Χριστούγεννα 2003

Χριστούγεννα 2003                                      

 

Γυρίζω πάλι σήμερα στο σπίτι των γονιών μου
ένα τυφλό δυάρι φορτωμένο έπιπλα
Βρίσκω όπως πάντα τον πατέρα μου
με την περήφανη προσήλωση του βαρυκόου
στις ειδήσεις
κι η μάνα μου να πλένει πιάτα
παραμιλώντας να επαναφέρει τη ζωή σε τάξη
Με υποτάσσει αμέσως
η πλήξη του νοικοκυριού στην κουζίνα
το πλαστικό τραπεζομάντιλο
τα χάπια της υπέρτασης
ενθύμια προσκυνήματος στην Τήνο
Βγαίνουνε λίγο τώρα πια
συνήθως για την εκκλησία
ή σε κηδείες συνομηλίκων
μένουν στο σπίτι
καταναλώνοντας οικεία πένθη
και φωτογραφίες εγγονών πάνω στην τηλεόραση
Κοιτάζω το χρόνο να συμβαίνει πάνω τους
τόσο άγρια
αυτή τη μαραμένη σάρκα
να αποσιωπάται σε σκούρα ρούχα
και πεισμώνω
τόση εγκαρτέρηση
χωρίς μια νίκη
σκέφτομαι
αποδίδοντας ύπουλη δικαιοσύνη
σε τούτη την απρόθυμη κατάφαση
μα μετανιώνω πάλι
όταν γυρίζουν να με δουν
με αυτά τα αδέξια μάτια δήθεν άγνοιας
σήμερα ανήμερα Χριστούγεννα
που κάθονται μαζί μου στο τραπέζι
και τρώνε
συνετοί
αμίλητοι
τη σούπα

Θεώνη Κοτίνη

Πλανόδιον 2008