4 poiitikes sylloges 01

Τέσσερις ενδιαφέρουσες ποιητικές συλλογές από την περισσότερο ή λιγότερο πρόσφατη εκδοτική σοδειά. Τρία έργα από δόκιμους δημιουργούς και ένα αξιοπρόσεκτο ντεμπούτο.

Γράφει ο Γιώργος Δρίτσας 

Αρχαίος πίθηκος (εκδ. Πόλις, Αθήνα 2024) της Χλόης Κουτσουμπέλη

Ο άνθρωπος ως ον και γενικότερα ως μέρος αυτού του πλανήτη αποτελεί μια μορφή ζωντανού «απολιθώματος», όπως και τα περισσότερα άλλα όντα που εξελίχθηκαν μαζί του στο πέρας του χρόνου. Αυτή του η διάσταση δεν μπορεί να ειδωθεί πάντα καθαρά και δη μόνο μέσα από τα μάτια ενός υπερβάλλοντος ορθολογισμού. Αποτελεί δε από την άλλη μια, αθέλητα, ημι-ποιητικά καταγεγραμμένη πορεία του ανά τους αιώνες, ακόμη και σε ημιμυθικό πλαίσιο αναφοράς.

polis koutsoubeli arxaios pithikos

Μέσω μιας δικής της θεώρησης περί του ζητήματος αυτού, η ποιήτρια Χλόη Κουτσουμπέλη στη νέα της συλλογή με τίτλο, Αρχαίος πίθηκος (εκδ. Πόλις, Αθήνα 2024), μας γυρνάει πίσω στις δικές της πρωταρχές του ανθρώπου. Ποιήματα που ξεκινούν από μια ολιστική θέαση της ανθρώπινης βιόσφαιρας και φτάνουν σε πιο προσωπικά της βιώματα, μέσω μιας συνεχούς πορείας από το γενικό στο ατομικό και τανάπαλιν.

Ήδη από το πρώτο ποίημα «Αρχαίο φεγγάρι», βλέπουμε μια σειρά από διαφορικές εικόνες, όπως αυτή του αρχέγονου φεγγαριού και του Βούδα, που απολήγουν στην προσωπική ανάμνηση του πατέρα. Δεν θα μπορούσε, βέβαια, να μην υπάρχει αυτή η αλληλεπίδραση κόσμου και ατόμου, καθότι ο άνθρωπος, από τότε που εμφανίστηκε στη γη, ενέχει την τραγική μοίρα να ενώνεται με τη γη αυτή, θρυμματιζόμενος εν τέλει σε σκόνη. Έτσι, εμπεριέχεται στα πάντα, όπως και τα πάντα εμπεριέχουν αυτόν, «πλασμένα» όλα από κοινά υλικά (βλ. ποίημα «Άνθρωπος»).

Ο άνθρωπος, λοιπόν, μπορεί να πλάθει κάστρα στην άμμο, σ’ αυτήν την έρημο της μοναξιάς του, αλλά στο τέλος παραμένει ως έναν βαθμό πολλαπλός, αφού εμπεριέχει εντός τους και τους προγόνους-γονείς του

Μέσα σε αυτή την πορεία τα πάντα θυμίζουν την «αιώνια επανάληψη» του Νίτσε. Όλα περιστρέφονται σε τροχιές κοινές και αλληλοσυμπλεκόμενες μέσα στον χρόνο και στον χώρο (βλ. ποίημα «Επανάληψη»). Ο άνθρωπος, λοιπόν, μπορεί να πλάθει κάστρα στην άμμο, σ’ αυτήν την έρημο της μοναξιάς του, αλλά στο τέλος παραμένει ως έναν βαθμό πολλαπλός, αφού εμπεριέχει εντός τους και τους προγόνους-γονείς του (βλ. ποίημα «Αποδοχή»), όντας ένα φαινόμενο όχι τόσο απόλυτο και μοναδικό.

Κλείνοντας, έχουμε να κάνουμε με μια ακόμη πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή της Χλόης Κουτσουμπέλη, η οποία δονεί τη φαντασία μας με μοναδικές συλλήψεις και εικόνες. Ποιήματα που μας μεταφέρουν καίρια στο πυρήνα της πολυσημίας της ανθρώπινης ύπαρξης αλλά και της εγκόσμιας ύπαρξης εν γένει.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Από μια χοάνη ο σπόγγος
μετά οι ανθρωπίδες
κι ύστερα
ο πρώτος άνθρωπος αφήνει πατημασιές
στην ηφαιστειακή τριγύρω σκόνη.
Τι λουλούδι ψάχνεις στους παγετώνες;
Με τι ταχύτητα τρέχει ο ιπποπόταμος που κυνηγάς;
Ποιος τρυπά το βράδυ τα όνειρά σου
και σκάνε κάθε αυγή;
Υπάρχει κάτι πλατύτερο απ’ τη σκιά σου,
καθώς ο ήλιος σε τυφλώνει;
Από τι υλικό είμαστε πλασμένοι;
Τόσο εύκολα θρυμματιζόμαστε, σκόνη στο πουθενά.
Κι όμως.
Κάθε μικρή νεροκολοκύθα μας περιέχει.

Υπεράσπιση (εκδ. Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη 2024) του Βασίλη Ζηλάκου

Μέσα στο πιο πυκνό σκοτάδι της νύχτας, όταν ο εαυτός μας μένει ανυπεράσπιστος μπροστά στο χαοτικό τέλος της συνείδησης και στο βασανιστήριο των σκέψεων, εκεί μέσα στην απόλυτη μοναξιά της ύπαρξης ξεκινάει η ύστατη υπεράσπιση αυτού που έχει απομείνει από τον εαυτό μας. Αυτού δηλαδή του ύστατου εαυτού, προτού χαθεί και αυτός κάτω από το πέπλο της άοκνης μοίρας και του χαδιού του Μορφέα. Μια θεματική που, όπως γίνεται κατανοητό, έχει απασχολήσει κατά κόρον την ποίηση.

saixpirikon zilakos iperaspisi

Ο ποιητής Βασίλης Ζηλάκος, όντας ένας σύγχρονος μετα-ρομαντικός απόγονος του Νοβάλις, του μπωντλαιρικού Ουισμάνς, αλλά, σαφώς, και πολλών άλλων, επαναφέρει αυτή την ατμόσφαιρα μέσα στην ποίησή του στο νέο του ποιητικό βιβλίο, με τον χαρακτηριστικό τίτλο, Υπεράσπιση (εκδ. Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη 2024). Εκεί, όπως θα δούμε συνοπτικά παρακάτω, μέσα κυρίως από εκτενή και πυκνά ποιήματα, που βρίθουν υπαρξιακών ερωτημάτων, σκαλίζει το πέπλο της ύπαρξης.

Πιο συγκεκριμένα, ήδη από το πρώτο ποίημα της συλλογής με τον τίτλο «Η δεύτερη πανοπλία» μάς εισάγει στους προβληματισμούς του σχετικά τόσο με την πάλη με τον αμείλικτο χρόνο της φθοράς όσο και με τη βαθιά λύτρωση που του προσφέρουν οι έστω εν μέρει εφήμερες διαφυγές, όπως αυτή της αγάπης, από την υλική «αρρώστιά» του. Στο τέλος βέβαια, αυτή η υπαρξιακή αγωνία, η ίδια η Νύχτα ως λευκός θάνατος ή καλύτερα να πούμε ως μια μελαγχολία περί της φθοράς, απλώνεται πάνω στο «φαουστικό» εργαστήριο-γραφείο του ποιητή, διαπερνόντας μέχρι και τα υλικά αντικείμενα που έχει τριγύρω του (βλ. ποίημα «Η φιλντισένια λευκότητα του θανάτου»).

(...) η παρούσα συλλογή πέρα του ότι έχει γραφτεί από έναν μάστορα του λόγου, με πολλαπλές φιλοσοφικές και θρησκευτικές αναφορές, ανοίγει στον αναγνώστη ένα πεδίο, ένα «μυστικό» μονοπάτι προς τα ενδότερα σπλάχνα της ύπαρξης.

Η Νύχτα όμως από την άλλη, ως αυτή η ιδιοσυγκρασιακή θεά ή καλύτερα να πούμε ως στοιχειό, συντελεί και σε μια προσωπική πλήρωση. Μια πλήρωση μέσω του συμβολικού θανάτου που επιφέρει στην ετερότητα των υπάρξεων – ένας αυτομηδενισμός τους που σέρνεται πίσω από τη ράχη της, βαδίζοντας η ίδια προς το αβυσσαλέο χάος της ζωής από όπου ξεκίνησαν όλα προτού χωριστούν σ’ επί μέρους υπάρξεις (βλ. ποίημα «Είμαι η πλήρωση του κενού που αγνοώ»). Και όλα αυτά εν μέσω μιας προσμονής της αυγής, που θα φέρει πάλι, εν είδει αποκάλυψης, την ακρίβεια των μορφών (βλ. ποίημα «Σαν της Γερουσαλήμ το χιόνι»).

Κλείνοντας, η παρούσα συλλογή πέρα του ότι έχει γραφτεί από έναν μάστορα του λόγου, με πολλαπλές φιλοσοφικές και θρησκευτικές αναφορές, ανοίγει στον αναγνώστη ένα πεδίο, ένα «μυστικό» μονοπάτι προς τα ενδότερα σπλάχνα της ύπαρξης. Όπως εξάλλου προσπαθήσαμε, με βάση πάντα τη δική μας οπτική, να αναλύσουμε, η παρούσα ποιητική κατάθεση αποτελεί μια σύνθεση που ξεφεύγει από το εφήμερο κομμάτι της απλής καταγραφής της καθημερινότητας, γι’ αυτό και αξίζει την προσοχή μας.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΝΟΠΛΙΑ

Προτού το μέλλον με προλάβει
με τη φρικτή του αρρώστια
στάθηκα μπροστά στον κίτρινο τζίτζικα
του όψιμου καλοκαιριού
την ώρα που χαμήλωνε το τραγούδι του
γιατί επιτέλους αγάπησε.

Μαντείο (εκδ. Άγρα, Αθήνα 2024) του George Le Nonce

Οι χρησμοί ήδη από την αρχαιότητα είχαν τη σημασία ή καλύτερα μπορούμε να πούμε ταυτίζονταν με ένα διφορούμενο ορισμό των μελλούμενων. Μια επαφή με έναν κόσμο «μεσοδιάστημα», τον οποίον οι άμεσες αισθήσεις δεν μπορούσαν να νιώσουν και μόνο η ενόραση μπορούσε να προσεγγίσει. Ένας άχρονος κόσμος γρίφων και αινιγμάτων έβρισκε έκφραση μέσων διφορούμενων απαντήσεων, «απαντώντας» έτσι στις πολύ «συγκεκριμένες» απαντήσεις του παρόντος των θνητών.

agra le nonce manteio

Αυτός το έτερο σύμπαν, το τόσο παράλληλο με το δικό μας, προκαλεί και επαναφέρει στο δικό του «ιερό» ο ταλαντούχος ποιητής και κριτικός George Le Nonce στη νέα του ιδιαίτερη και εν μέρει κρυπτική ποιητική συλλογή με τον χαρακτηριστικό τίτλο, Μαντείο (εκδ. Άγρα, Αθήνα 2024). Ήδη από το πρώτο μέρος της, με τον τίτλο «Ιδιοπροσωπία», ο ποιητής καταγράφει τα όσα θα ακολουθήσουν γράφοντας τις σκέψεις του σχετικά με τη «μυστική» αυτή δύναμη της γραφής, που αλλάζει το «επίπεδο συνειδητότητας» (σελ. 36) του ποιητή και ξεπερνάει και το ίδιο το συγκείμενό της και τις όποιες δεσμεύσεις αυτού - λειτουργώντας η ίδια σαν «χρησμός» και ο ποιητής σαν «μάντης».

Σε αυτό το πλαίσιο η αλληλεπίδραση με άλλες ποιητικές φόρμες και γραφές είναι επιβεβλημένη όπως και όλη η παραγωγική διαδικασία που στο τέλος προκύπτει από αυτή τη ζύμωση. Λόγω αυτού, ο ποιητής τόσο στο δεύτερο μέρος «Προσωπολατρία» όσο και στο τρίτο μέρος «Ετεροπροσωπία» δεν διστάζει να εμπλακεί σε μια séance με 35 σχεδόν ποιήτριες, συγγραφείς και μια ηθοποιό (από την Κική Δημουλά στη Μέριλιν Μονρόε).

Έτσι, δεν διστάζει να φτάσει ακόμη και σε μια αυτοαναίρεση, ξεπερνώντας τις όποιες βεβαιότητες της καθημερινής του ταυτότητας, την οποία λογίζουμε ως ακλόνητη, όπως και τον ίδιο τον πολιτισμό μέσα στον οποίο ζούμε

Και τα δύο μέρη, βέβαια, τόσο το πρώτο με τις ημιημερολογιακές καταγραφές του για τα πρόσωπα που αναφέρει όσο και το δεύτερο με την ιδιοσυγκρασική και προσωπική συνομιλία του με τους στίχους και γραπτά των προσώπων αυτών, ενέχουν μέσα τους τον βαθύ υπαρξισμό της σκέψης του ποιητή και τις αντιλήψεις του όχι μόνο για την εφημερότητα της ζωής και τον προσδοκώμενο θάνατο αλλά και για όλα τα «βάθη βαθύτερα της αβύσσου» που βρίσκονται διάχυτα μέσα στον βιούμενο κόσμο, σε όλες τις μικρές και τις μεγάλες απώλειες της καθημερινότητας (σελ. 63). Έτσι, δεν διστάζει να φτάσει ακόμη και σε μια αυτοαναίρεση, ξεπερνώντας τις όποιες βεβαιότητες της καθημερινής του ταυτότητας, την οποία λογίζουμε ως ακλόνητη, όπως και τον ίδιο τον πολιτισμό μέσα στον οποίο ζούμε (βλ. ποιήματα «Οξύ» & «Ήττα»).

Κλείνοντας, η παρούσα ποιητική συλλογή μπορεί να θεωρηθεί και ως ένα εκτενές ποιητικό δοκίμιο. Ένα παιχνίδι του ποιητή με τα όρια του λόγου και με την ίδια την ανθρώπινη αντίληψη. Μια πραγματικά πολύ αξιοπρόσεκτη περίπτωση.

ΗTTA

Ἄργησα πολὺ νὰ μιλήσω δὲν ἤθελα νὰ πῶ τ᾽ὄνομά μου
Βικτωρία Θεοδώρου

Ἀδαὴς ἀκόμη, κοιτάζεις τὴν ἀντανάκλασή σου καὶ χαίρεσαι
«ἐγὼ εἶμαι» λές, «αὐτὸς εἶμαι ἐγώ», οὔτε ποὺ φαντάζεσαι
πὼς δὲν εἶσαι, καὶ δὲν θὰ γίνεις, τὸ εἴδωλό σου, ἕνας ἄλλος
εἶναι ἡ ἀντανάκλασή σου, κι ὄχι μόνο αὐτὴ στὸν καθρέφτη,
ὅλες οἱ ἀντανακλάσεις ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα, ὅλα τὰ εἴδωλά σου
εἶναι ἕνας ἄλλος, ἀλλιῶς ζεῖ, ἀλλιῶς σκέφτεται,
ἄλλα στηρίγματα ἔχει, ἐσὺ δὲν τὰ φαντάζεσαι κάν.

Ἀμέριμνος σοῦ λέει ἱστορίες γιὰ τὴ μάνα του
κι οὔτε τοῦ περνάει ἀπὸ τὸ νοῦ πὼς ἐσὺ δὲν ἔχεις μάνα.
Νοσταλγικὸς σοῦ περιγράφει τὸ πατρικό του σπίτι
κι οὔτε μπορεῖ νὰ φανταστεῖ πὼς ἐσὺ δὲν ἔχεις σπίτι.
Πικραμένος σοῦ ἀφηγεῖται πῶς τὸν ἀδίκησαν στὴ δουλειὰ
κι οὔτε ὑποψιάζεται πόσα χρόνια ἔχεις ἄνεργος.

Ἁπλὰ πράγματα, καθημερινά, δεδομένα
σπίτι, δουλειά, οἰκογένεια, καταγωγὴ
μόνο ποὺ δὲν εἶναι δεδομένα
καὶ δὲν θέλεις πιὰ νὰ ξανασυναντήσεις
δὲν θέλεις πιὰ νὰ ξαναμιλήσεις μὲ κανέναν
δὲν διαθέτεις τὸν ἐλάχιστο ἀπαιτούμενο
κοινὸ παρονομαστὴ
ἔχεις χάσει πρὸ πολλοῦ κάθε παρονομαστή.

Καὶ κανεὶς δὲν δύναται νὰ διανοηθεῖ πὼς ὑπάρχεις κι ἐσὺ
μέσα στὴν ἐπιδεικτικὴ ἀρτιμέλεια τοῦ κόσμου.

Ασπρόμαυρα πλάνα (εκδ. Ιωλκός, Αθήνα 2025) του Θανάση Πάνου

Άσπρο και μαύρο, δύο τελείως αντίθετες καταστάσεις ή απλά δύο παράλληλες διαστάσεις του κόσμου, που βρίσκονται σε μια συνεχή κατάσταση αλληλοσυμπλήρωσης; Μάλλον και τα δύο, θα έλεγε κάποιος. Καθώς και οι δύο αυτές διατυπώσεις αποτελούν, εξίσου, βασικές διαστάσεις των δύο αυτών χρωματικών (και όχι μόνο) ποιοτήτων, τόσο σε επίπεδο υλικό όσο και σε επίπεδο μεταφορικό και μετασυμβολικό. Σ’ αυτήν τους την «πάλη», λοιπόν, που μετατρέπεται στο τέλος σε ένα χαοτικό αγκάλιασμα, υπάρχει κάτι το βαθύτατα ποιητικό και υπαρξιακό.

iolkos panou aspromavra plana

Αυτό το παιχνίδισμα μεταξύ φωτεινού και σκοτεινού, εν είδει κινηματογραφικών -ποιητικής υφής- πλάνων μεγάλης διάρκειας, επιχειρεί ο πολυπράγμων Θανάσης Πάνου στην πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Ασπρόμαυρα πλάνα (εκδ. Ιωλκός, Αθήνα 2025). Μια σειρά από είκοσι ποιήματα που πάλλονται και αναβοσβήνουν ανάμεσα στις πολλαπλές στιγμές της ζωής, που ποτέ δεν μπορούν να είναι ούτε απόλυτα χαρούμενες αλλά ούτε και απόλυτα λυπητερές, όπως θα δούμε ότι καταγράφει και ο ίδιος ο ποιητής εν συντομία στη συνέχεια.

Πιο συγκεκριμένα, ο ποιητής αναφέρεται αρχικά στη δική του «εξέγερση», την «εξέγερση» ενός flâneur των αστικών κέντρων (βλ. ποίημα «Εξέγερση»). Οι στιγμές για έναν τέτοιο εξερευνητή των δρόμων γίνονται ασπρόμαυρα πλάνα, όπως καταγράφει στο ομώνυμο ποίημα της συλλογής, προτού περάσουν στο χαρτί. Δηλώνοντας έτσι, την ολιστική του διάθεση απέναντι στα γεγονότα της καθημερινότητας - χαρές και λύπες σε κοινά σκηνικά μιας ανολοκλήρωτης ταινίας.

Δεν θα μπορούσε να γίνει άλλωστε αλλιώς, αφού ο πόνος και η απώλεια είναι κάτι βασικό για την ύπαρξη, κατά τον ποιητή. Χωρίς, όμως, αυτό να τον καθιστά ηττοπαθή.

Όλη του, εξάλλου, η ποίηση είναι μια σπουδή στην υπομονή και στην εγκαρτέρηση, μια ποίηση δηλαδή του πόνου (βλ. ποίημα «Αποσυναρμολόγηση»). Δεν θα μπορούσε να γίνει άλλωστε αλλιώς, αφού ο πόνος και η απώλεια είναι κάτι βασικό για την ύπαρξη, κατά τον ποιητή. Χωρίς, όμως, αυτό να τον καθιστά ηττοπαθή. Εξάλλου, ο ίδιος πάντα βρίσκεται με τα πνευματικά του «όπλα» στα χέρια για να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις και κυρίως τον εαυτό του, όπως όλοι μας (βλ. ποίημα «Μια στάση»).

Κλείνοντας, όπως παρατηρούμε, η παρούσα ποιητική συλλογή είναι το αποτέλεσμα της εξωτερικευμένης έκφρασης μιας πολύ νεανικής φωνής, που έχει όμως πολλά να δώσει στο αναγνωστικό κοινό στο μέλλον. Καθότι, μέσα από τα μικρά πλάνα της ζωής, απ’ όλες αυτές τις μικρές στιγμές, πλάθει το δικό του κόσμο, που σε καμία περίπτωση δεν αποκόπτεται από την πραγματικότητα – όπως τη βιώνει ο ποιητής αλλά και όπως τη βιώνουμε σαφώς και εμείς.

ΣΤΑΧΤΗ ΣΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ

Βρήκε τον τρόπο
να με αλλοιώνει
να υπολογίζει τις συντεταγμένες μου
κατά το δοκούν
ν’ απαριθμεί τις άρρυθμες διαδρομές
γεμάτες σκόνη στο διάφραγμα
να με συμβουλεύει για το άδικο όνομα
να με συμπονά·
χωρίς ν’ αλλάξει καμία λειτουργία
χωρίς ν’ ακουστεί ούτε μια στάχτη
να πέφτει στο πάτωμα.

*Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ είναι ποιητής και Υποψήφιος Διδάκτορας στο Τμήμα Φιλοσοφίας του ΕΚΠΑ. Τελευταίο του βιβλίο, η ποιητική συλλογή Το ματωμένο όνειρο (εκδ. Οδός Πανός).

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τι διαβάζουμε τώρα; 10 πρόσφατα κουίρ βιβλία για τον «μήνα υπερηφάνειας»

Τι διαβάζουμε τώρα; 10 πρόσφατα κουίρ βιβλία για τον «μήνα υπερηφάνειας»

Ιούνιος, μήνας υπερηφάνειας και διεκδικήσεων για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Επιλέξαμε 10 βιβλία του 2025 με κουίρ χαρακτήρες που απομακρύνονται από τη στερεοτυπική αναπαράσταση και αποκτούν ρεαλιστικές διαστάσεις. Στην κεντρική εικόνα, έργο της κουίρ καλλιτέχνιδας των αρχών του 20ου αιώνα Gluck. 

Γράφει η ...

Τραύμα σε ψυχή και σώμα: Πέντε πρόσφατα δοκίμια ψυχανάλυσης που ξεχωρίζουν

Τραύμα σε ψυχή και σώμα: Πέντε πρόσφατα δοκίμια ψυχανάλυσης που ξεχωρίζουν

Πέντε μελέτες που κυκλοφόρησαν προσφάτα πραγματεύονται τη σχέση του νου με το σώμα, την έννοια του «τραύματος», αλλά και τη θέση της ψυχανάλυσης στον σύγχρονο κόσμο. Κεντρική εικόνα: Ο Σίγκμουντ Φρόιντ.

Γράφει ο Σόλωνας Παπαγεωργίου

...
Καρδιά, εγκέφαλος, τραύμα, αυτισμός: Τέσσερα βιβλία για την κατανόηση του ανθρώπινου οργανισμού από τις εκδόσεις Gutenberg

Καρδιά, εγκέφαλος, τραύμα, αυτισμός: Τέσσερα βιβλία για την κατανόηση του ανθρώπινου οργανισμού από τις εκδόσεις Gutenberg

Ποιος είναι ο ακριβής ρόλος της καρδιάς και ποιος του εγκεφάλου; Ποιοι μύθοι σχετικά με αυτά τα δύο όργανα καλλιεργούνται από τη σύγχρονη κουλτούρα; Τι αποτελεί «τραυματική εμπειρία» και πώς μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε αποτελεσματικά με τα νεαρά αυτιστικά άτομα; Τέσσερα νέα βιβλία από τις εκδόσεις Gutenberg καταπιά...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Tempo perso» της Κούλας Αδαλόγλου (κριτική) – Σε πορεία κάθαρσης

«Tempo perso» της Κούλας Αδαλόγλου (κριτική) – Σε πορεία κάθαρσης

Για την ποιητική συλλογή της Κούλας Αδαλόγλου «Tempo perso» (εκδ. Σαιξπηρικόν).

Γράφει ο Δημήτρης Μπαλτάς

...

Τι είναι ένα «βιβλίο»; Έλληνες συγγραφείς και εκδότες ζητούν να εξαιρούνται από τον όρο «βιβλίο» τα έργα Τεχνητής Νοημοσύνης

Τι είναι ένα «βιβλίο»; Έλληνες συγγραφείς και εκδότες ζητούν να εξαιρούνται από τον όρο «βιβλίο» τα έργα Τεχνητής Νοημοσύνης

Οι Έλληνες συγγραφείς και εκδότες με επιστολή τους ζητούν την υιοθέτηση ενός ακριβούς ορισμού για τη λέξη «βιβλίο», εξαιρώντας ρητά από αυτόν οποιοδήποτε κείμενο έχει δημιουργηθεί ή μεταφραστεί εξ ολοκλήρου από Τεχνητή Νοημοσύνη.

Επιμέλεια: Book Press ...

Γωγώ Φώτου: «Η τέλεια γυναίκα είναι ένα ψέμα»

Γωγώ Φώτου: «Η τέλεια γυναίκα είναι ένα ψέμα»

Η Γωγώ Φώτου μας συστήθηκε πρόσφατα με το μυθιστόρημά της «Babython – Μια ασύλληπτη ιστορία» (εκδ. Key Books).

Επιμέλεια: Book Press

Τι απαντάτε σε όσους θα πουν: ακόμη μία συγγραφέας; Τι το καινούργιο φέρνει; ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Κοίτα τα φώτα, αγάπη μου» της Ανί Ερνό (προδημοσίευση)

«Κοίτα τα φώτα, αγάπη μου» της Ανί Ερνό (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Ανί Ερνό [Annie Ernaux], «Κοίτα τα φώτα, αγάπη μου» (μτφρ. Ρίτα Κολαΐτη), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 24 Ιουνίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο 

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Τα σουπερμάρκετ και ο...

«Η απόδραση της τελείας» του Γιάννη Ζευγώλη (προδημοσίευση)

«Η απόδραση της τελείας» του Γιάννη Ζευγώλη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη νουβέλα του Γιάννη Ζευγώλη «Η απόδραση της τελείας», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Σας μάζεψα, αγαπημένα μου σημεία, όλα εδώ για να σας ανακοινώσω την ...

«Μου πέθανες» του Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο (προδημοσίευση)

«Μου πέθανες» του Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αφήγημα του Πορτογάλου συγγραφέα Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο [José Luís Peixoto], «Μου πέθανες» (μτφρ. Ζωή Καραμπέκιου), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Μπήκα σ...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τι διαβάζουμε τώρα; 10 πρόσφατα κουίρ βιβλία για τον «μήνα υπερηφάνειας»

Τι διαβάζουμε τώρα; 10 πρόσφατα κουίρ βιβλία για τον «μήνα υπερηφάνειας»

Ιούνιος, μήνας υπερηφάνειας και διεκδικήσεων για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Επιλέξαμε 10 βιβλία του 2025 με κουίρ χαρακτήρες που απομακρύνονται από τη στερεοτυπική αναπαράσταση και αποκτούν ρεαλιστικές διαστάσεις. Στην κεντρική εικόνα, έργο της κουίρ καλλιτέχνιδας των αρχών του 20ου αιώνα Gluck. 

Γράφει η ...

Τραύμα σε ψυχή και σώμα: Πέντε πρόσφατα δοκίμια ψυχανάλυσης που ξεχωρίζουν

Τραύμα σε ψυχή και σώμα: Πέντε πρόσφατα δοκίμια ψυχανάλυσης που ξεχωρίζουν

Πέντε μελέτες που κυκλοφόρησαν προσφάτα πραγματεύονται τη σχέση του νου με το σώμα, την έννοια του «τραύματος», αλλά και τη θέση της ψυχανάλυσης στον σύγχρονο κόσμο. Κεντρική εικόνα: Ο Σίγκμουντ Φρόιντ.

Γράφει ο Σόλωνας Παπαγεωργίου

...
Καρδιά, εγκέφαλος, τραύμα, αυτισμός: Τέσσερα βιβλία για την κατανόηση του ανθρώπινου οργανισμού από τις εκδόσεις Gutenberg

Καρδιά, εγκέφαλος, τραύμα, αυτισμός: Τέσσερα βιβλία για την κατανόηση του ανθρώπινου οργανισμού από τις εκδόσεις Gutenberg

Ποιος είναι ο ακριβής ρόλος της καρδιάς και ποιος του εγκεφάλου; Ποιοι μύθοι σχετικά με αυτά τα δύο όργανα καλλιεργούνται από τη σύγχρονη κουλτούρα; Τι αποτελεί «τραυματική εμπειρία» και πώς μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε αποτελεσματικά με τα νεαρά αυτιστικά άτομα; Τέσσερα νέα βιβλία από τις εκδόσεις Gutenberg καταπιά...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ