε τρεις εκδόσεις και τώρα επανακυκλοφορεί με νέο εξώφυλλο. (Από την έκδοση)

"Ο φεμινισμός δεν σκότωσε ποτέ κανέναν". Αυτή η φράση έχει διατυπωθεί εδώ και δεκαετίες από την πλειοψηφία του φεμινιστικού λόγου. Λες και οι φεμινίστριες προσπαθούσαν να καθησυχάσουν μια αγχωμένη πατριαρχία ή να υποστηρίξουν την ιδέα -που είναι ήδη ευρέως διαδεδομένη- ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να είναι τρομακτική, ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να είναι επικίνδυνη. Αλλά είναι αλήθεια ότι ο φεμινισμός δεν έχει σκοτώσει ποτέ κανέναν; Τα ονόματά τους είναι Μαρία, Νούρα, Ιουδήθ, Ντιάνα, Κρίσταμπελ. Έχουν χρησιμοποιήσει βία κατά της πατριαρχίας. Έχουν αγγίξει το μεγάλο ταμπού. Για να θρέψει έναν προβληματισμό σχετικά με τη θέση της βίας στον αγώνα κατά της πατριαρχίας, η IRENE μας διηγείται την ιστορία αυτών των βίαιων γυναικών. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)