karnezis_72_ppi

Συνέντευξη στον Κώστα Αγοραστό

Ο Πάνος Καρνέζης γεννήθηκε στην Αμαλιάδα. Σήμερα ζει στο Λονδίνο. Γράφει στα αγγλικά και μεταφράζει ο ίδιος τα βιβλία του στη γλώσσα μας. Με αφορμή την επανακυκλοφορία των τεσσάρων βιβλίων του από τις εκδόσεις Μακόντο, μιλήσαμε για την κρίση, τους νέους συγγραφείς, τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής αλλά και το τρόπο με τον οποίο χτίζει τις ιστορίες του.

 

Μας συστηθήκατε με τη συλλογή διηγημάτων σας «Μικρές Ατιμίες». Μια συλλογή που περιείχε ιστορίες από την καθημερινότητα των κατοίκων ενός μικρού χωριού. Μιλήστε μου για τα ερεθίσματα που σας οδήγησαν σε αυτά τα κείμενα.

Το χωριό δεν είναι βέβαια ένα πραγματικό ελληνικό χωριό του σήμερα, του χθες ή του αύριο. Προσπάθησα να παίξω με τα στερεότυπα, τα αρχέτυπα και τις καρικατούρες της ελληνικής συμπεριφοράς: το πομπώδες ύφος, την πόλωση των πολιτικών αντιδικιών, το συντηρητισμό, την απευθείας εμπλοκή της εκκλησίας στην καθημερινή ζωή κλπ. που γνωρίζουμε όλοι μας. Το χιούμορ προέρχεται από χαρακτήρες που πολλές φορές είναι συνειδητά υπερβολικές, εξπρεσιονιστικές εκδοχές ανθρώπων και νοοτροπιών που δε νομίζω πως βλέπαμε μόνο τον παλιό καιρό, αλλά είναι σύγχρονες και πάνω-κάτω ίδιες σε όλο τον κόσμο.

Όλες οι ιστορίες είναι δοσμένες με σκωπτική ματιά, χιούμορ αλλά πάνω απ’ όλα με αγάπη για τους ήρωές σας. Πείτε μου, οι ήρωες γεννούν την κάθε ιστορία ή προκύπτουν μέσα από το κοινωνικό πλαίσιο που είναι ενταγμένοι.

Συνήθως ξεκινάω με μια σκηνή με έναν δύο χαρακτήρες και δημιουργώ τους υπόλοιπους στην πορεία της αφήγησης. Είναι πιο ενδιαφέρον και για μένα έτσι, αλλά νομίζω πως διαμορφώνει και χαρακτήρες που αντιδρούν στην εξέλιξη της πλοκής αντί να τη φέρνουν στα μέτρα τους, γίνονται έτσι συχνά απρόβλεπτοι.

Λέτε κάπου: «Σε μια τόσο μικρή χώρα, όπου οι φήμες διαδίδονταν ταχύτερα από τηλεγράφημα, ο Αρίστος έπρεπε να τελειοποιήσει την τέχνη της μεταμφίεσης». Πιστεύετε ότι αυτή η φράση συμπυκνώνει την Ελλάδα και τους νεοέλληνες των τελευταίων 50 χρόνων;

Δεν έχετε άδικο. Έχω την εντύπωση ότι μετά τον πόλεμο και κυρίως μετά τη μεταπολίτευση, η Ελλάδα αναπτύχθηκε οικονομικά με ένα ραγδαίο ρυθμό που, κατά κάποιο τρόπο, δε συνοδεύτηκε από μια ανάλογη πολιτιστική ανάπτυξη. Έτσι φτάσαμε να παίζουμε το ρόλο του Ευρωπαίου δίχως να έχουμε την ξεχωριστή, δυναμική ταυτότητα ενός λαού με αυτοπεποίθηση ανάμεσα στους άλλους.

Πώς βλέπετε εσείς την Ελλάδα σήμερα (όχι μόνο σε σχέση με την οικονομική κρίση αλλά συνολικότερα), λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη γεωγραφική και χρονική απόσταση που σας χωρίζει από τα χρόνια που μένατε εδώ;

Η Ελλάδα έχει αλλάξει πολύ από τότε που έφυγα. Πολλές από τις αλλαγές της ελληνικής κοινωνίας των τελευταίων δύο δεκαετιών είναι θετικές. Η πολυπολιτισμικότητα, για παράδειγμα, δεν υπήρχε καν στο ελληνικό λεξιλόγιο πριν από λίγα χρόνια. Επίσης η νοοτροπία τουλάχιστον των νέων είναι πιο προοδευτική. Τα αρνητικά έχουν σχέση βέβαια με την οικονομία και την πολιτική. Πέρα από τα προφανή κακά που έχει η σημερινή κρίση, ίσως να είναι και μια ευκαιρία για την κοινωνία να βρει δημιουργικές διεξόδους από τον καταναλωτισμό, το παραδοσιακό πολιτικό μοντέλο του κοινοβουλευτισμού και την επιχειρηματική αντίληψη του γρήγορου κέρδους χωρίς υποδομές και επαγγελματισμό. Μάλλον θα χαθεί και αυτή η ευκαιρία με μπαλώματα –οικονομικά και πολιτικά– και όχι με μια ολοκληρωτική αναθεώρηση του τρόπου που συμπεριφερόμαστε και δημιουργούμε αλλά αξίζει τουλάχιστον να το ονειρευόμαστε.

mikres_atimies_72_ppiΜε το τελευταίο διήγημα στις «Μικρές Ατιμίες» βάζετε ένα τέλος σε αυτό το νοητό χωριό. Τι πιστεύετε ότι έχει μείνει στην Ελλάδα του σήμερα ως κατάλοιπο αυτής της μικρής κοινωνίας;

Υπάρχει ακόμα πολλή εσωστρέφεια και καχυποψία για το διαφορετικό και το ξένο, που είναι χαρακτηριστικές των μικρών, κλειστών κοινωνιών. Τέτοιες συμπεριφορές, βαθιά ριζωμένες στην ψυχή, αλλάζουν πολύ αργά ακόμα και μέσα σε μια καθημερινότητα που έχει γίνει πολύ πλουραλιστική. Νομίζω πως και εγώ κουβαλάω κάτι από αυτή τη νοοτροπία ακόμα, παρόλο που έχω φύγει πολλά χρόνια από την Ελλάδα.

Όλα σας τα βιβλία έχουν επανακυκλοφορήσει, σε εξαιρετικά καλόγουστες εκδόσεις μπορώ να πω, από έναν καινούργιο εκδοτικό οίκο, τις εκδόσεις Μακόντο. Πώς αποφασίσατε να τα διαθέσετε εκεί;

Μου αρέσει αυτή η ρομαντική ιδέα ενός εκδότη που έχει το χρόνο να αφιερωθεί στη παραγωγή ενός βιβλίου από τη στιγμή που θα παραλάβει το χειρόγραφο ως τη μέρα που θα φτάσει στα ράφια του βιβλιοπωλείου. Δεν ξέρω αν επιχειρηματικά αυτή η προσέγγιση είναι αποτελεσματική βέβαια. Επίσης, σε αντίθεση με τους μεγάλους εκδοτικούς οίκους, ένας μικρός οίκος μπορεί να φτιάξει ένα ύφος, να ειδικευτεί σε κάποιο είδος λογοτεχνίας, να έχει μια συγκεκριμένη αισθητική κλπ. ώστε ο αναγνώστης που θα δει ένα βιβλίο αυτού του εκδότη να ξέρει τι να περιμένει ακόμα και αν δεν γνωρίζει το συγγραφέα. Οι μεγάλοι εκδότες δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια. Νομίζω όμως πως με δεδομένο επίσης πως πηγαίνουμε προς το ψηφιακό βιβλίο, όπου η παραγωγή, η διανομή και η προώθηση ενός βιβλίου θα γίνονται πια ηλεκτρονικά, οι μικροί οίκοι μπορεί να είναι το μέλλον της εκδοτικής παραγωγής.

Σε αυτήν, τη νέα έκδοση των «Μικρών Ατιμιών» έχετε προσθέσει πέντε διηγήματα. Τα θέματα και οι προβληματισμοί τους είναι σύγχρονοι και απολύτως προσωπικοί. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας, η πατρίδα, η σχέση με τον πατέρα, οι κοινωνικές συμβάσεις. Γιατί έπειτα από τέσσερα βιβλία έχετε αποφύγει να εκφραστείτε τόσο προσωπικά όσο σ’ αυτά τα διηγήματα;

Η αλήθεια είναι πως σε όλα τα βιβλία μου βάζω ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου, τις ανησυχίες, τις απορίες, τα προσωπικά μου βιώματα, αλλά προτιμώ να το κάνω με έναν έμμεσο τρόπο. Μου αρέσουν περισσότερο τα βιβλία όπου ο συγγραφέας είναι απών, τουλάχιστον σε μια πρώτη ανάγνωση, ώστε ο αναγνώστης μπορεί να αφοσιωθεί στην αφήγηση και όχι να αναρωτιέται κάθε δεύτερη σελίδα τι από όσα διαβάζει έχουν συμβεί στο συγγραφέα ή είναι δικά του πιστεύω.

Πολύς λόγος έχει γίνει τα τελευταία χρόνια, στη χώρα μας, για τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής. Εσείς έχετε παρακολουθήσει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα δημιουργικής γραφής του Πανεπιστημίου East Anglia. Πιστεύετε ότι το να γίνει κανείς συγγραφέας είναι κάτι που διδάσκεται;

Όχι, δεν πιστεύω πως μπορεί να γίνει κάποιος αξιόλογος συγγραφέας σε μια σχολή, αλλά το να μάθει κάποιες βασικές τεχνικές του γραπτού λόγου, να καλλιεργήσει τον ενθουσιασμό του αλλά και την κριτική στάση απέναντι στα γραπτά του, να συνειδητοποιήσει πως ως συγγραφέας απευθύνεται σε έναν αναγνώστη με διαφορετικό τρόπο σκέψης από το δικό του, όλα αυτά και άλλα τόσα μπορεί να τα διδαχτεί με τον ίδιο τρόπο που ένας μουσικός σπουδάζει στο ωδείο ή ένας νέος ζωγράφος στη σχολή καλών τεχνών. Βέβαια όλα αυτά μπορεί να τα μάθει και μόνος του, μελετώντας τους αγαπημένους του συγγραφείς κλπ. Είναι, πιστεύω, θέμα χαρακτήρα ποια προσέγγιση θα ακολουθήσει. Πολλοί από μας χρειαζόμαστε μια εξωτερική ενθάρρυνση για να πάρουμε μπρος, να τολμήσουμε κάτι, ενώ άλλοι έχουν ήδη την απαραίτητη αυτοπεποίθηση γιατί μεγάλωσαν σε ένα ανάλογο περιβάλλον ή ό,τι άλλο. Πάντως, για να γίνει κάποιος καλός συγγραφέας, όπως καλός και σε τόσα άλλα επαγγέλματα, δεν αρκεί η τεχνική κατάρτιση, αλλά θα πρέπει να έχει και ενδιαφέρουσες ιδέες, παρατηρητικότητα, φιλοδοξία, αγάπη για αυτή τη μορφή επικοινωνίας και πολλές άλλες ανησυχίες, που φυσικά δε διδάσκονται.

Μεταγράφετε ο ίδιος τα βιβλία σας στα ελληνικά μιας και η πρώτη γραφή τους είναι στα αγγλικά. Τι πιστεύετε ότι κερδίζετε και τι χάνετε με αυτό;

Να σας διορθώσω εδώ. Δε μεταγράφω τα βιβλία μου, δηλαδή δεν τα τροποποιώ ή τα διορθώνω, ή τα γράφω από την αρχή, απλά τα μεταφράζω, όσο πιο καλά μπορώ. Ίσως ένας επαγγελματίας Έλληνας μεταφραστής που έχει μια μεγαλύτερη οικειότητα με την καθημερινή γλώσσα μας από ό,τι εγώ να τα μετέφραζε πιο κομψά ή δόκιμα, αλλά νομίζω πως αυτή η ιδιαιτερότητα του λόγου που έχει ο καθένας μας, και που είναι πολύ σημαντικό να έχει ένας συγγραφέας, η φωνή του θα λέγαμε, θα χανόταν από το κείμενο.

Παρακολουθείτε τις νέες εκδόσεις της ελληνικής πεζογραφίας; Ξεχωρίζετε κάποιους Έλληνες συγγραφείς;

Δεν είμαι πλήρως ενημερωμένος, αλλά έχω σχετικά πρόσφατα διαβάσει και μου έχουν αρέσει πολύ βιβλία των Απόστολου Δοξιάδη, Νίκου Παναγιωτόπουλου, Βασίλη Αλεξάκη, της Ιωάννας Καρυστιάνη.

to_monastiri_72_ppiΣε τι πιστεύετε ότι ολιγωρούν οι Έλληνες συγγραφείς και τα βιβλία τους, και όταν μεταφράζονται, δεν έχουν ιδιαίτερη απήχηση στο ευρωπαϊκό αναγνωστικό κοινό;

Σε κάποιες περιπτώσεις ίσως τα βιβλία δεν είναι τόσο τεχνικά άρτια όσο θα έπρεπε, άλλες φορές η θεματογραφία είναι αναπόφευκτα αδιάφορη σε έναν ξένο αναγνώστη που γνωρίζει ελάχιστα για την ελληνική ιστορία, την πολιτική, τον τρόπο ζωής, το χιούμορ, αφού μας γνωρίζουν κατά κανόνα επιφανειακά, από τις διακοπές τους. Και εμείς γνωρίζουμε τους άλλους λαούς επιφανειακά βέβαια, αλλά ο μονόδρομος του δυτικού πολιτισμού μέσω της τηλεόρασης, του κινηματογράφου και της μουσικής δημιουργούν στον Έλληνα αναγνώστη μια επίφαση οικειότητας με τη ζωή σε εκείνες τις χώρες.

Διαβάζοντας τα βιβλία σας παρατήρησα αυτό που συμβαίνει με τους περισσότερους Έλληνες συγγραφείς που ζουν στο εξωτερικό και γράφουν και σε μια άλλη γλώσσα: Ωραία, «καθαρά» ελληνικά, χωρίς νεολογισμούς και εκφράσεις του συρμού αλλά, σε σημεία, με διαλόγους αδύναμους. Συμφωνείτε σε αυτό;

Αυτό μου θυμίζει μια παρατήρηση που έκανε κάποιος στον Χένρι Τζέιμς κάποτε, λέγοντάς του πως οι άνθρωποι δε μιλάνε όπως έγραφε στα βιβλία του και εκείνος απάντησε: «Θα έπρεπε». Σοβαρά όμως τώρα, μπορεί να έχετε δίκιο. Αναπόφευκτα τα βιβλία είναι σε μετάφραση και ως μεταφράσεις χάνουν από την αμεσότητα του πρωτότυπου. Αυτό είναι πιο έντονο στο διάλογο ίσως γιατί, όπως παρατηρήσατε και εσείς, αποφεύγω να χρησιμοποιώ ιδιωματική γλώσσα, κοινές εκφράσεις κλπ. ό,τι δηλαδή δίνει ζωντάνια στον προφορικό λόγο. Και να μπορούσα, δε θα ήθελα νομίζω να το αλλάξω αυτό. Ελπίζω αυτός ο κάπως αλλόκοτος, ανοίκειος τρόπος έκφρασης να παραπέμπει σε έναν άλλο κόσμο εξίσου ενδιαφέροντα με τον πραγματικό. Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι και το απόφθεγμα του Χένρι Τζέιμς.

Συγγραφικά, νιώθετε περισσότερο κοντά στα κείμενα της Καίης Τσιτσέλη, του Βασίλη Αλεξάκη και του Θοδωρή Καλλιφατίδη (για να αναφέρω ορισμένους που έζησαν στο εξωτερικό) ή σε αυτά του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και του Σωτήρη Δημητρίου (για να αναφέρω και πάλι κάποιους οι οποίοι ασχολήθηκαν με την ελληνική επαρχεία);

Δεν είμαι τόσο κοσμοπολίτης όσο οι πρώτοι, ούτε δυστυχώς τόσο καλός γνώστης της ελληνικής επαρχίας όσο οι δεύτεροι. Βλέπω τον εαυτό μου ως άλλο ένα παράδειγμα της λογοτεχνίας των μεταναστών που γράφουν στη γλώσσα της χώρας που ζουν γιατί λειτουργεί ως μεγάφωνο: τους βοηθάει να ακουστεί η φωνή τους σε μια κοινωνία που, πολιτιστικά τουλάχιστον, βρίσκονται ως ένα σημείο στο περιθώριο. Δυο τέτοιοι συγγραφείς σήμερα που μου έρχονται στο νου είναι, ο Χα Τζιν από την Κίνα και ο Αλεκσάντερ Χέμον από τη Βοσνία που ζουν στην Αμερική και γράφουν στα αγγλικά.

Γεννηθήκατε στην Αμαλιάδα. Ποια είναι η πρώτη εικόνα από τα παιδικά σας χρόνια που μπορείτε να θυμηθείτε;

Το σπίτι μας στο ισόγειο μιας διπλοκατοικίας με το σκύλο στον κήπο (ο πατέρας μου ήταν ενθουσιώδης κυνηγός).

Διαβάζετε κάτι αυτόν τον καιρό κ. Καρνέζη;

«Η στενή πύλη», του Αντρέ Ζιντ.

Γράφετε;

Ναι, έχω γράψει περίπου το ένα τρίτο του επόμενου βιβλίου. Θα χρειαστώ, άνευ απροόπτου, ένα ακόμα χρόνο για να το τελειώσω.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Έλενα Χουζούρη: «Η πολιτική προσφυγιά, ο ξεριζωμός και η διαγραφή από την πατρίδα, παραμένουν ανεπούλωτο τραύμα»

Έλενα Χουζούρη: «Η πολιτική προσφυγιά, ο ξεριζωμός και η διαγραφή από την πατρίδα, παραμένουν ανεπούλωτο τραύμα»

Mε αφορμή την επανέκδοση του μυθιστορήματός της «Πατρίδα από βαμβάκι» (εκδ. Πατάκη), η συγγραφέας Έλενα Χουζούρη μάς μιλάει για τη λιγότερη γνωστή ιστορία των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ελλάδα μετά το τέλος του Εμφυλίου και τη σημερινή συγκυρία με το πρόβλημα της μετανάστευσης και της προσφυγιάς.&nb...

Αλέξης Πανσέληνος: «Τα διηγήματα αυτά απηχούν την τάση μου για πολυπρόσωπες και πολυεπίπεδες αφηγήσεις»

Αλέξης Πανσέληνος: «Τα διηγήματα αυτά απηχούν την τάση μου για πολυπρόσωπες και πολυεπίπεδες αφηγήσεις»

Συνέντευξη με τον συγγραφέα Αλέξη Πανσέληνο με αφορμή την επανέκδοση του πρώτου του βιβλίου «Ιστορίες με σκύλους» (εκδ. Μεταίχμιο), μια συλλογή με τέσσερα εκτενή διηγήματα. Μια επιστροφή έπειτα από 42 συναπτά χρόνια στις συγγραφικές απαρχές του. Φωτογραφία: © Νίκος Κοκκαλιάς.

Συνέντευξη στον ...

Φώτης Καγγελάρης: «Δεν υπάρχει ''ελεύθερη'' τέχνη – είναι πάντα ένας συμβιβασμός και μια μεταμφίεση»

Φώτης Καγγελάρης: «Δεν υπάρχει ''ελεύθερη'' τέχνη – είναι πάντα ένας συμβιβασμός και μια μεταμφίεση»

Συνέντευξη με τον Διδάκτορα Ψυχοπαθολογίας και συγγραφέα Φώτη Καγγελάρη με αφορμή το βιβλίο του «Μια ιστορία της τέχνης. Από την μεριά της επιθυμίας» (εκδ. Παπαζήση). Μια πρωτότυτη θέαση της τέχνης και της άμεσης σχέσης που έχει με την ουσία της ζωής μας. 

Συνέντευξη στ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ