Το βράδυ, πριν από τα μεσάνυχτα, ένα ποίημα σαν καληνύχτα. Απόψε, Περικλής Γιαννόπουλος, από τη συλλογή «Εγκώμια» του Δημήτρη Ελευθεράκη.
Επιμέλεια: Οράτιος
♠ ♠ ♠
Περικλής Γιαννόπουλος
Με τους αθάνατους που έχουνε πεθάνει
ανυπεράσπιστους βυθίζεσαι στους τάφους·
στην κεφαλή σου ένα πέτρινο στεφάνι
και λίγα ρόδα μαραμένα στους κροτάφους.
ανυπεράσπιστους βυθίζεσαι στους τάφους·
στην κεφαλή σου ένα πέτρινο στεφάνι
και λίγα ρόδα μαραμένα στους κροτάφους.
Άφθαρτο το κορμί σου, ακουμπισμένο
στης Αττικής τ' αγκάθια και τη σκόνη·
σ' άδειες πλατείες, ακατάληπτο και ξένο,
το άγαλμά σου απ' αγέρα κι από χιόνι.
Δεν είναι αυτή πατρίδα για κανέναν!
Στο φως του Άδη πισωγύρισε και χάσου.
Με ξύλινο άλογο σε ψεύτικη αρένα
και πλαστικό περίστροφο, θα 'ρθώ κοντά σου.
ΕγκώμιαΔημήτρης Ελευθεράκης
Πατάκης 2013
