Για μένα η ποίηση δεν ήταν ένας σκοπός, αλλά ένα πάθος· και τα πάθη θα 'πρεπε να 'ναι σεβαστά», μ' αυτά τα λόγια προλογίζει ο ίδιος ο Πόε μια από τις εκδόσεις των ποιημάτων του, και σ' αυτά τα λόγια βρίσκεται αρκετά η εξήγηση και του έργου του και της ζωής του.
Αναμφισβήτητα, για τον Πόε η ποίηση ήταν ένα πάθος, αδιάφορο αν αυτό το πάθος τον κυρίευσε με νοσηρούς οραματισμούς, με μακάβριες ονειροπαρσίες, με εξωανθρώπινες καταστάσεις. Εννοούμε τόσο τα ποιήματά του, λέγοντας ποίηση, όσο και τα διηγήματά του.
Δεν είναι δυνατόν να δοθεί επαρκής απάντηση στο πρόβλημα του Πόε. Το φαινόμενο της υπερβατικής ψυχής του δεν μπορεί να εξηγηθεί. Κανένας δεν γνωρίζει την ψυχοσύνθεσή του. Όταν διάβαζε τον «Χαμένο Παράδεισο» του Τζον Μίλτον η επίδρασή του στη σκέψη του Πόε υπήρξε καθοριστική. Είχαν μια ταύτιση πνευματική και συνύπαρξη στα μεταφυσικά προβλήματα της ψυχής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)