Εικόνες καθημερινές, συνηθισμένες, συχνά πεζές, χρησιμοποιεί η Άνια Βουλούδη, αναδεικνύοντας την κρυμμένη ποίηση που βρίσκεται εντός τους, στην πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Η πλατεία ως μια βέβαιη κατάληξη» (εκδ. Αντίποδες). Ένα άλμπουμ εικόνων αναπάντεχα τοποθετημένων σ' αυτή τη διάταξη, σαν το πρώτο «βιβλίο» μιας πρωτοεμφανιζόμενης και ενδιαφέρουσας φωτογράφου.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Σπύρος Κιοσσές: «Η τέχνη της γραφής δεν μεταδίδεται μαγικά»
Με το βιβλίο του «Εισαγωγή στη δημιουργική ανάγνωση και γραφή του πεζού λόγου - Η συμβολή της αφηγηματολογίας» ο Σπύρος Κιοσσές, μεταδιδακτορικός ερευνητής στη δημιουργική γραφή στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του ΔΠΘ, όπου και διδάσκει, Καθηγητής-Σύμβουλος στο Μεταπτυχιακό Δημιουργικής Γραφής στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο, αλλά και ποιητής, μας έδωσε ένα έργο που καλύπτει ένα σημαντικό κενό στη σχετική ελληνική βιβλιογραφία.
Του Κ.Β. Κατσουλάρη
«Βάζοντας τις λέξεις σε προτάσεις το χάος μέσα μου αποκτά μια κάποια τάξη»
Αφήγηση μιας νωχελικής Κυριακής, στη διάρκεια της οποίας λίγα πράγματα συμβαίνουν. Η αφηγήτρια στη νουβέλα της Μαριαλένας Σεμιτέκολου «Οι Κυριακές το καλοκαίρι» (εκδ. Ίκαρος) αγαπάει τις λέξεις, θυμάται στιγμές, πρόσωπα και φράσεις, ενώ αποφεύγει τη σοκολάτα, γιατί όπως λέει, της προκαλεί ακατάσχετη και ανεξήγητη δακρύρροια. Τον αναγνώστη, το πιθανότερο είναι, η καλογραμμένη και «ήσυχη» νουβέλα της Σεμιτέκολου να τον μεταφέρει και να τον βυθίσει σε μια αίσθηση άηχη, σκιασμένη, ελαφρώς πνιγηρή. Σαν Κυριακή, το καλοκαίρι.
«Αν δεν έχω γραφείο, θα γράψω σε χαρτόκουτο»
Με γλώσσα στοχαστική και ρέουσα, με διαρκείς αναδιπλώσεις εις εαυτόν αλλά και πολλές επαναλήψεις, η Θέδα Καΐδόγλου προσπαθεί να γεμίσει τις «Κενές καταστάσεις» (εκδ. Απόπειρα) που ορίζουν και περιορίζουν την καθημερινότητα μιας νέας γυναίκας που αναζητά νόημα και αγάπη σε εφήμερες ή αμφίβολες σχέσεις, κι εντέλει στην ίδια τη γραφή.
«Aφέθηκα να χαθώ στον κόσμο των λέξεων»
Ο Σπύρος Μαντζαβίνος με την πρώτη του συλλογή διηγημάτων «Μνηστηροφονία - Και άλλες ιστορίες» (εκδ. Καστανιώτη) εξιστορεί με χιούμορ τις συναισθηματικές περιπέτειες του ήρωά του. Ο αυτοσαρκασμός είναι ο βασικός τρόπος του ήρωα να μιλήσει για όλες τις αποτυχημένες του σχέσεις, για το αίσθημα απόρριψης και συχνά πένθους, που τον κατατρύχει. Πηγαία γραφή η οποία υπηρετεί τις ιστορίες του βιβλίου έτσι όπως πρέπει.
Γιώργος Συμπάρδης: «Στη μεταπολεμική πεζογραφία λείπουν οι απλοί οικογενειάρχες»
Συνέντευξη με τον συγγραφέα Γιώργο Συμπάρδη με αφορμή το μυθιστόρημά του «Αδέλφια» (εκδ. Μεταίχμιο).
Του Κώστα Αγοραστού
Ολιγογράφος αλλά με διακριτό το στίγμα του στη νεοελληνική πεζογραφία των τελευταίων 30 χρόνων. Ο Γιώργος Συμπάρδης κέρδισε επάξια αυτόν τον χαρακτηρισμό μιας και από το 1987 που κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, Μέντιουμ (εκδ. Μεταίχμιο) μέχρι το φετινό του μυθιστόρημα Αδέλφια (εκδ. Μεταίχμιο) έχουν παρεμβληθεί 30 χρόνια και μόλις τρία βιβλία, με το μυθιστόρημά του Υπόσχεση Γάμου (εκδ. Μεταίχμιο) να βραβεύεται με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος και το Βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών. Αφορμή για την κουβέντα μας στάθηκε το τελευταίο μυθιστόρημά του, Αδέλφια. Μια ιστορία ενηλικίωσης και διαρκούς ανταγωνισμού μεταξύ δύο αδελφών με φόντο τη δεκαετία του '50 και του '60. Ένα χαμηλόφωνο και μαζί ερεθιστικό μυθιστόρημα, με ένα εξίσου ιδιαίτερο εξώφυλλο. Από αυτό ξεκινήσαμε.
«Η γραφή μετεωρίζεται ανάμεσα στο άγγιγμα και τη φυγή»
Η Αλίκη Στελλάτου με τη νουβέλα της «Γάτα στον κήπο» (εκδ. Κίχλη) προσεγγίζει τις μνήμες και το παρελθόν δύο γυναικείων φωνών. Θραύσματα εικόνων, συγγενικών προσώπων, μισοειπωμένων φράσεων. Θραύσματα χρόνου που συνθέτουν ένα κολάζ σπειροειδών αναμνήσεων. Στη σύνθεση της νουβέλας, ξεχωρίζει η μεστή και δουλεμένη γλώσσα, η οποία υπηρετεί και αναδεικνύει τις δύο αφηγήσεις.
«Το μυστήριο της γραφής αναβλύζει από μέσα σου»
Η Έλενα Γκιβίση με το πρώτο της μυθιστόρημα Ρήγματα (εκδ. Κέδρος), έρχεται αντιμέτωπη με θεμελιώδη ερωτήματα για τον τρόπο που νοηματοδοτούμε την καθημερινότητα κι ευρύτερα τη ζωή. Οι απαντήσεις, πιστεύει οτι βρίσκονται στα κάθε είδους ρήγματα του εαυτού. Η πληγή, το τραύμα, η χαραμάδα, το ράγισμα είναι τα μέρη απ' όπου αντλεί τις βασικές πληροφορίες για τις ηρωΐδες της, προτού τις εξετάσει στο ασφυκτικό πλαίσιο της καθημερινότητάς τους.
«Να γράψω την ιστορία που θα με ξυπνήσει από τον εφιάλτη»
Ιστορίες που «σκοτώνουν την πείνα» είναι ο υπότιτλος της πρώτης συλλογής διηγημάτων της Σοφίας Μπραϊμάκου, με τίτλο Ματάμπρε (εκδ. Νεφέλη). Και αν η πείνα επανέρχεται, ως θεματικός άξονας σε βιβλίο πρωτοεμφανιζόμενου (έπειτα από το Τέλος της πείνας, της Λίνας Ρόκου), εδώ χρησιμοποιείται θραυσματικά, πυροδοτώντας μια σειρά διηγημάτων με έξυπνο χιούμορ και ενδιαφέρουσα γραφή.
«Η ισορροπία και η οικονομία των λέξεων γίνεται ανάγκη»
Ο Νικήτας Μ. Παπακώστας στην πρώτη του νουβέλα Καληνύχτα καλούδια μου (εκδ. Δώμα), με την παράθεση μικρών επεισοδίων από τη ζωή της Μαριώς, επιχειρεί να σκιαγραφήσει το απόλυτο κακό. Μια διαταραγμένη ψυχή μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της ελληνικής επαρχίας περασμένων εποχών. Δοξασίες, στοιχειά, ο Θεός και ο Διάβολος και πάνω απ' όλα το πεπρωμένο που ζητά απαρεγκλίτως να πραγματοποιηθεί, είναι κάποια από τα στοιχεία που συνθέτουν τη νουβέλα του Παπακώστα.
Τζέννυ Έρπενμπεκ: «Έχω εμπιστοσύνη στον σκεπτόμενο αναγνώστη»
Συνέντευξη με την Τζέννυ Έρπενμπεκ με αφορμή το τελευταίο της μυθιστόρημα «Η συντέλεια του κόσμου» (μτφρ. Αλέξανδρος Κυπριώτης, εκδ. Καστανιώτης) ενόψει της εμφάνισής της στην Αθήνα στις 28 Ιουνίου.
Του Διονύση Μαρίνου
Από την αρχή του μυθιστορήματος της Τζέννυ Έρπενμπεκ Η συντέλεια του κόσμου ένα μωρό, πριν καν χαράξει το πρώτο του κλάμα, πεθαίνει. Όμως με την άδεια που προσφέρει η μυθοπλασία στη συγγραφέα, μπορεί να γεννηθεί, να μεγαλώσει, να πεθάνει και ξανά να αναστηθεί. Εν προκειμένω: οι δυνητικές ζωές είναι τέσσερις. Μια οντολογική περιδίνηση σε τόπο και χρόνο.
Αλέξανδρος Ίσσαρης: «Κρατάω τους μεγάλους έρωτες και τις μεγάλες φιλίες»
Η Ευαγγελία Ανδριτσάνου συνομίλησε με τον Αλέξανδρο Ίσαρη, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του «Ονειρολόγιο» (εκδ. Στερέωμα), για τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, τις σπουδές του στο Γκρατς, τη λογοτεχνία, τη ζωγραφική, τις μεταφράσεις, την πίστη στην τέχνη και τον θεό, την απογοήτευση από τους ανθρώπους.
Της Ευαγγελίας Ανδριτσάνου
«Επιδίωξα να χτίσω μια ιστορία με σχολιασμό όσο γίνεται πιο ολιγόλογο»
Η Ζωή Μπόζεμπεργκ, φιλόλογος και διδάκτωρ Φιλοσοφίας, στο πρώτο της μυθιστόρημα «Κόμπος» (εκδ. Στερέωμα) διερευνά τις ψυχολογικές και συναισθηματικές μετατοπίσεις του ήρωά της, μέσα σε ένα ιδιότυπο μητριαχικό πλαίσιο. Ατμόσφαιρα πνιγηρή, πρόσωπα τσακισμένα και ένας κόμπος που ίσως και να χρειάζεται μαχαίρι να για «λυθεί».
«Εμπιστεύομαι τις λέξεις και την ακρίβειά τους»
Ο Γιώργος Σερβετάς στο πρώτο του μυθιστόρημα «Η γυναίκα με το όπλο» (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου) έχει χρησιμοποιήσει δύο μότο στην έναρξη του βιβλίου. Έναν στίχο της M.I.A. και μια φράση του Sergio Leone. Οι εξωλογοτεχνικές αναφορές και η ανασχόλησή του με τον κινηματογράφο και τη φωτογραφία αποτελούν ένα σύνολο επιρροών οι οποίες προσδίδουν στο βιβλίο ξεχωριστή εικονοπλαστική δύναμη. Διάλογοι με ρυθμό και εναλλαγές στο τοπίο καθιστούν το βιβλίο ένα εντυπωσιακό νουάρ ντεμπούτο.
Η Αλεξάνδρα Δεληγιώργη μιλά για τον μοντερνιστή κριτικό Νικόλα Κάλα
Συνέντευξη με την Αλεξάνδρα Δεληγιώργη με αφορμή τη συμπλήρωση τριάντα χρόνων από τον θάνατο του ποιητή και κριτικού Νικόλα Κάλα και την κυκλοφορία από τις εκδόσεις Αρμός του νέου της βιβλίου με τίτλο «Ο μοντερνιστής κριτικός Νικόλας Κάλας - Μια ποιητική εικόνων, ρημάτων, πραγμάτων». Το δοκίμιο αποτελείται από πρόλογο, εισαγωγή, ένδεκα κεφάλαια και επίλογο.
Του Λεωνίδα Καλούση
Σελίδα 1 από 11