alt

Περί Χρυσής Αυγής IV

Του Σωτήρη Βανδώρου

Τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα φαίνεται πολλοί να αντιμετωπίζουν τη Χρυσή Αυγή (ΧΑ) μάλλον αδιάφορα. Σαν μια σκλήθρα που έχει μπει στο σώμα μας, αλλά έχει πάψει να μας πονά και πλέον δεν μας απασχολεί. Γεγονός είναι ότι η βίαιη δράση της εγκληματικής οργάνωσης περιορίστηκε αποφασιστικά με τις δικαστικές διώξεις, χωρίς βεβαίως ποτέ να παύσει. Αλλά ένα από τα χειρότερα που μπορεί να μας συμβεί είναι να «συνηθίσουμε» το κακό, να το υποτιμάμε κι εν τέλει να το ανεχόμαστε. Ακόμη χειρότερα, δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο. Ούτε τις πολιτικές συνέπειες της δίκης η οποία έτσι κι αλλιώς αργεί να ολοκληρωθεί είναι εύκολο να προσδιορίσουμε ούτε η εμπιστοσύνη στο πολιτικό μας σύστημα έχει αρχίσει να αποκαθίσταται. Εδώ θα μιλήσουμε για δυο βιβλία, από τα σχετικά πιο πρόσφατα, που αποτελούν, το καθένα με τον τρόπο του, σημαντικές συνεισφορές στην επιστημονική μελέτη της ΧΑ και τα οποία επιβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει περιθώριο εφησυχασμού. 

Στο επίπεδο της ιδεολογίας και του πολιτικού λόγου, αυτοπαρουσιάζεται ως η μόνη αυθεντική «πατριωτική» δύναμη, μασκαρεύοντας το ναζιστικό της χαρακτήρα με έναν δήθεν κοινότοπο εθνικισμό.

Η Εθνικιστική λύση της Χρυσής Αυγής (εκδ. Επίκεντρο) της Σοφίας Βασιλοπούλου, λέκτορος στο University of York, και της Δάφνης Χαλικιοπούλου, αναπληρώτριας καθηγήτριας στο University of Reading, συνιστά μια συστηματική εξέταση του φαινομένου. Ο εχθρός, το αίμα, ο τιμωρός (εκδ. νήσος) της Δέσποινας Παρασκευά-Βελουδογιάννη αποτελεί μια διεισδυτική ανάλυση δεκατριών ομιλιών του Ν. Μιχαλολιάκου. Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Η Εθνικιστική λύση συνομιλεί με τη διεθνή βιβλιογραφία, αξιοποιεί τα εμπειρικά δεδομένα και προσφέρει μια συνολική ερμηνεία για τις αιτίες του. Μολονότι η οικονομική κρίση επέδρασε ως καταλύτης για την άνοδο της ΧΑ, αποφασιστικό αποδεικνύεται το γεγονός ότι η ίδια η ΧΑ ανέπτυξε μια στρατηγική που απαντά για ένα μέρος του εκλογικού σώματος πειστικά στην κρίση νομιμοποίησης των πολιτικών θεσμών. Αφενός, στο επίπεδο της ιδεολογίας και του πολιτικού λόγου, αυτοπαρουσιάζεται ως η μόνη αυθεντική «πατριωτική» δύναμη, μασκαρεύοντας το ναζιστικό της χαρακτήρα με έναν δήθεν κοινότοπο εθνικισμό (ως εάν να διαθέτει την «κυριότητα» των εθνικών θεμάτων). Εκ παραλλήλου επιχειρεί το στιγματισμό των άλλων κομμάτων, αλλά εν τέλει και των ίδιων των δημοκρατικών θεσμών ως ανίκανων, κυρίως, όμως, ως διεφθαρμένων και προδοτικών. Αφετέρου, με καμπάνιες ψευδο-αλληλεγγύης (συσσίτια, αιμοδοσία μόνο για Έλληνες, υπηρεσίες «προστασίας» κτλ.) εμφανίζεται ως ικανή να υποκαταστήσει τις λειτουργίες ενός διαλυμένου κράτους. Εκμεταλλευόμενη την υποχώρηση της διάκρισης Αριστερά-Δεξιά και τον απλοποιητικό και μανιχαϊκό χαρακτήρα της αντιπαράθεσης μνημόνιο-αντιμνημόνιο (που λειτουργεί ως οιονεί διαιρετική τομή) διευκολύνεται να μεταδώσει τα απαξιωτικά για το πολιτικό προσωπικό μηνύματά της και να συντονιστεί με την τιμωρητική προς αυτό διάθεση ενός τμήματος της κοινωνίας. Ο συνδυασμός αυτών την φέρνει στη θέση να ισχυριστεί ότι όχι μόνο διαγιγνώσκει ορθά το πρόβλημα, αλλά ότι συνιστά και τη λύση του.

nmΑυτή η τόσο συνοπτική παρουσίαση του βιβλίου αναπόφευκτα δεν μπορεί να αποδώσει το εύρος και το βάθος των ζητημάτων με τα οποία καταπιάνεται και να αναδείξει την προσφορά του στην κατανόηση του φαινομένου. Σε κάθε περίπτωση αποτελεί απαραίτητη αναφορά για όποιον θέλει να αποκτήσει μια ολοκληρωμένη αντίληψη. Ας μας επιτραπεί, ωστόσο, εδώ, μια επιμέρους κριτική επισήμανση (η οποία πάντως δεν αναιρεί τη συνολική επιχειρηματολογία). Δεν είναι ακριβές, όπως υποστηρίζουν οι συγγραφείς, ότι η ΧΑ εναντιώνεται στον ελιτισμό γενικώς. Ασφαλώς μιλά στο όνομα του λαού (εξομοιώνοντάς τον με το έθνος) και καταφέρεται εναντίον των πολιτικών και οικονομικών ελίτ που τον καταδυναστεύουν. Καμώνεται επίσης ότι η ίδια έχει χαρακτηριστικά λαϊκού κινήματος. Ωστόσο, σε αντίθεση π.χ. με το λαϊκισμό που εξιδανικεύει άκριτα το λαό αναγορεύοντάς το σε αγαθό και δίκαιο πολιτικό υποκείμενο, η ΧΑ του προσάπτει, αν και χωρίς να το διατυμπανίζει, ότι αφέθηκε να διαφθαρεί από το πολιτικό κατεστημένο και να γίνει έτσι συνεργός στην ηθική και πολιτισμική παρακμή του και στην ίδια του την καθυπόταξη. Αντίθετα, τα στελέχη και τα μέλη της ΧΑ παρέμειναν, υποτίθεται, αδιάφθορα και απαρέγκλιτα προσηλωμένα στην υπεράσπιση των εθνικών ιδανικών. Είναι αυτή η ηθική στάση η οποία, τουλάχιστον τη στιγμή της υπαρξιακής κρίσης του έθνους, συνδυάζεται με μαχητικότητα σε σημείο αυτοθυσίας, που καθιστά τους Χρυσαυγίτες μια ηρωική ελίτ η οποία ξεχωρίζει από τη μάζα των πολλών. Αυτή η κατασκευή έχει την αξία της διότι αποκαλύπτει εν τέλει (και αυτή) την περιφρόνηση προς το λαό και συνιστά τη βάση για την ευθεία προσβολή των δημοκρατικών αρχών. Κοντολογίς, το συμπέρασμα για τη ΧΑ είναι ότι η ίδια έχει αποδείξει διά αυτής της αντίστιξης (αδιάφθορη και ηρωική ελίτ vs ανάξιου και διεφθαρμένου λαού) ότι αποτελεί τη φυσική ηγεσία του λαού ο οποίος χρειάζεται χειραγώγηση από αυτήν και ο οποίος, έστω εκ των υστέρων, τάχατες το συνειδητοποιεί και είναι έτοιμος πια να το αναγνωρίσει.

goldenΠερνώντας τώρα στο Ο εχθρός, το αίμα, ο τιμωρός, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε, πρώτα απ’ όλα, ότι αποτελεί αναθεωρημένη μεταπτυχιακή εργασία που υποβλήθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εξαιρετική ως τέτοια, είναι έτσι κι αλλιώς πρωτότυπη και ουσιαστική συμβολή στην έρευνα. Η Παρασκευά-Βελουδογιάννη εφαρμόζει υποδειγματικά τα εργαλεία της ανάλυσης λόγου (discourse analysis) προκειμένου να φτάσει σε μια εξαντλητική ερμηνεία ομιλιών του αρχηγού της ΧΑ σε δημόσιες εκδηλώσεις κατά τη διετία 2012-13. Εντοπίζει τις καίριες έννοιες γύρω από τις οποίες δομείται ο λόγος του και τους τρόπους με τους οποίους πλαισιώνονται και νοηματοδοτούνται, καθώς και τα εκφραστικά μοτίβα που χρησιμοποιούνται. Έμφαση αποδίδεται, εύλογα, στα διπλά νοήματα, τα διφορούμενα, τις αποσιωπήσεις, τα μισόλογα, τα υπονοούμενα της ομιλίας. Όλα τους είναι μεστά νοήματος έτσι κι αλλιώς, ιδίως όμως, για τα εξτρεμιστικά κόμματα. Κι αυτό διότι, όπως είναι γνωστό κι από τη διεθνή εμπειρία, πάντα υπάρχει μια προσπάθεια απεύθυνσης σε ένα διπλό ακροατήριο: αυτό των μυημένων ιδεολόγων και ενός ευρύτερου κοινού. Πρέπει να ικανοποιηθεί το πρώτο που επιζητά την ακρότητα και την πρόκληση, όσο και το δεύτερο που μπορεί να το απωθεί ένα ευθέως ναζιστικό κήρυγμα. Η συγγραφέας τεκμηριώνει εν προκειμένω, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι το αληθινό νόημα του «εθνικισμού» του Ν. Μιχαλολιάκου παραμένει χωρίς καμία έκπτωση ο εθνοφυλετισμός – κατ΄ ουσίαν, ο ναζισμός. Αλλά αυτό συχνά εκφέρεται ακριβώς υπό τας γραμμάς ώστε να είναι δυνατόν ο αμύητος ακροατής να τον συγχέει με έναν κοινότοπο εθνικισμό, διάχυτο στην πολιτική δημοσιότητα και τις καθημερινές πρακτικές. Αναλύει, επιπλέον, η συγγραφέας τεχνικές πειθούς και ρητορικούς τρόπους που χρησιμοποιεί ο Μιχαλολιάκος που δεν αφορούν μόνον το περιεχόμενο των λεγομένων του, αλλά –κι αυτό είναι σημαντικό– τη σχέση που (επιχειρεί να) διέπει τον ίδιο με το ακροατήριό του. Δηλαδή, πρόκειται για μια σχέση αυστηρά μονοσήμαντη και ιεραρχική. Ο αρχηγός, ουσιαστικά στη θέση της αυθεντίας, δεν μεταδίδει απλώς το μήνυμά του που παρουσιάζεται ως αντικειμενικά αληθές κι ανεπίδεκτο κριτικής εξέτασης, αλλά επιπλέον έχει τη μορφή της προσταγής προς το κοινό το οποίο καλείται να πειθαρχήσει και να την εφαρμόσει.

Είναι επιτακτικό να καταδειχθεί ο αληθινός, ναζιστικός χαρακτήρας της εγκληματικής οργάνωσης, αφαιρώντας το πέπλο του κοινότοπου εθνικισμού με τον οποίο τον περιβάλλει προκειμένου να τον μισο-συγκαλύπτει και ο οποίος παραμένει ενεργός, ακόμη κι αν υποσταλούν λάβαρα, σύμβολα κι άλλες εξωλεκτικές σημάνσεις του.

Υπάρχει και σ΄αυτό το βιβλίο μια αστοχία, η οποία ευτυχώς δεν επηρεάζει τα κύρια πορίσματά του. Ενώ πολύ ορθά η συγγραφέας δείχνει πώς σε ορισμένες περιπτώσεις πολιτικοί «αστικών» κομμάτων μετέρχονται παραπλήσια ή πανομοιότυπα μοτίβα (π.χ. Λοβέρδος στην υπόθεση των οροθετικών γυναικών που διαπόμπευσε ως υπουργός Υγείας το 2012), δεν βλέπει καθόλου ότι θραύσματα, έστω, εχθροπαθούς εθνικισμού εκφέρονται και από τα αριστερά (περί προδοτικού πολιτικού προσωπικού κ.ο.κ., ακόμη κι αν τους λείπει η φυλετική/βιολογική διάσταση). Αυτή η τύφλωση εξηγείται από το θεωρητικό σχήμα το οποίο αξιοποιεί η Παρασκευά-Βελουδογιάννη για να εντάξει στα ευρύτερα πολιτικά κι επικοινωνιακά συμφραζόμενά της την ανάλυση λόγου στην οποία προβαίνει (αποτελεί σύνθεση μαρξισμού και κριτικής θεωρίας) και το οποίο αποκλείει εκ προοιμίου οποιαδήποτε τέτοια συσχέτιση. Εδώ, όμως, καταλήγουμε, είναι το κρίσιμο σημείο στο οποίο μάλιστα συγκλίνουν και τα δυο βιβλία, έτσι όπως τουλάχιστον το συγκρατούμε εμείς: είναι επιτακτικό να καταδειχθεί ο αληθινός, ναζιστικός χαρακτήρας της εγκληματικής οργάνωσης, αφαιρώντας το πέπλο του κοινότοπου εθνικισμού με τον οποίο τον περιβάλλει προκειμένου να τον μισο-συγκαλύπτει και ο οποίος παραμένει ενεργός, ακόμη κι αν υποσταλούν λάβαρα, σύμβολα κι άλλες εξωλεκτικές σημάνσεις του. Αυτή όμως η αφαίρεση του πέπλου δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται, προκειμένου να έχει αποτέλεσμα, από –ας το θέσουμε κάπως αφελώς και μετριοπαθώς– την απάρνηση των εθνικιστικών υπερβολών που εκτοξεύτηκαν εν μέσω της κρίσης από τα δεξιά, αλλά και από τα αριστερά.

* Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΝΔΩΡΟΣ είναι λέκτορας Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.

Αποσπάσματα από τα βιβλία

«Τα ευρήματα μας δείχνουν ότι οι Έλληνες ψηφοφόροι ψήφισαν τη ΧΑ όχι παρά τον αντισυστημικό της χαρακτήρα, αλλά ακριβώς εξαιτίας αυτού του χαρακτήρα, δηλαδή για την ικανότητα του κόμματος να διεκδικεί την κυριότητα αντισυστημικών πολιτικών πλαισιωμένων από μια εθνικιστική λαϊκιστική πολιτική που έχει για στόχο της τα κυρίαρχα κόμματα και τη διαφθορά. Η διαμαρτυρία είναι το κύριο αίτιο υποστήριξης αυτού του κόμματος, και υπερβαίνει τα αντικειμενικά κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά. Οι υποστηρικτές της ΧΑ φαίνονται να είναι απογοητευμένοι από τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα και να αδιαφορούν για τη νεοναζιστική βίαιη ιδεολογία του κόμματος» (Η εθνικιστική λύση της Χρυσής Αυγής, σελ. 90).

«Στον λόγο του γενικού γραμματέα της ΧΑ οι εκάστοτε κυβερνητικοί εκπρόσωποι και τα κρατικά στελέχη ταυτίζονται με τον πολιτειακό θεσμό της δημοκρατίας, με αποτέλεσμα όλες οι κατηγορίες που αποδίδονται σε μεμονωμένα άτομα να αποδίδονται γραμμικά στο ίδιο το πολίτευμα, που παρουσιάζεται σαν ένα σύστημα εγγενώς προβληματικό, το οποίο συνεχώς γεννά την ανομία και την παρακμή. Με αυτό το σκεπτικό, και παρά την απόδοση των ευθυνών σε συγκεκριμένα πρόσωπα, το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο θεσμός της δημοκρατίας και όχι οι διαχειριστές της: το μνημόνιο, για παράδειγμα, το υπέγραψε επί της ουσίας ο ίδιος ο πολιτειακός θεσμός. Η δημοκρατία ήταν και θα είναι πάντα ‘κλεπτοκρατία’» (Ο εχθρός, το αίμα, ο τιμωρός, σελ. 118).


exof ethn.lysi xaΗ εθνικιστική λύση της Χρυσής Αυγής
Κρίση του έθνους-κράτους και άνοδος της άκρας δεξιάς στην Ελλάδα
Δάφνη Χαλικιοπούλου & Σοφία Βασιιλοπούλου
Μτφρ. Γιώργος Μπαρουξής
Επίκεντρο 2015
Σελ. 192, τιμή εκδότη: € 12,00

 politeia link more

 

 

 

exof exthros xaΟ εχθρός, το αίμα, ο τιμωρός
Αναλύοντας δεκατρείς λόγους του «Αρχηγού» της Χρυσής Αυγής
Δέσποινα Παρασκευά-Βελουδογιάννη
νήσος 2015
Σελ. 340, τιμή εκδότη: € 15,00

politeia link more

 

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Βαθύ κράτος και ακροδεξιά

Βαθύ κράτος και ακροδεξιά

Πρόκειται για τις περιπτώσεις εκείνες που ένας συλλογικός τόμος δεν αποτελεί απλώς «συστέγαση» κειμένων, αλλά συνεκτική, ενιαία πρόταση στην οποία συμπράττουν διαφορετικοί συντελεστές, αλληλοσυμπληρώνοντας ουσιωδώς ο ένας τον άλλον. 

Του Σωτήρη Βανδώρου ...

Ο εθνικισμός και η άνοδος της ακροδεξιάς

Ο εθνικισμός και η άνοδος της ακροδεξιάς

Του Σωτήρη Βανδώρου

Η μετατροπή της Χρυσής Αυγής από ασήμαντο γκρουπούσκουλο της εξτρεμιστικής δεξιάς σε κοινοβουλευτικό κόμμα με αυξανόμενη επιρροή πυροδότησε μια μικρή εκδοτική έκρηξη. Δ...

Η Δημοκρατία αντεπιτίθεται

Η Δημοκρατία αντεπιτίθεται

Περί Χρυσής Αυγής ΙΙ

Του Σωτήρη Βανδώρου

...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Το διαδικτυακό περιοδικό Λόγου και Τέχνης Χάρτης (www.hartismag.gr), συνεχίζει για τρίτη χρονιά την απονομή ετήσιων βραβείων, με σκοπό την ανάδειξη των σημαντικότερων βιβλίων που κυκλοφόρησαν το περασμένο έτος. Σήμερα ανακοινώθηκε ο Βραχύς Κατάλογος σε όλες τις κατηγορίες. Δείτε βιβλία και συγγραφείς. 

...

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

Με τη συμπλήρωση επτά συναπτών ετών στο εκδοτικό στερέωμα, οι εκδόσεις Στίξις κάνουν το επόμενο βήμα με μια νέα σειρά τεσσάρων βιβλίων, υπό τον τίτλο «Μικρή Στίξις», των Γιώργου Δουατζή, Χρυσοξένης Προκοπάκη, Στέφανου Τζουβάρα και Μιχάλη Σηφάκη.  

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος  ...

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

Σίσσυ Δουτσίου, Στεύη Τσούτση, Λίνα Βαρότση, Αστερόπη Λαζαρίδου, Ελισάβετ Παπαδοπούλου, Αντιγόνη Ζόγκα, Λίνα Βαλετοπούλου. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας επιλέγουμε πολύ πρόσφατα βιβλία νέων Ελληνίδων συγγραφέων που θέτουν, άλλοτε με τρόπο διεκδικητικό κι άλλοτε πιο έμμεσο, το ζήτημα της γυναικείας χειρα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ