alt

Του Κώστα Αγοραστού

Ο Σπύρος Γιανναράς εξέδωσε πρόσφατα την τρίτη του συλλογή διηγημάτων, Ο βασιλιάς έρχεται όποτε του καπνίσει (εκδ. Άγρα). Διηγήματα που αναζητούν τον έρωτα και την απουσία του. Καταγράφουν τις μικρές ρωγμές στις σχέσεις των ανθρώπων και αναδεικνύουν μύχιες σκέψεις και σκοτεινές ματιές.

Κυκλοφόρησε πρόσφατα το τρίτο σας βιβλίο, και πάλι μια συλλογή διηγημάτων. Τι είναι αυτό που σας γοητεύει στη μικρή φόρμα και επιλέγετε να αφηγηθείτε έτσι τις ιστορίες σας;

Κατ’ αρχάς επιτρέψτε μου τη διάκριση· άλλο διήγημα, άλλο ιστορία. Η ιστορία ως αφήγηση σε αντιδιαστολή με την επιστήμη που μελετά τα σημαίνοντα γεγονότα του παρελθόντος, δεν είναι παρά μια διαδοχή συμβάντων. Κι ως εκ τούτου, μια αφήγηση που δύναται να παραφραστεί και να αποδοθεί συνοπτικά ακριβώς ως τέτοια, ήτοι ως αλληλουχία συμβάντων. Με αυτή συνεπώς τη λογική, η ίδια η γραφή, η αδιαίρετη ψυχή και η σάρκα της λογοτεχνίας, δεν είναι παρά ένα αναγκαίο συμπλήρωμα, μια διακόσμηση ή χειρότερα, ωραιοποίηση των αφηγημένων γεγονότων.

altΗ διαδεδομένη, λοιπόν, αντίληψη ότι οι συγγραφείς γράφουν μια ιστορία (ένα είδος παραμυθίας για ενηλίκους) η οποία εφόσον προκύψει σύντομη, ονομάζεται διήγημα ειδεμή μυθιστόρημα, είναι εντελώς παραπλανητική. Επί της ουσίας εδράζεται σε μια ολέθρια διότι εκμηδενιστική αντίληψη για τη λογοτεχνία: ότι η λογοτεχνία και κατά συνέπεια η τέχνη είναι μια πολυτέλεια –που προϋποθέτει ότι κανείς έχει προηγουμένως αντιμετωπίσει επιτυχώς τα θεμελιώδη και ζωτικά ζητήματα του βίου– ένας ωφέλιμος τρόπος ψυχαγωγίας του κουρασμένου ή βαριεστημένου σύγχρονου αστού. Ο βέλτιστος, ίσως, τρόπος να σκοτώνει κανείς τον πλεονάζοντα χρόνο του.

Κατά δεύτερον, έχω την αίσθηση ότι ο συγγραφέας επιλέγει ένα θέμα (αν δεν είναι το ίδιο το θέμα που τον επιλέγει μεταφυσικώ τω τρόπω) και όχι μια φόρμα. Η φόρμα ή η μορφή είναι απλώς ο ιδανικός τρόπος για την ανάπτυξη του συγκεκριμένου κάθε φορά θέματος. Συνεπώς, η προσέγγιση της μικρής ή της μεγάλης φόρμας με γνώμονα τη γοητεία που δύναται να ασκεί, είναι νομίζω μια προσέγγιση αναγνώστη και όχι συγγραφέα. Θα μου πείτε, και δικαίως, ότι κάθε συγγραφέας κρύβει μέσα του έναν ξεσκολισμένο αναγνώστη, ο οποίος όμως στο βαθμό που έχει όντως εντρυφήσει στα μεγάλα κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας δεν γοητεύεται από τη μορφή ως θεωρητικό σχήμα, αλλά από εντελώς συγκεκριμένες εκφάνσεις αυτή της μορφής: από τα μυθιστορήματα του Ντοστογιέφσκι ή του Μπαλζάκ, τις νουβέλες του Κλάιστ ή τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη. Εγώ έχω προς το παρόν ταχθεί στο διήγημα όχι για λόγους μορφής, δηλαδή αισθητικούς, αλλά για λόγους οράματος: τον τρόπο, μ’ άλλα λόγια, που το διήγημα επιτρέπει στον συγγραφέα να προσπελάσει την αλήθεια (του).

Στο νέο σας βιβλίο υπάρχουν έντεκα διηγήματα. Ποιος είναι ο κοινός τόπος όπου συναντώνται οι ιστορίες ή οι χαρακτήρες τους;

Ο κοινός τόπος των διηγημάτων δεν είναι άλλος από την ίδια τη γραφή, ήτοι την αέναη προσπάθεια να αποδοθεί, δηλαδή να λάμψει μια αλήθεια. Γιατί το διήγημα, το οποίο δεν προσδιορίζεται ποσοτικά ως σύνολο σελίδων, δεν είναι παρά η προσπάθεια δημιουργίας μιας στιγμιαίας έκλαμψης μέσω ενός εντελώς συγκεκριμένου (και μοναδικού) τρόπου χειρισμού της γλώσσας – της κάθε λέξης χωριστά. Όπως ακριβώς όταν τρίβει κανείς μεταξύ τους δυο πέτρες προσδοκώντας μια ζείδωρη σπίθα. Κοινό χαρακτηριστικό λοιπόν κάθε διηγήματος σε αντιδιαστολή με κάθε άλλο είδος «σύντομης» αφήγησης είναι η γλωσσική απόπειρα φωτισμού των πραγμάτων με τα λιγότερα δυνατά μέσα. Πρόκειται για μια άσκηση με την πλέον καλογερική σημασία της λέξης. Εξ ου και όταν μιλάμε για αλήθεια, εκλαμβάνουμε την βαρύτιμη αυτή λέξη σε όλες τις δυνατές της εκφάνσεις. Το διήγημα επιδιώκει αφενός να αποδώσει την αλήθεια ενός ή περισσότερων προσώπων προκειμένου να αποκτήσουν ζωή – πολλά διηγήματα του απαράμιλλου προσωπογράφου που ήταν ο Τσέχωφ δεν είναι παρά αριστουργηματικά πορτρέτα (δηλαδή ζωντανά με την έννοια ότι μπορεί να κουβαλάμε την ηρωΐδα του την Ψυχούλα μέσα μας, όπως κουβαλάμε τους αγαπημένους μας ζώντες και τεθνεώτες), με ελάχιστη πλοκή και δράση. Μέσα από την αλήθεια των προσώπων επιζητεί να ψελλίσει, όπως ολάκερη η λογοτεχνία, μια ελάχιστη αλήθεια για την ανθρώπινη ύπαρξη. Για το ιστορικό, αλλά συνάμα και το λογοτεχνικό παρόν, δηλαδή το παρόν της ανάγνωσης που είναι ένα παρόν στο διηνεκές.

Στη δική μου συλλογή προσπάθησα να πλησιάσω μια οδυνηρή αλήθεια της εποχής μου, μέσα από την προσέγγιση των ερωτικών σχέσεων, σκιαγραφώντας την απουσία και την παρουσία του έρωτα σε διαφορετικές γενιές, χρησιμοποιώντας τη δική μου ως λυδία λίθο. Ελπίζω σε κάποια από αυτά να καταφέρνω να προκαλέσω, μια στιγμιαία έκλαμψη φωτός στα μάτια του αναγνώστη, η οποία είναι το αντίθετο του πυροτεχνήματος.

Αν σας ζητούσα να επιλέξετε το πιο αντιπροσωπευτικό σας διήγημα ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;

Κάθε διήγημα της συλλογής δεν είναι παρά μια μυθοπλαστική επεξεργασία ενός προσωπικού ή δάνειου βιώματος.

Δεν ξέρω αν έχετε παιδιά, αλλά νομίζω ότι είναι σαν να ρωτάτε έναν πολύτεκνο γονιό ποιο είναι το πιο αντιπροσωπευτικό του τέκνο. Αντιπροσωπευτικό ως προς τι; Τα παιδιά και τα διηγήματα δεν είναι πουκάμισα για να πει κανείς πιο του ταιριάζει καλύτερα, με ποιο αισθάνεται εγγύτερα στην ιδανική εικόνα του εαυτού του. (Που κι εκεί θα δυσκολευόμουν να σας απαντήσω). Κάθε διήγημα, κάθε κείμενο, κάθε έργο των χειρών ενός ανθρώπου αντικατοπτρίζει κάτι από τον δημιουργό του. Το παράδοξο με τη λογοτεχνία –η οποία έχει όπως προείπαμε έναν εντελώς ιδιότυπο δεσμό με τη  μεταφυσική  (κι ενίοτε με τη Μεταφυσική)– είναι ότι παρά τους όποιους ισχυρισμούς δεν υπάρχει αμιγής αυτοβιογραφία, όπως δεν υπάρχει και αμιγής μυθοπλασία. Συνεπώς κάθε διήγημα της συλλογής δεν είναι παρά μια μυθοπλαστική επεξεργασία ενός προσωπικού ή δάνειου βιώματος. Σε τέτοιο δε βαθμό που και το δάνειο γίνεται οικείο, αποκτά υπόσταση μέσα από τη γλώσσα του ανθρώπου που το γράφει. Και δεδομένου ότι είμαι η γλώσσα μου, καλά, κακά, όλα τα διηγήματά μου είναι κομμάτια του εαυτού μου, όπως τα μαλλιά ή το σώμα μου που στη διάρκεια του βίου όμως δεν παραμένουν σταθερά τα ίδια.

Μεταφράζετε από τα γαλλικά και τα αγγλικά. Ποια τα κριτήρια για να αναλάβετε ένα βιβλίο; Προσωπικό γούστο ή βιοπορισμός;

Ως τώρα δεν έχω ευτυχίσει να μεταφράσω κάποιο βιβλίο που εγώ έχω προτείνει σε κάποιον εκδότη. Οπότε μεταφράζω, όπως λέμε, κατά παραγγελία.

Ως τώρα δεν έχω ευτυχίσει να μεταφράσω κάποιο βιβλίο που εγώ έχω προτείνει σε κάποιον εκδότη. Οπότε μεταφράζω, όπως λέμε, κατά παραγγελία. Κάποιες φορές τα βιβλία που μεταφράζω με αφορούν και με αγγίζουν και κάποιες πολύ λιγότερο. Το σημαντικότερο όμως για μένα είναι ότι η μετάφραση είναι μια από τις καλύτερες ασκήσεις για κάποιον που γράφει ο ίδιος λογοτεχνία, ένα μεγάλο σχολείο, όπως οι κλίμακες για τον πιανίστα. Ο πολύς Αντρέ Ζιντ είχε εξάλλου πει (νομίζω, πολύ ορθά) ότι κάθε επίδοξος συγγραφέας θα πρέπει να έχει μεταφράσει τουλάχιστον δύο βιβλία. Που σημαίνει να έχει ασκηθεί, δηλαδή αναμετρηθεί και ζυμωθεί, με το ύφος ενός άλλου. Κι όσο μεγαλύτερος ο άλλος, τόσο καλύτερη η άσκηση.

Αποφασίσατε στο τέλος του βιβλίου να καταθέσετε κάποιες σκέψεις σας, εν είδει συνοπτικού δοκιμίου, για το προσωποκεντρικό διήγημα. Αν σας ζητήσω να δείτε από απόσταση τα διηγήματα των τριών σας βιβλίων, πόσο πιστεύετε βρίσκονται εντός των παρατηρήσεων που σημειώνετε στο εν λόγω δοκίμιο;

Η συγγραφή είναι μια ατέρμονη πορεία βελτίωσης της γραφής και τα βιβλία τα σκαλοπάτια αυτής της πορείας. Η ευχή κάθε συγγραφέα είναι κάθε του βιβλίο να είναι ένα σκαλοπάτι που τον πηγαίνει λίγο ψηλότερα, κι όχι μια βαθμίδα παρακάτω από το προηγούμενο. Το σίγουρο είναι πως μόλις ένα βιβλίο φύγει από τα χέρια του, αρχίζει να αποκαλύπτει σιγά σιγά τις αδυναμίες του. Δεν παρέθεσα αυτό το συνοπτικό δοκιμιάκι στο τέλος της συλλογής για να κάνω έναν απολογισμό των όσων έχω πετύχει, δηλαδή για να βαθμολογήσω, τρόπον τινά, τα δικά μου διηγήματα. Δεν είναι άλλωστε και δική μου δουλειά. Σκοπός αυτού του μικρού κειμένου ήταν κατ’ αρχάς να ορίσει ξανά το είδος: ένιωσα αυτή την ανάγκη, καθώς όλο και περισσότερος κόσμος έχει μπερδεμένες ή στείρα ποσοτικές αντιλήψεις για το τι είναι διήγημα. Ο ουσιαστικός όμως λόγος ύπαρξής του, ήταν να δώσει μέσα από την αναφορά στις κομβικές στιγμές και στα μεγάλα αναστήματα που υπηρέτησαν το διήγημα, ένα μέτρο. Ένα προσωπικό μέτρο διηγηματικής τέχνης που να δείχνει στον αναγνώστη, όχι που έχω φτάσει (κάτι που θα ήταν τουλάχιστον αστείο) αλλά προς τα πού θα ήθελα να τείνω. Σαν ένα παιδάκι που δείχνει με το δάχτυλο τα άστρα.

Θεωρείτε τον εαυτό σας «καθαρό» διηγηματογράφο ή πάντα υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού σας η απόπειρα να συνθέσετε ένα μυθιστόρημα;

Η στάση λοιπόν του «πότε επιτέλους θα γράψεις πραγματική ή χειρότερα καλή λογοτεχνία» την οποία εκφράζει η εν λόγω ερώτηση είναι καρφί στα σπλάχνα κάθε διηγηματογράφου, ο οποίος πληγώνεται όταν βλέπει να υποτιμάται η τέχνη του ως μικρή, δηλαδή λειψή ή φτενή.

Δεν πιστεύω, τουλάχιστον όσον αφορά τα τετριμμένα, καθημερινά, αλλά ουδόλως ποταπά του καθημερινού μας βίου, σε καμία «καθαρότητα». Συνήθως δε, κι αυτό δεν αποτελεί επουδενί μομφή προς το πρόσωπό σας, αλλά γενική παρατήρηση, όταν ακούει κανείς να εκφέρεται λόγος περί οιασδήποτε μορφής καθαρότητα, νιώθει πάραυτα βρόμικος. Η ερώτησή σας είναι, περιέργως πώς, η κατεξοχήν ερώτηση που σου κάνουν πρωτίστως οι εκδότες και δευτερευόντως ορισμένοι αναγνώστες που αποτελούν και τη δικαιολογία των πρώτων, προσβάλλοντας (ηθελημένα ή άθελα) το λογοτεχνικό είδος πάνω στο οποίο εδράζεται η λογοτεχνική μας παράδοση. Οι μεγαλύτεροι μας συγγραφείς (ίσως γιατί ισχύει ενδεχομένως το ρηθέν, «μικρός τόπος, μικρή φόρμα») ήταν διηγηματογράφοι, κι η λογοτεχνία μας μια λογοτεχνία διηγήματος με κάποια καλά μυθιστορήματα. Ακόμα και σήμερα, τολμώ να πω ότι διαθέτουμε περισσότερους καλούς διηγηματογράφους από μυθιστοριογράφους. Η στάση λοιπόν του «πότε επιτέλους θα γράψεις πραγματική ή χειρότερα καλή λογοτεχνία» την οποία εκφράζει η εν λόγω ερώτηση είναι καρφί στα σπλάχνα κάθε διηγηματογράφου, ο οποίος πληγώνεται όταν βλέπει να υποτιμάται η τέχνη του ως μικρή, δηλαδή λειψή ή φτενή. Από την άλλη, αυτό δεν είναι επουδενί ελληνικό φαινόμενο, στο εξωτερικό αποτελεί άθλο να καταφέρει κανείς να εκδώσει συλλογή διηγημάτων και συνήθως αποτελεί παραχώρηση του εκδότη μετά από την επιτυχία κάποιου μυθιστορήματος. Δυστυχώς, όμως παρά την παγκόσμια  οικονομική κρίση εξακολουθούμε να ενστερνιζόμαστε τη λογική του μπούγιου, του μπόλικου και πληθωρικού. Του εν τω πολλώ το ευ. Εγώ έχω την ευτυχία να βρίσκομαι σε έναν εκδοτικό οίκο που όχι μόνο αγαπά το διήγημα αλλά μας έχει δώσει και μερικά από τα πιο ωραία δείγματα του είδους, όπως τα διηγήματα του Αντρέγιεφ, του Μπολάνιο ή του Χώθορν. Αγαπώ το διήγημα για την λακωνικότητα και την άκρα υπαινικτικότητά του. Το αγαπώ γιατί θεωρώ ότι μπορεί να αφουγκραστεί καλύτερα τη μικρή ελληνική κλίμακα, όπως ο κυκλωτικός χορός. Καθώς όμως η επιλογή της φόρμας εξαρτάται, όπως είπαμε, από το εκάστοτε περιεχόμενο, ποτέ μη λες ποτέ. 

* Ο ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ είναι δημοσιογράφος.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αλέξης Πανσέληνος: «Τα διηγήματα αυτά απηχούν την τάση μου για πολυπρόσωπες και πολυεπίπεδες αφηγήσεις»

Αλέξης Πανσέληνος: «Τα διηγήματα αυτά απηχούν την τάση μου για πολυπρόσωπες και πολυεπίπεδες αφηγήσεις»

Συνέντευξη με τον συγγραφέα Αλέξη Πανσέληνο με αφορμή την επανέκδοση του πρώτου του βιβλίου «Ιστορίες με σκύλους» (εκδ. Μεταίχμιο), μια συλλογή με τέσσερα εκτενή διηγήματα. Μια επιστροφή έπειτα από 42 συναπτά χρόνια στις συγγραφικές απαρχές του. Φωτογραφία: © Νίκος Κοκκαλιάς.

Συνέντευξη στον ...

Φώτης Καγγελάρης: «Δεν υπάρχει ''ελεύθερη'' τέχνη – είναι πάντα ένας συμβιβασμός και μια μεταμφίεση»

Φώτης Καγγελάρης: «Δεν υπάρχει ''ελεύθερη'' τέχνη – είναι πάντα ένας συμβιβασμός και μια μεταμφίεση»

Συνέντευξη με τον Διδάκτορα Ψυχοπαθολογίας και συγγραφέα Φώτη Καγγελάρη με αφορμή το βιβλίο του «Μια ιστορία της τέχνης. Από την μεριά της επιθυμίας» (εκδ. Παπαζήση). Μια πρωτότυτη θέαση της τέχνης και της άμεσης σχέσης που έχει με την ουσία της ζωής μας. 

Συνέντευξη στ...

Μιχαήλ Αγγελάκης: «Η τέχνη της εκκλησίας είναι πολύ ζωντανή και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την

Μιχαήλ Αγγελάκης: «Η τέχνη της εκκλησίας είναι πολύ ζωντανή και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την "κοσμική" εικαστική δημιουργία»

Συνέντευξη με τον εικαστικό καλλιτέχνη και μελετητή της αγιογραφίας Μιχαήλ Αγγελάκη με αφορμή το βιβλίο του «Εν εικόνι» (εκδ. Παπαζήση), μια σύνθετη και ιδιαίτερα πλούσια εργασία για την τέχνη της ελληνικής εκκλησιαστικής εικονογραφίας κατά τον 20ο αιώνα.

Συνέντευξη στην Ελένη Κορόβηλα...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ανακοινώθηκαν οι νικητές των βραβείων της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης

Ανακοινώθηκαν οι νικητές των βραβείων της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης

Την Παρασκευή 22 Μαρτίου 2024 θα γίνει η τελετή της απονομής των λογοτεχνικών βραβείων της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Ακολουθεί η μικρή λίστα για κάθε κατηγορία. μαζί με τους νικητές καθώς και το μεγάλο βραβείο της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.

Επιμέλεια: Book Press

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Το διαδικτυακό περιοδικό Λόγου και Τέχνης Χάρτης (www.hartismag.gr), συνεχίζει για τρίτη χρονιά την απονομή ετήσιων βραβείων, με σκοπό την ανάδειξη των σημαντικότερων βιβλίων που κυκλοφόρησαν το περασμένο έτος. Σήμερα ανακοινώθηκε ο Βραχύς Κατάλογος σε όλες τις κατηγορίες. Δείτε βιβλία και συγγραφείς. 

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

Με τη συμπλήρωση επτά συναπτών ετών στο εκδοτικό στερέωμα, οι εκδόσεις Στίξις κάνουν το επόμενο βήμα με μια νέα σειρά τεσσάρων βιβλίων, υπό τον τίτλο «Μικρή Στίξις», των Γιώργου Δουατζή, Χρυσοξένης Προκοπάκη, Στέφανου Τζουβάρα και Μιχάλη Σηφάκη.  

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος  ...

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

Σίσσυ Δουτσίου, Στεύη Τσούτση, Λίνα Βαρότση, Αστερόπη Λαζαρίδου, Ελισάβετ Παπαδοπούλου, Αντιγόνη Ζόγκα, Λίνα Βαλετοπούλου. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας επιλέγουμε πολύ πρόσφατα βιβλία νέων Ελληνίδων συγγραφέων που θέτουν, άλλοτε με τρόπο διεκδικητικό κι άλλοτε πιο έμμεσο, το ζήτημα της γυναικείας χειρα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ