
Η Μαρία Θ. Αρχιμανδρίτη κυκλοφόρησε την πρώτη της ποιητική συλλογή, Η μοναξιά της καμπύλης (εκδ. Κέδρος) πριν από λίγους μήνες. Με αξιοσημείωτους στοχασμούς και κεντρικό άξονα την καμπύλη του χρόνου, της ζωής, του έρωτα αλλά και του σώματος, η συγγραφέας συνθέτει σκέψεις και αισθήματα σε ένα αραγές σύνολο.
Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός
Τι απαντάτε σε όσους θα πουν: ακόμη ένας συγγραφέας; Τι το καινούργιο φέρνει;
Ένα νέο βιβλίο είναι μια καινούρια ματιά, μια νέα πνοή. Ό,τι στάσιμο είναι καταδικασμένο να φθαρεί και να πεθάνει: αυτό ισχύει και στον χώρο της λογοτεχνίας. Μια νέα προσέγγιση κυοφορεί την αλλαγή. Ένα καινούριο βιβλίο είναι μια μετάγγιση στο σώμα της λογοτεχνίας, της δίνει ζωή.
Πιστεύω πως οι νεότεροι συγγραφείς είναι φορείς μιας κουλτούρας πιο συνειδητής σε σχέση με την γραφή. Αναγνωρίζουν μέσα τους την πηγαία ανάγκη για έκφραση ενώ παράλληλα αφιερώνουν χρόνο στην ανάγνωση, στη μελέτη και σπουδή της λογοτεχνίας. Είναι μεθοδικοί αλλά και ρηξικέλευθοι. Αυτός ο συνδυασμός, της μεθοδικότητας και της τόλμης, μπορεί να ανυψώσει την λογοτεχνία δίνοντας της ορίζοντες πέρα από κοντόφθαλμες προοπτικές.
Με ποια λόγια θα συστήνατε το βιβλίο σας σε κάποιον που δεν γνωρίζει τίποτε για σας;
Η Μοναξιά της Καμπύλης είναι μια ποιητική συλλογή που επιχειρεί να συνομιλήσει με τον αναγνώστη μέσω της λιτότητας και της αποσιώπησης. Στις παύσεις της ο αναγνώστης θα διαβάσει όσα τα ποιήματα δεν λένε. Το θέμα της συλλογής είναι η σχέση του ανθρώπου με τον γεωμετρικό χώρο και η αντανάκλασή του μέσα σ' αυτόν. Οι θεματικές ενότητες της συλλογής, «Σημεία γεωμετρικά», «Σημεία Στίξης», «Σημεία των Καιρών», «Σημεία και Τέρατα» και «Σημείο Μηδέν», αφορούν την τοποθέτηση του ανθρώπου-σημείου στο ατομικό και κοινωνικό πεδίο.
Ο άνθρωπος, ως κεντρικό σημείο μέσα στην συλλογή έχει έναν εναλλασσόμενο ρόλο σε διαφορετικές ιστορικές εποχές και μοτίβα. Τον παρακολουθούμε να υποφέρει από την θνητή του φύση στην πορεία του προς την λύτρωση και εξιλέωση.
Οι νεότεροι συγγραφείς είναι φορείς μιας κουλτούρας πιο συνειδητής σε σχέση με την γραφή. Αναγνωρίζουν μέσα τους την πηγαία ανάγκη για έκφραση ενώ παράλληλα αφιερώνουν χρόνο στην ανάγνωση, στη μελέτη και σπουδή της λογοτεχνίας. Είναι μεθοδικοί αλλά και ρηξικέλευθοι.
Πείτε μας δυο λόγια για το νεότευκτο «συγγραφικό σας εργαστήρι».
Μέσα στον χρόνο, η τριβή με τις λέξεις έγινε μια αυτόματη, εσωτερική διαδικασία επεξεργασίας εικόνων. Μια δίνη εικόνων αλλά και αφηγήσεων και συναισθημάτων, η οποία ξετυλίγεται σε στίχους. Το ερέθισμα για τη γραφή είναι πάντα το ξύπνημα αυτού του εσωτερικού κόσμου που εμπεριέχει τα βιώματα και τις αναγνώσεις μου.
Ο τρόπος με τον οποίο αποτυπώνεται αυτός ο εσωτερικός κόσμος δοκιμάζεται συνεχώς μέχρι να πάρει την αρτιότερη, κατά τα κριτήριά μου μορφή. Αυτή η αναμέτρηση με το λευκό χαρτί απαιτεί μέθοδο και επιμονή. Σε αυτό συμβάλλει η ανάγνωση της ποίησης. Ως αναγνώστρια ανακαλύπτω νέες μεθόδους και εκφραστικούς τρόπους. Είναι σαν να ανακαλύπτω κάθε φορά ένα νέο μονοπάτι, που με βοηθά να φτάσω στον προορισμό μου. Βέβαια, πάνω στο ίδιο μονοπάτι, την ίδια στιγμή ιχνηλατώ προσπαθώντας να πάω πιο μακριά.
Ο δρόμος προς την έκδοση για τους νέους συγγραφείς συνήθως δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Ποια είναι η δική σας ιστορία;
Τα ποιήματα που απαρτίζουν την συλλογή γράφτηκαν σε χρονικό διάστημα 6-7 χρόνων. Ζυμώθηκαν στον χρόνο και όταν πια απαίτησαν δικό τους ορίζοντα δεν ήταν δύσκολο να βρεθεί. Και αυτό γιατί υπάρχουν άνθρωποι στον εκδοτικό χώρο που πιστεύουν στους νέους ποιητές και συγγραφείς. Και πιστεύουν σχεδόν με τον ίδιο ιδεαλισμό που οι ποιητές γράφουν. Απευθύνθηκα στους ανθρώπους του Κέδρου, οι οποίοι με τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους και τους ευχαριστώ θερμά για αυτό.
* Ο ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ είναι δημοσιογράφος.
Η μοναξιά της καμπύλης
Μαρία Θ. Αρχιμανδρίτη
Κέδρος 2015
Σελ. 64, τιμή εκδότη €9,50