Από τη Σμύρνη, τη Σύρο, την Αθήνα, περνάει η ιστορία μιας οικογένειας. Μια ιστορία γραμμένη στο ημερολόγιο μιας γυναίκας. Είναι της γιαγιάς, που το παραδίδει στην εγγονή της.
"Πρώτα θέλω να το διαβάσεις εσύ", της λέει "και ύστερα δώσ' το και στους άλλους".
Η νεαρή κοπέλα, διαβάζοντάς το, βυθίζει τον νου και την καρδιά της στις πυκνογραμμένες σελίδες του.
Τότε, βλέπει πως είναι και η ίδια ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας και καταλαβαίνει πόσο ένα βαθύ τραύμα μπορεί να παγώσει μια ψυχή και να σκοτεινιάσει μια ζωή, αλλά και να τη δυναμώσει.
Όμως, δεν γνωρίζει ότι καιροφυλακτεί αυτός που με τη δύναμή του, σαν στρόβιλος, μπορεί να αλλάξει τα πάντα, αυτός που λειτουργεί ως καταλύτης. Ο έρωτας! Που κι αν ακόμα δεν της διώχνει τις μνήμες, μπορεί, μέσα από αυτές, να δημιουργήσει τη δίψα για μια καινούργια ζωή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Οι δυο φίλοι, ο Γιωργής και ο Μιχάλης, μετά την περιπέτεια της απόδρασης, που περιγράφεται στο πρώτο βιβλίο, ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους. Παρασύρονται από την ορμή των καιρών και βιώνουν καταστάσεις που θα τους σημαδέψουν βαθιά, στο κορμί και την ψυχή.
Ο Γιωργής, ο χωροφύλακας, καταναγκαστικός εργάτης στα στρατόπεδα της ναζιστικής Γερμανίας. Βιώνει τη σκληρότητα, τη βαναυσότητα και την απανθρωπιά του καθεστώτος. Οι έγκλειστοι στα κάτεργα της Γερμανίας δεν είναι άνθρωποι. Είναι εργαλεία για να υπηρετούν νηστικοί τους στόχους του Ράιχ. Μέχρι εξόντωσης. Τα στρατόπεδα πρέπει να αδειάζουν για να έρχονται οι καινούργιοι!
Η τύχη τον φέρνει κοντά σε Γερμανό υπολοχαγό των Ες Ες, απ' τον οποίο μαθαίνει ότι τα πράγματα είναι χειρότερα. Πολύ χειρότερα από ό,τι είχε δει και φανταστεί. Οι λαοί που κατακτούνται πρέπει να είναι δούλοι για τη δόξα και την καλοπέραση της αρίας φυλής.
Η πιο μεγάλη του αγωνία είναι να κρατηθεί και να μη γονατίσει. Να μην προδώσει αυτούς που άφησε πίσω του στην Ελλάδα.
Ο Μιχάλης, ο Φοιτητής, αντάρτης στα βουνά της Μακεδονίας. Γεύεται και ενθουσιάζεται με το μεγαλείο της αντίστασης και του αγώνα ενάντια στον κατακτητή. Δεν χάνει τον ενθουσιασμό και την πίστη του ακόμα και όταν οι σύμμαχοι Εγγλέζοι βάζουν εμπόδια και δημιουργούν προβλήματα. Ακόμα και όταν καταλαβαίνει πολύ καλά ότι η αλλαγή και η προκοπή στην κοινωνία δεν έρχεται με τους αγώνες μιας γενιάς μονάχα. Η προσπάθεια θα συνεχίζεται πάντοτε, με επιτυχίες αλλά και πισωγυρίσματα, όσο υπάρχει ζωή. Όσο υπάρχουν άνθρωποι πάνω στη γη, όπως λέει ο καπετάνιος του.
Μέσα από τη ζωή και τη δράση των ηρώων του βιβλίου αναδεικνύονται καταστάσεις δύσκολες, τραγικές, απερίγραπτες. Μέσα όμως στη δυσκολία και τη σκληρότητα υπάρχει πάντα το στοιχείο της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Οι δύο βασικές ηρωίδες, μητέρα και κόρη, χτίζουν τη σχέση τους μετά τη φυγή του συζύγου και πατέρα αντίστοιχα. Οι δυσκολίες, οι πειραματισμοί, οι αυτοσχεδιασμοί στο μεγάλωμα της κόρης, οι κρίσεις και τα ρίσκα χαρακτηρίζουν την τελευταία οκταετία... Είναι η στιγμή που ο πατέρας, έχοντας χάσει περιουσία και εργασία και πάσχοντας από ανίατη ασθένεια, κάνει την επανεμφάνισή του... Θα ήθελε μία επανασύνδεση με το παιδί του... Όμως, θα του δώσει το παιδί του τη δεύτερη ευκαιρία;... Η εγγραφή της εγκατάλειψης, ο πόνος, ο θυμός... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η Συμβολή της Ζακύνθου οτην Επανάσιαοη του '21 υπήρξε πρωταρχική, τόσο που χωρίς αυτήν είναι αμφίβολο αν θα είχε δικαιωθεί ο Αγώνας. Μια απλή προσέγγιση, όπως αυτή που επιχειρείται σε αυτό το βιβλίο, ιστορικών γεγονότων, των απομνημονευμάτων των Αγωνιστών και των επισήμων ιστορικών πηγών, είναι ικανή να το δείξει.
Όμως αποσιωπάται επειδή πρέπει να πέσει σκιά:
1. Στην αρπακτική συμπεριφορά κατά την Επανάσταση στα δάνεια της Αγγλίας και στις περιουσίες των Τούρκων από τους πρόκριτους της περιόδου της Τουρκοκρατίας, οι οποίοι επικράτησαν και μετά την απελευθέρωση και απετέλεσαν τα πολιτικά τζάκια και τον αφρό της κοινωνίας.
2. Στους δύο εμφύλιους πολέμους για τη νομή της εξουσίας και του χρήματος.
3. Στην αμέριστη συμπαράσταση της Ζακύνθου, σε εφόδια, πολεμιστές, νουθεσίες, φιλοξενίες και διαμεσολαβήσεις στις αυλές των ισχυρών της Ευρώπης.
4. Στη συμβολή της διεθνούς μασονίας, πολύ διαφορετικής από ό,τι σήμερα, και του Διονυσίου Ρώμα, κυρίως στον ρόλο του άτυπου Υπουργείου Εξωτερικών των επαναστατημένων.
5. Στο γεγονός ότι η Ζάκυνθος και τα Επτάνησα δεν συμμερίζονταν την εθνικιστική Μεγάλη Ιδέα, η οποία κατέληξε στη Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά πρέσβευαν τον πατριωτισμό, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ανάπτυξη στο νέο κράτος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)