Το βράδυ, λίγο μετά τη δύση, ένα ποίημα σαν καληνύχτα. Απόψε, Τόκιο από τη συλλογή Άβατοι τόποι του Γεράσιμου Δενδρινού.
Επιμέλεια: Οράτιος
♠ ♠ ♠
Τόκιο
Στα πόδια σου κατέθεσα τη ζωή μου,
μέσα στη σκιά των ανθισμένων κερασιών
σε μεγάλο κήπο του Τόκιο,
όπου γεννήθηκε άλλοτε η αγάπη μας
εξαιτίας ενός αστείου.
Τώρα, εσύ τόσο μακριά,
καθώς αγναντεύω τον πόνο που διαχέεται
στα βάθη μιας θάλασσας,
νιώθω να μην έχει χαθεί εκείνη η θαλπωρή,
που μας ένωνε και που μας διέλυε συγχρόνως.
Προτιμήσαμε το σκόρπισμα,
σαν να ξέραμε πως σύντομα
η στοργή θα γινόταν λόγχη
που θα μας κάρφωνε στο στήθος.