Τι ήταν αυτό που έκανε δημοφιλείς τις παραστάσεις των αοιδών και των ραψωδών; Τι γνωρίζουμε για την εκτέλεση της επικής ποίησης στην αρχαιότητα; Αυτό το δύσκολο αλλά σημαντικό και σαγηνευτικό θέμα εξετάζει στο ανά χείρας βιβλίο ο Χρήστος Τσαγγάλης, στηριγμένος σε εξαντλητική συλλογή όλων των πηγών, γραμματειακών, επιγραφικών και εικονογραφικών. Η προσεκτική ανάλυση των μαρτυριών αναδεικνύει για πρώτη φορά με τέτοια πληρότητα και εγκυρότητα τη σημασία που έχει το έπος όχι ως κείμενο αλλά ως εκτέλεση και παράσταση. Ο Χρήστος Τσαγγάλης εξηγεί μεταξύ άλλων την αλληλεπίδραση ανάμεσα στον αοιδό και το ακροατήριό του, τη σημασία ενδυματολογικών κωδίκων, σκηνικής εμφάνισης και υποκριτικής ερμηνείας, το πλαίσιο στο οποίο γίνονταν εκτελέσεις επικής ποίησης, τις δραματικές αλλαγές που φέρνει η ελληνιστική εποχή ως προς την οργάνωση των εκδηλώσεων, την κινητικότητα και επαγγελματική εξειδίκευση των ραψωδών, τη συμμετοχή επικών ποιητών και ραψωδών σε μουσικούς αγώνες και τη συνέχεια αυτών των τάσεων στους αυτοκρατορικούς χρόνους. Η εικόνα που προκύπτει είναι ενός δημοφιλούς, δυναμικού και διαρκώς εξελισσόμενου λογοτεχνικού είδους. Η μελέτη αυτή αποτελεί έτσι πρωτότυπη και σημαντική συμβολή και στην αποτίμηση της επικής ποίησης ως παράστασης, από τους αρχαϊκούς ήδη χρόνους, αλλά και στην κατανόηση των εορτών και αγώνων της ελληνιστικής και αυτοκρατορικής εποχής.