alt

Συνέντευξη στον Κώστα Αγοραστό

Στο τελευταίο του βιβλίο "Η Υψηλή Τέχνης της Αποτυχίας" (εκδ. Ίκαρος) ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος συγκέντρωσε κείμενά του των τελευταίων δέκα χρόνων που είχαν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Μιλήσαμε μαζί του για πεζογραφία, συγγραφικές εμμονές, νέους συγγραφείς και για τη σύγχρονη βιβλιοπαραγωγή. 

Κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό το βιβλίο σας «Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας» (εκδ. Ίκαρος) το οποίο συγκεντρώνει κείμενά σας των τελευταίων δέκα χρόνων που δώσατε σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Ποιος είναι ο κοινός τόπος όλων αυτών των κειμένων;

Αυτό το βιβλίο γράφτηκε λίγο λίγο, μέσα σε όλη την έκταση της προηγούμενης δεκαετίας. Κατά καιρούς, ξαναέγραφα το υλικό, χτίζοντας γέφυρες και παρεμβάλλοντας νέα κομμάτια. Ώσπου η πορεία τής ίδιας της δεκαετίας του 2000, που είναι ο πραγματικός «κοινός τόπος όλων αυτών των κειμένων», όπως λέτε, μού υπέδειξε ένα τέρμα. Ελπίζω ότι αποκατέστησα την ομαλή ροή μιας εξομολόγησης, ή ίσως μιας κατάθεσης, ενός αυτόπτη μάρτυρα, ο οποίος ακολουθεί και καταγράφει τη συλλογική πορεία μας, από την επιτυχία του ευρώ ώς την αποτυχία της Κρίσης. Ένας συγγραφέας αυτοβιογραφείται, καταγράφοντας, άλλοτε την πνευματική διαδρομή του, κι άλλοτε κάποια σημάδια του πνεύματος αυτής της εποχής. Φτάνοντας μέχρι σήμερα, που καλούμαστε να μάθουμε την υψηλή τέχνη της αποτυχίας...

Διαβάζοντας το βιβλίο σας, μοιάζει σαν να ξεφυλλίζουμε το προσωπικό σας ημερολόγιο, των τελευταίων χρόνων. Σκέψεις για βιβλία και συγγραφείς, για την επικαιρότητα, για δικά σας βιβλία. Πιστεύετε ότι τα πεζογραφικά σας κείμενα αφήνουν ορισμένα κενά στη συγγραφική σας εικόνα, η οποια συμπληρώνεται με τα δημοσιογραφικά κείμενα;

Δεν έχω ιδέα. «Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας» με βασάνισε, όσο ακριβώς κι ένα έργο μυθοπλασίας μου, για να μην πω περισσότερο. Παθιάστηκα μ’ αυτό το γραπτό και, παλεύοντας τόσα χρόνια μαζί του, βλαστήμησα την ώρα και τη στιγμή που καταπιάστηκα με άλλο ένα πολυσέλιδο βιβλίο. Ο τόπος εδώ και ο καιρός εκλύουν από τους ανθρώπους εξωστρέφεια, τους την επιβάλλουν. Οι μεγάλες φόρμες, οι καθεδρικοί της λογοτεχνίας, δεν ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία μας. Ευτυχώς, αυτό, το πιο ογκώδες απ’ όλα τα βιβλία μου, αποτελείται από μια απίθανη ποσότητα μικροσκοπικών κειμένων, κάποτε ακόμα και της μισής σελίδας. Απ’ αυτή την άποψη, είναι η εκδίκηση της γυφτιάς!

Είστε από τους συγγραφείς που έχετε άποψη για την τρέχουσα επικαιρότητα και θέλετε να την εκφράσετε. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς να καταθέτετε τέτοιου είδους απόψεις και να παίρνετε θέση σε ζητήματα της επικαιρότητας;

Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, μου φαίνεται ότι παρουσιάζει μια άλλη κατηγορία συναδέλφων μου. Όσοι, ναι, μεν, «έχουν άποψη για την τρέχουσα επικαιρότητα», όπως γράφετε, αλλά, όχι, δεν «θέλουν να την εκφράσουν». Συνήθως από κομφορμισμό, από υπολογισμό, από ωφελιμισμό, μεταμφιεσμένους σε διανοητική σεμνοτυφία. Για να μη μιλήσουμε, για όσους αποκτούν βήμα λόγου και δυνατότητα να «εκφράσουν την άποψή τους για την τρέχουσα επικαιρότητα». Συνήθως, αυτοί οι επισκέπτες-καρεκλοκένταυροι των μίντια, είναι εκ των προτέρων εξακριβωμένο και γνωστό ότι, όταν πάρουν επιτέλους το μικρόφωνο, δεν έχουν τίποτα να πουν. Και γι’ αυτό ακριβώς τους το δίνουν, γι’ αυτό ακριβώς τους καλούν στο βήμα.

Διαβάζοντας το βιβλίο σας, αυτό που εντοπίζει, επίσης, κανείς είναι η μεγάλη σας αγάπη για τη λογοτεχνία. Αναζητάτε συνεχώς τα κείμενα των νέων συγγραφέων και προτείνετε τα βιβλία τους όταν βρείτε κάποιο που να σας ενθουσιάσει. Τι έχετε διαβάσει τελευταία που να το βρήκατε ενδιαφέρον;

Το τελευταίο που μου έρχεται στο μυαλό, είναι «Ο συνεσταλμένος δολοφόνος» του Τάσου Αναστασίου (εκδ. Κουκκίδα). Όχι μόνο επειδή, όπως γράφω και μες στο βιβλίο μου, αυτή η συλλογή διηγημάτων αποτελεί «το αντίθετο του ιστορικού μυθιστορήματος», και κατορθώνει να συλλάβει κάτι αληθινά ιδιαίτερο από το πνεύμα της σύγχρονης εποχής. Αλλά και επειδή, εδώ και έναν χρόνο που κυκλοφόρησε, έχει περάσει απαρατήρητη. Υπό το πρίσμα αυτού του βιβλίου, είμαστε όλοι μας «συνεσταλμένοι δολοφόνοι» σήμερα πια. Και όχι μόνον ως προς το να αποσιωπούμε αξιόλογους δημιουργούς.

Γενικότερα παρακολουθείτε στενά τις νέες εκδόσεις. Βιβλία καταξιωμένων, πρωτοεμφανιζόμενων, από μικρούς και λιγότερο γνωστούς εκδοτικούς οίκους. Υπάρχει κάτι που να σας ενοχλεί στη σύγχρονη βιβλιοπαραγωγή (νοοτροπία, θεματολογία, γλώσσα);

Ε, μα, βέβαια: με ενοχλεί η ίδια η σύγχρονη βιβλιοπαραγωγή! Ο αγχωμένος, υστερικός τρόπος με τον οποίο κυνηγάει το κέρδος, μετατρέποντας κάθε απομεινάρι πνευματικότητας σε εμπορικό ή καταναλωτικό προϊόν. Δεν έχει μείνει πια σχεδόν τίποτα όρθιο. Και απ’ ό,τι βλέπουμε, η Κρίση λειτουργεί επ’ αυτού διορθωτικά. Τουλάχιστον συρρικνώνεται ο όγκος των σκουπιδοβιβλίων που εκδίδονταν αφειδώς τόσα χρόνια. Αλλά το ματάκι της πλειοψηφίας των εκδοτών εξακολουθεί να γυαλίζει παιχνιδιάρικα, αναζητώντας πάση θυσία το κέρδος. Μακροπρόθεσμα, κι αυτό θα αλλάξει μάλλον, θα επανέλθει η πνευματικότητα στα κριτήριά τους. Προς το παρόν, όμως, κινδυνεύουν να καούν και τα χλωρά, μαζί με τα ξερά.

Οι περισσότεροι συγγραφείς της γενιά σας έχουν τραβήξει ο καθένας το δρόμο του διαγράφοντας πολύ διαφορετικές πορείες. Σήμερα, με ποιους συγγραφείς αισθάνεστε «συγγένεια»;

Συγγένεια, χωρίς καθόλου εισαγωγικά, αισθάνομαι με πάρα πολλούς. Εξαρτάται από το ποια σκοπιά θα επιλέξει κανείς για να δει τα πράγματα. Συγγένεια νιώθω, κατ’ αρχάς, με όλους τους νεοέλληνες συναδέλφους μου, γιατί σε σύγκριση με τους κεντροευρωπαίους λογοτέχνες, π.χ., μας ενώνει η κοινή εθνική μοίρα. Συγγένεια νιώθω με τους υπόλοιπους της γενιάς μου, γιατί, και μόνο που βλέπω τις σημερινές φωτογραφίες τους, μου έρχεται αυτομάτως στο νου η αφετηρία μας μέσα στο χρόνο, και συγκινούμαι. Συγγένεια νιώθω και με όλους τους νέους συναδέλφους μου, ιδίως με τους πρωτοεμφανιζόμενους, γιατί κάποιοι απ’ αυτούς θα πάρουν τη σκυτάλη για να συνεχίσουν. Και ξέρω πολύ καλά σε τι δύσκολους καιρούς ξεκινάνε. Σ’ ένα περιβάλλον ανταγωνιστικό και ατομικιστικό, όπου δεν υπάρχει ίχνος αλληλεγγύης, με μια κοινωνία διπλά αδιάφορη για τη λογοτεχνία, τώρα που δοκιμάζεται από την ανέχεια. Η Κρίση αυτό το καλό έχει γενικά: μάς κάνει να συνειδητοποιούμε εντονότερα τις διασυνδέσεις μας με τους άλλους, σχεδόν με όλους, αυξάνει το επίπεδο της συναίσθησης ότι ανήκεις σε διάφορες συλλογικότητες. Η Κρίση υπογραμμίζει τις κάθε είδους συγγένειές μας.

altΔιαβάζοντας τα βιβλία σας και παρακολουθώντας τη θεματολογία τους παρατηρώ ότι σχεδόν όλα, και διορθώστε με αν κάνω λάθος, διαδραματίζονται σε χρόνο σύγχρονο με το χρόνο γραφής τους. Τα γραπτά σας της δεκαετίας του ’80 μιλάνε για τη δεκαετία του ’80, του ’90 γι’ αυτή του ’90 και ούτω καθεξής. Θεωρείτε ότι τα πεζογραφικά κείμενα οφείλουν να είναι ο καθρέφτης της εποχής τους;

Όχι όλα, όχι «Η απίστευτη ιστορία της πάπισσας Ιωάννας», ας πούμε, που διαδραματίζεται μέσα σ’ ένα μεσαιωνικό σκηνικό. Αλλά σε γενικές γραμμές έχετε δίκιο. Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας, υποθέτω. Κάθε συγγραφέας αντιδρά διαφορετικά απέναντι στα ερεθίσματα που δέχεται. Άλλος έχει την ανάγκη να τα μεταμφιέσει ακόμα και χρονικά, για να το πω έτσι, μεταφέροντάς τα στο παρελθόν, άλλος τα μετακινεί προς το μέλλον, όταν γράφει επιστημονική φαντασία. Κι άλλοι, πάλι, μιλούν ευθέως για το τώρα, όπως ο υποφαινόμενος. Θεωρώ ότι η πεζογραφία, η λογοτεχνία ευρύτερα, δεν οφείλει τίποτα, αλλά θέλοντας και μη, δεν μπορεί παρά να είναι καθρέφτης της εποχής της, έστω και έμμεσα. Δεν μπορεί να μην είναι, δεν γίνεται αλλιώς, είναι αναπόφευκτο. Ακόμα και τα ιστορικά μυθιστορήματα, μιλάνε πρωτίστως για την εποχή στην οποία γράφτηκαν, και όχι γι’ αυτήν στην οποία αναφέρονται, όπως νομίζουν οι αναγνώστες τους. Η γλώσσα, όχι μόνο η λογοτεχνική, μιλάει εξορισμού για το τώρα, γεννιέται από τις ανάγκες του παρόντος και ασφαλώς τις εκφράζει ανάγλυφα, όσο μεγάλο κομμάτι της παράδοσης κι αν περιέχει ταυτόχρονα.

Αν επιχειρούσατε μια αξιολόγηση, του μέχρι τώρα έργου σας, με ποια επίθετα θα το χαρακτηρίζατε;

Αυτό δεν είναι εύκολο να το κάνω ο ίδιος. Αυτό είναι δουλειά των άλλων, και μάλιστα των κριτικών. Απ’ όσα έχω ακούσει για τη δουλειά μου, πάντως, αυτό που με εκφράζει καλύτερα, ή ίσως αυτό που με χαροποιεί περισσότερο, είναι η διαπίστωση ότι έχω ένα χαρακτηριστικό ύφος, αναγνωρίσιμο, σαν σήμα κατατεθέν (ελπίζω, όχι κάποιες μανιέρες!), παρά τις διαφορές ανάμεσα στα ποικίλα γραπτά μου. Το γεγονός ότι υπάρχουν αναγνώστες κι αναγνώστριές μου, που, εάν τους δείξεις ένα απόσπασμα από κάποιο βιβλίο μου, είναι ίσως σε θέση να σου πουν: «Αυτό είναι 100% Ραπτόπουλος!»

Έχετε συγγραφικές εμμονές; Τις συντηρείτε ή προσπαθείτε να τις ξεπεράσετε ικανοποιώντας τες.

Οι συγγραφείς δεν έχουν απλώς εμμονές, οι συγγραφείς είναι οι εμμονές τους! Και τις εμμονές αυτές δεν μπορείς να τις επηρεάσεις, τουλάχιστον συνειδητά. Ούτε τις δημιουργείς εσύ, ούτε μπορείς να τις ξεριζώσεις από μέσα σου. Το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι να γράφεις γι’ αυτές, ή ίσως παρακινημένος απ’ αυτές. Τις τρέφεις, δηλαδή, και τους παραδίδεσαι, ευελπιστώντας ότι κάποια στιγμή θα εκτονωθούν, θα εκφραστούν, απαλλάσσοντάς σε από την παρουσία τους. Και, στην πραγματικότητα, δίνοντας τη θέση τους σε νέες εμμονές. Όσο για τις δικές μου, θα πρέπει να είναι πολύ διαφορετικές και συχνά μετωπικά αντίθετες μεταξύ τους, εάν κρίνουμε από τις αντιδράσεις των αναγνωστριών/αναγνωστών μου. Πώς αλλιώς να εξηγήσω το γεγονός ότι φανατικοί θαυμαστές κάποιων βιβλίων μου, απορρίπτουν κάθετα, σχεδόν μετά βδελυγμίας, κάποια άλλα, επίσης δικά μου;

Αν έπρεπε να συστηθείτε συγγραφικά σε κάποιον που δεν έχει διαβάσει κάποιο βιβλίο σας, ποιο θα του προτείνατε για αρχή;

Αυτό είναι κάτι με το οποίο έρχομαι αντιμέτωπος πολύ συχνά. Ιδίως τώρα τελευταία, που έτυχε να ανοίξω προφίλ στο facebook, βαρέθηκα να δίνω αυτή την απάντηση. Ότι δεν έχω καμία απάντηση, δηλαδή. Πολλούς τους παραπέμπω στην ιστοσελίδα μου, όπου υπάρχουν πληροφορίες για όλα τα βιβλία μου, και τους παροτρύνω να ψάξουν και να διαλέξουν μόνοι τους. Θα έλεγα, επίσης, ότι το τελευταίο μου βιβλίο, «Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας», επειδή ακριβώς μιλάει, εκτός των άλλων, και για όλα τα βιβλία μου, είναι ιδανικό για μια τέτοια δουλειά. Αποκλείεται να το διαβάσει κανείς και να μην καταλήξει, ποιο βιβλίο μου τον ενδιαφέρει, για να αρχίσει να με διαβάζει. Όμως, ούτε κι αυτό είναι απαραίτητο. Εάν ήμουν στη θέση τού αναγνώστη που αναφέρετε, θα πήγαινα σ’ ένα βιβλιοπωλείο και θα διάλεγα μυρίζοντας σαν λαγωνικό τα ίδια τα βιβλία. Τους τίτλους τους, τα εξώφυλλα, το κείμενο του οπισθοφύλλου, την αρχή του κειμένου, σκόρπιες ματιές σε σκόρπιες σελίδες κ.λπ. Άσε που έχω τη βάσιμη υποψία ότι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Δεν πάμε εμείς προς τα βιβλία, ψάχνοντας. Έρχονται και μας βρίσκουν εκείνα! Κάποιος άλλος μας τα συστήνει συνήθως, ή και κάτι γυαλίζει σ’ αυτά και μας έλκει με τρόπους που είναι εξαιρετικά δύσκολο να οριστούν ορθολογικά.

Γράφετε κάτι αυτή την εποχή;

Δουλεύω πάνω σ’ ένα μυθιστόρημα, με το οποίο έχω καταπιαστεί εδώ και χρόνια, όλη μου τη ζωή θα έλεγε κανείς, και για το οποίο χρειάστηκε, για πρώτη φορά, να κάνω μια μεγάλη έρευνα, ως προς το πραγματολογικό του υλικό. Πρόκειται για ένα πολύ παράξενο μυθιστόρημα, ίσως το πιο πολιτικοποιημένο που έχω γράψει μέχρι σήμερα. Το πιο παράδοξο σ’ αυτό είναι ότι, ενώ σχετίζεται με τα Δεκεμβριανά του ’44, δεν είναι κατά καμία έννοια ένα ιστορικό μυθιστόρημα: εκτυλίσσεται αυστηρά στο τώρα (από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα), και αποτελεί μια σύγχρονη ερωτική ιστορία.

 

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Έλενα Χουζούρη: «Η πολιτική προσφυγιά, ο ξεριζωμός και η διαγραφή από την πατρίδα, παραμένουν ανεπούλωτο τραύμα»

Έλενα Χουζούρη: «Η πολιτική προσφυγιά, ο ξεριζωμός και η διαγραφή από την πατρίδα, παραμένουν ανεπούλωτο τραύμα»

Mε αφορμή την επανέκδοση του μυθιστορήματός της «Πατρίδα από βαμβάκι» (εκδ. Πατάκη), η συγγραφέας Έλενα Χουζούρη μάς μιλάει για τη λιγότερη γνωστή ιστορία των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ελλάδα μετά το τέλος του Εμφυλίου και τη σημερινή συγκυρία με το πρόβλημα της μετανάστευσης και της προσφυγιάς.&nb...

Αλέξης Πανσέληνος: «Τα διηγήματα αυτά απηχούν την τάση μου για πολυπρόσωπες και πολυεπίπεδες αφηγήσεις»

Αλέξης Πανσέληνος: «Τα διηγήματα αυτά απηχούν την τάση μου για πολυπρόσωπες και πολυεπίπεδες αφηγήσεις»

Συνέντευξη με τον συγγραφέα Αλέξη Πανσέληνο με αφορμή την επανέκδοση του πρώτου του βιβλίου «Ιστορίες με σκύλους» (εκδ. Μεταίχμιο), μια συλλογή με τέσσερα εκτενή διηγήματα. Μια επιστροφή έπειτα από 42 συναπτά χρόνια στις συγγραφικές απαρχές του. Φωτογραφία: © Νίκος Κοκκαλιάς.

Συνέντευξη στον ...

Φώτης Καγγελάρης: «Δεν υπάρχει ''ελεύθερη'' τέχνη – είναι πάντα ένας συμβιβασμός και μια μεταμφίεση»

Φώτης Καγγελάρης: «Δεν υπάρχει ''ελεύθερη'' τέχνη – είναι πάντα ένας συμβιβασμός και μια μεταμφίεση»

Συνέντευξη με τον Διδάκτορα Ψυχοπαθολογίας και συγγραφέα Φώτη Καγγελάρη με αφορμή το βιβλίο του «Μια ιστορία της τέχνης. Από την μεριά της επιθυμίας» (εκδ. Παπαζήση). Μια πρωτότυτη θέαση της τέχνης και της άμεσης σχέσης που έχει με την ουσία της ζωής μας. 

Συνέντευξη στ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ