Λεπτομέρειες

ΑΥΘΑΔΗΣ ΓΛΩΣΣΑ

29 Ιουνίου 2017

1457

Η δικτατορία του ΄67: η ξοδεμένη κι η αξόδευτη κληρονομιά της.

Του Αλέξη Ζήρα

Άλλο θέμα είχα στο νου μου, ξεκινώντας αυτή τη σειρά των σχολίων, και σε άλλο θέμα έφτασα, παρασυρμένος κι εγώ (όπως πολλοί άλλοι) από τον θόρυβο και τις σαρωτικές, για να μην πω ψυχωσικές αντιδράσεις που προκλήθηκαν από τη δημοσίευση του άρθρου του Στ. Καλύβα «Μια παράδοξη κληρονομιά» (Η Καθημερινή, 18.6.17). Ο λόγος: τι μας άφησε η εφτάχρονη χούντα ως παρακαταθήκη, πενήντα και πλέον χρόνια μετά τον Απρίλιο του ΄67, και εκ προοιμίου συμφωνώ ότι (δεν μπορεί) όλο και κάτι θα μας άφησε, παρά τις περί του αντιθέτου πρόχειρες αποφάνσεις του συντάκτη του άρθρου, ότι δηλαδή «ξεπεράστηκε εύκολα», ότι ήταν ένα «μικρό διάλειμμα δίχως μεγάλη σημασία» ή ότι η κυπριακή τραγωδία ήταν ένα περίπου αναγκαίο κακό! Δεν ξέρω αν εξακολουθεί να απασχολεί κανένα η όλη αντιδικία, γιατί είναι πια θλιβερή η διαπίστωση ότι κάθε υποψία γόνιμης συζήτησης αντικαθίσταται στα καθ΄ημάς με τακτικές πειρατικού ρεσάλτου: ν’ αρπάξουμε τις πρώτες εντυπώσεις και να φύγουμε.