alt

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του David Mamet «Σικάγο» (μτφρ. Νίκος Α. Μάντης), που θα κυκλοφορήσει στις 10 Μαΐου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Ο Μάικ είχε συζητήσει την έμπνευσή του για τα ανθοπωλεία με τον Τζότζο Λαμάρ, μεταμελημένο ή, κατά τη δική του διατύπωση, «προσωρινά ασύλληπτο» ακροβάτη-διαρρήκτη και άνθρωπο για όλες τις δουλειές.
Το βιογραφικό του Τζότζο περιλάμβανε θητείες ως οδηγός της Μαφίας, κλοπές από εμπορικά και γενική παροχή πληροφοριών. Δεν έκανε ιδιαίτερες συμμαχίες με κανέναν∙ όταν τον ρωτούσαν, περιέγραφε την ιδιότητά του ως ανεξάρτητου επαγγελματία σαν έναν «ελιγμό ανάμεσα στους κεραυνούς».
Φορούσε πάντα πουκάμισο και πρόχειρα παντελόνια από στενό ντένιμ. Αυτό, για τους γνώστες, ήταν αναφορά στο πέρασμά του από τη φυλακή Στέιτβιλ και στο προφίλ που είχε αποκτήσει εκεί, αν όχι ως αρχηγός των απατεώνων, τουλάχιστον ως μια καλή γνωριμία.
Πάνω από το τζιν παντελόνι φορούσε ένα παλτό από ελαφρύ καφέ δέρμα που του έφτανε μέχρι τα γόνατα. Το όλο παρουσιαστικό, για όσους μπορούσαν να το ερμηνεύσουν, κραύγαζε: «Ιδού από πού έχω έρθει, ιδού και προς τα πού κατευθύνομαι. Για την ώρα όμως είμαι εδώ. Τι χαμπάρια;».
Ο Μάικ είχε αργήσει στη συνάντηση με τον Τζότζο και για δικαιολογία πρόσφερε τη μόνιμη πρόφαση της συγγραφικής απασχόλησης, ενισχυμένη για την περίσταση με τον ισχυρισμό: «Ήμουν στο ανθοπωλείο».

»Ο λόγος; Όταν σκοτώσεις κάποιον, δίνεις πλεονέκτημα σε κάποιον άλλο. Σύντομα θα 'ρθει να σε βρει· και όχι αργότερα αλλά τώρα, στη βράση. Μέρος της δουλειάς μου είναι κατ' αρχάς να σχεδιάζω. Δεν έχω ανάγκη από όπλο. Μέρος του σχεδίου είναι και το "ΚΑΤΙ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΡΑΒΑ". Αν πάει στραβά, δεν είμαι χωρίς λύσεις· τις έχω σκεφτεί: μια έξοδος, ένα πλάνο απόδρασης, δικαιολογίες που ίσως να με σώσουν ή να μου χαρίσουν πολύτιμο χρόνο ή να μου επιτρέψουν να δώσω τέτοιες εξηγήσεις στους μπάτσους στον δρόμο για τη στενή, που να τους κάνω να με κεράσουν ένα ποτό αντί να με σαπίσουν στο ξύλο για το θράσος μου.

Ο Τζότζο αποδέχθηκε τη διπλή δικαιολογία, γνωστή σε όσους ζουν στο όριο ως φως φανάρι.
Έβαλε την πληροφορία στο αρχείο και ρώτησε: «Και τι έκανες εκεί, έσπρωχνες το κάρο;».
«Ποιο κάρο απ' όλα;» ρώτησε ο Μάικ.
«Αυτό της κηδείας» είπε ο Τζότζο.
«Και γιατί της κηδείας;»
«Γιατί είπες ότι ήσουν στον ανθοπώλη» είπε ο Τζότζο.
«Το κάρο της κηδείας» είπε ο Μάικ. «Για διαφώτισέ με κι άλλο».
«Ο τύπος πεθαίνει» είπε ο Τζότζο, όπως ένας ταχυδακτυλουργός θα εξηγούσε σε κάποιον νεοφώτιστο τα βασικά μυστικά της τέχνης του. «Είναι νεκρός, άρα τι κάνουν οι άλλοι;»
«Πάνε στην κηδεία» είπε ο Μάικ.
«Σίγουρα» είπε ο Τζότζο. «Και ποιος κρατάει το μαγαζί ενώ αυτοί λείπουν; Στο σπίτι;»
«...Ε...» είπε ο Μάικ.
«Ακριβώς» είπε ο Τζότζο. «Κανείς δεν ξέρει. Αυτή είναι η ομορφιά του θανάτου: ότι αφήνει μια τρύπα στη γνωστή μορφή των πραγμάτων. Όλοι υποθέτουν ότι κάποιος άλλος "φροντίζει για τις δουλειές"».
«Και τότε;» είπε ο Μάικ.
«Τότε;» είπε ο Τζότζο. «Κάνει παιχνίδι η Μάνα. Ο πεθαμενατζής θεωρεί ότι κάποιος φώναξε το κέτερινγκ. Το κέτερινγκ θεωρεί ότι κάποιος φρόντισε για τα λουλούδια. Ντύσε μια γκόμενα έτσι που να ταιριάζει στη γειτονιά, φύτεψέ την εκεί με μια κατσαρόλα, ποιος θα υποπτευθεί; Και τι κάνει αυτή; Ξαφρίζει τα πάντα. Είναι μια φυσική καταστροφή».
«Και τι γίνεται με...» είπε ο Μάικ.
«Ναι, ναι, ναι, με τους πλούσιους, τους μπασμένους στα κόλπα; Εκείνοι προσλαμβάνουν φύλαξη. Βέβαια. Έχουν και λίστα καλεσμένων. Ένα, τους τσεκάρεις∙ δύο, να σου η θεία Μέιμπελ, φρέσκια από το χωριό, με τη βαλίτσα στο χέρι, μόλις πληροφορήθηκε τα νέα. Τι να κάνει, να μη μείνει για λίγο; Μένει και καταγράφει το σπίτι. Αν δει υπερβολική φύλαξη; Αποσύρεται – "Καλύτερα να πάω στο ξενοδοχείο, να έρθω αργότερα"∙ ή απλά την κάνει. Το λιγότερο που θα έχεις θα είναι πληροφορίες για το σπίτι. Κάποια στιγμή τα πράγματα θα καλμάρουν. Η οικογένεια θα το ξεπεράσει. Η σύζυγος είναι αλλού, γαμιέται με τον κηπουρό, τα παιδιά σχολείο. Ίσως, κλαψ, κλαψ, κλαψ, να πάνε και διακοπές. Τώρα: Ακόμα κι αν έφυγες αμέσως, οι πληροφορίες που μάζεψες είναι ανεκτίμητες».
«Πώς δηλαδή;»
«Είδες το μέρος, ε, Μάικ; Όταν ήσουν η θεία Μέιμπελ, μίλησες με τον μπάτλερ, τον κηπουρό, την νταντά, ρώτησες: "Πώς είναι το όνομά σου;".
»Επιστρέφεις, τα παιδιά έρχονται κι αυτά μαζί ενδεχομένως, "Είμαι ο αδερφός του Φόρστερ, πέρασα απλά να του πω...". Ξέρεις ότι ο Φόρστερ είναι ο κηπουρός, δεν θα έχεις πρόβλημα. Ίσως κερδίσεις χρόνο, ποτέ δεν ξέρεις.
»Επίσης –το πιο σημαντικό– οι Πίνκερτον, ας πούμε, τι κάνουν κατά τη διάρκεια της κηδείας; Τι είναι αυτό που φυλάνε; Στέκονται με την πλάτη στον τοίχο; Εκεί πρέπει να βρίσκεται και το χρηματοκιβώτιο, πιθανότατα. Η πληροφόρηση είναι χρυσός και θα σου σώσει τον κώλο πολύ πιο συχνά απ' ό,τι ένα μοντέλο Σμιθ & Γουέσον, το οποίο, αν το καλοσκεφτείς, το μόνο που θα σου προσφέρει είναι μια θέση στο φρέσκο».
«Εσύ όμως έχεις ένα τέτοιο» είπε ο Μάικ.
«Λάθος» είπε ο Τζότζο. «Ποτέ μου δεν είχα∙ ναι, εντάξει, είχα ένα όταν ήμουν πιτσιρικάς. Πριν πάω στο Κολέγιο, ναι. Αλλά μετά; Ποτέ μου δεν κουβάλησα όπλο.
»Ο λόγος; Όταν σκοτώσεις κάποιον, δίνεις πλεονέκτημα σε κάποιον άλλο. Σύντομα θα 'ρθει να σε βρει· και όχι αργότερα αλλά τώρα, στη βράση. Μέρος της δουλειάς μου είναι κατ' αρχάς να σχεδιάζω. Δεν έχω ανάγκη από όπλο. Μέρος του σχεδίου είναι και το "ΚΑΤΙ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΡΑΒΑ". Αν πάει στραβά, δεν είμαι χωρίς λύσεις· τις έχω σκεφτεί: μια έξοδος, ένα πλάνο απόδρασης, δικαιολογίες που ίσως να με σώσουν ή να μου χαρίσουν πολύτιμο χρόνο ή να μου επιτρέψουν να δώσω τέτοιες εξηγήσεις στους μπάτσους στον δρόμο για τη στενή, που να τους κάνω να με κεράσουν ένα ποτό αντί να με σαπίσουν στο ξύλο για το θράσος μου.
»Κάποιοι άλλοι όμως; Χρειάζονται όπλα για να απειλούν τους ανθρώπους. Για μένα, το μόνο στο οποίο είναι καλοί κάτι τέτοιοι είναι στο να πυροβολούν».
«Δεν μπορείς μονάχα να απειλήσεις με ένα όπλο;» είπε ο Μάικ.
«Αμέ, μπορείς» είπε ο Τζότζο. «Δύο είναι οι επιλογές: Ο χοντροκέφαλος είτε έχει φοβηθεί είτε όχι. Αν δεν φοβάται, τι το χρειάζεται το σιδερικό; Αν πάλι φοβάται, τότε μπορεί να κουβαλάει κι αυτός ένα τέτοιο. Τώρα όμως, σε περίπτωση που φοβάται, ίσως βρεθεί να παλεύει για τη ζωή του και τότε να το τραβήξει και να σ' την ανάψει. Ναι, ναι, ναι» είπε. «Αλλά αυτό είναι μόνο μια σκέψη μου.
»Άραγε εγώ στον δρόμο για την ηλεκτρική καρέκλα θα πυροβολούσα τον δεσμοφύλακα; Πώς διάολο να το ξέρω. Μάλλον ναι ή πάλι ίσως να το 'παιρνα απόφαση και να κατάπινα το χάπι μου. Αυτό σημαίνει ότι είμαι απ' τη φύση μου ανίκανος να σκοτώσω κάποιον; Δεν ξέρω. Βλάκας δεν είμαι πάντως· από την άλλη, δεν έχω όρεξη να πειράξω κανέναν.
»Μ' αρέσει να βοηθάω τους ανθρώπους» είπε. «Άκου κι αυτό: Μιας και ποτέ δεν μπήκες Μέσα, δεν έχεις μορφωθεί. Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις εκεί είναι αυτό: Τι είναι το πρόβλημα; Ξέρουμε τι είναι. Είναι πρόβλημα. Και πού το βρίσκουμε;»
«Στο πιο απίθανο μέρος».
«Και, Μάικ; Ας σου γίνει μάθημα αυτό: Όσο πιο αθώο είναι κάτι τόσο μεγαλύτερη πιθανότητα υπάρχει να βρεθεί κάποιος...» έδειξε τον εαυτό του σαν παράδειγμα «κάποιος που θα βρει τρόπο να σου την κάνει.
»Το ποπκόρν. Δούλευα στο λούνα παρκ, πουλώντας ποπκόρν – και γέμιζα τον πάτο της σακούλας με έναν πόντο άμμο. Ποπκόρν. Τίποτα δεν έχει μόνο μια όψη».

altΗ αληθινή πρόοδος στη μόρφωση του Μάικ επήλθε παρατηρώντας το κορίτσι την ώρα που έπινε τσάι στο Καφέ Βουδαπέστη.
Η οικειότητα του Καφέ Βουδαπέστη ήταν ένα ξέσπασμα. Πριν απ' αυτό, ο Μάικ επιτρεπόταν να απολαμβάνει την παρουσία της μονάχα όπως ένας ρεπόρτερ ακολουθεί μια ένδειξη.
Το πρόσχημα τους βόλευε και τους δύο το ίδιο, και έπειτα από τρεις επισκέψεις στο Όμορφο είχε σε γενικές γραμμές ξεχαστεί.
Ο Μάικ αντιλήφθηκε ότι η παρακολούθηση κηδειών μπορούσε να του αποφέρει πληροφορίες. Ωστόσο τις άφηνε να περνούν, αξιοποιώντας τα πρωινά του στο θερμοκήπιο του Όμορφου και ανακρίνοντας περιστασιακά το κορίτσι, ίσα για να κρατιέται σε φόρμα. Οι ερωτήσεις αντιμετωπίζονταν ως ερωτική πολιορκία. Το κορίτσι εκτιμούσε τον σεβασμό που εκείνος έδειχνε στην απειλούμενη παρθενία της, της οποίας τα αναψοκοκκινίσματα, όταν το θέμα συζήτησης έπαυε να είναι ουδέτερο, αποτυπώνονταν ανεξίτηλα.
Στις συζητήσεις τους στο ανθοπωλείο εκείνος καθόταν στο ψηλό σκαμνί και κάπνιζε τσιγάρα. Η Άννι φορούσε μια πράσινη ποδιά εργασίας, που του φαινόταν το πιο χαριτωμένο ένδυμα που είχε δει ποτέ. Φορούσε επίσης λευκά βαμβακερά γάντια, σπρώχνοντας τα μαλλιά της απ' το μέτωπο με ένα απ' αυτά. Όσο δούλευε, τα γάντια λερώνονταν. Αρχικά έψαχνε για ένα καθαρό σημείο και, καθώς γινόταν όλο και πιο δυσεύρετο, το μέτωπό της μουντζουρωνόταν. Ο Μάικ ήταν γοητευμένος.
Μοιραζόταν τα μυστικά της με τον Πάρλοου.
«Το ήξερες» έλεγε «ότι τα λουλούδια μπορούν να ξαναζωντανέψουν διά του βρασμού;».
Ο Πάρλοου, ως γνήσιος ρεπόρτερ, ήταν σε θέση να γοητευτεί από οτιδήποτε έμοιαζε αλλόκοτο.
«Ναι» είπε ο Μάικ. «Πρέπει να κόψεις τα κοτσάνια κατά μήκος και διαγώνια, για να ρουφήξουν πιο πολύ νερό. Το νερό πρέπει να είναι φρέσκο και κρύο. Μετά χύνεις το βραστό νερό από τον βραστήρα στις φρέσκες τομές· αν τα βάλεις έτσι στο βάζο, τους χαρίζεις μια δυο μέρες ζωής ακόμα».
Ο Πάρλοου πήγε να μιλήσει.
«Και» είπε ο Μάικ «δεν τα κόβεις ποτέ με ψαλίδι».
«Γιατί;» ρώτησε ο Πάρλοου, σκεπτόμενος για τον εαυτό του ότι ήταν ο πιο χρήσιμος φίλος που υπήρχε.
«Γιατί πατικώνει τα κοτσάνια» είπε ο Μάικ. «Και έτσι το φυτό δέχεται λιγότερο νερό. Και τώρα το αγαπημένο μου. Λέγεται σύρμα του ανθοκόμου».

«Σύρμα του ανθοκόμου» είπε ο Πάρλοου.
«Ένα πολύ λεπτό σύρμα, με το οποίο διαπερνάς τον μίσχο μέχρι πάνω στο άνθος, διορθώνοντας το σακούλιασμα. Πάρε για παράδειγμα ένα τριαντάφυλλο. Έχει περάσει την ακμή του...»
Ο Πάρλοου έγνεψε με κατανόηση.
«Μια οπή στον μίσχο, βραστό νερό, απαλλαγή από τα νεκρά πέταλα – αφήνουμε τα ζωντανά, εισάγουμε το σύρμα, το λουλούδι ανορθώνεται και μπορείς και πάλι να το πουλήσεις».
«Και πάλι;» είπε ο Πάρλοου.
«Οι άνθρωποι αγοράζουν λουλούδια» είπε ο Μάικ. Είδε τον Πάρλοου να συμφωνεί και συνέχισε. «Σε ποιον τα πηγαίνουν;»
«Στο κορίτσι τους» είπε ο Πάρλοου.
«Ναι...»
«Ή στη μάνα τους».
«Ναι, ναι, και τα πηγαίνουν και σε τελετές» είπε ο Μάικ.
«Ναι, έτσι» είπε ο Πάρλοου.
«Πληρώνουν για τα λουλούδια, τα οποία παραμένουν στις τελετές. Και τι τους συμβαίνει μετά το πέρας των τελετών;»
«Κάποιος τα πηγαίνει στα νοσοκομεία των απόρων» είπε ο Πάρλοου.
«Χε χε» είπε ο Μάικ. «Το προσωπικό, οι καθαρίστριες, οι γκρουμ τα ξαναπουλάνε στα ανθοπωλεία».
«Δεν είχα ιδέα» είπε ο Πάρλοου.
«Ε, λοιπόν» είπε ο Μάικ. «Μπορείς να ζωγραφίσεις τα λουλούδια, να τα βάψεις, μπορείς, κοίτα εδώ, το ίδιο το παλιό λουλούδι...» Κούνησε τα χέρια του για να τονίσει όσα είχε ήδη πει. «Εκείνο που μας τραβάει σ' αυτά σίγουρα είναι ότι αντιπροσωπεύουν τη νιότη».
«Τη νιότη και το σεξ» είπε ο Πάρλοου.

«...Το γέρικο λουλούδι, παρεμπιπτόντως μιλάω για το ρόδο» είπε ο Μάικ «και επίσης, αν ρίξεις μια δεκάρα στο νερό της τουλίπας, αυτό θα τη διατηρήσει. Το ρόδο ειδικά αντιπροσωπεύει τη νεαρή αγάπη».

«Όχι με τη μάνα μας, βέβαια» είπε ο Μάικ.
Ο Πάρλοου είπε: «Σκέψου τον Άμλετ», καθώς ο Μάικ συνέχιζε: «Νιότη. "Δροσάτη φρεσκάδα"».
«Ω, ρε μάνα μου» είπε ο Πάρλοου.
«Αυτή τη λάμψη» είπε ο Μάικ «που υπάρχει μονάχα στη νιότη. "Μόλο που με τον καιρό και την αμοιβαία υποστήριξη μπορεί να αντικατασταθεί από μια συντροφική αλληλοκατανόηση, η οποία..."».
«Ναι, οπωσδήποτε...» είπε ο Πάρλοου.
«...Το γέρικο λουλούδι, παρεμπιπτόντως μιλάω για το ρόδο» είπε ο Μάικ «και επίσης, αν ρίξεις μια δεκάρα στο νερό της τουλίπας, αυτό θα τη διατηρήσει. Το ρόδο ειδικά αντιπροσωπεύει τη νεαρή αγάπη».
«Ποτέ δεν αμφέβαλα» είπε ο Πάρλοου.
«Τα τριχοειδή του μίσχου του...»
«Νόμιζα ότι ο ίδιος ο μίσχος ήταν ένα τριχοειδές» είπε ο Πάρλοου.
«Δεν είναι» είπε ο Μάικ. «Καθώς ο μίσχος γερνάει, καταρρέει, ξεραίνεται, αφού το νερό δεν μπορεί να φτάσει στο άνθος. Το νεαρό ρόδο, φυσικά, στη βιτρίνα είναι ψεκασμένο και με νερό. Αυτή η γυαλάδα το κάνει ακόμα ομορφότερο...»
«Μάλιστα» είπε ο Πάρλοου.
«Όμως το γέρικο ρόδο, όσο και να το ανοίξεις, να του βάλεις σύρμα, να το υγράνεις, τα πέταλά του δεν παίρνουν αρκετό νερό ώστε να σχηματίσει δροσοσταλίδες».
«Και όμως. Απλώς στο νεαρό ρόδο» είπε ο Πάρλοου «οι δροσοσταλίδες είναι τόσο πολλές, που δεν μπορεί καν να τις συγκρατήσει».
Ο Μάικ κοίταξε επιτιμητικά τον Πάρλοου, που έκανε τον αθώο για το προσβλητικό σχόλιο.
«Ωστόσο η εμφάνιση φρεσκάδας μπορεί να μεθοδευτεί» είπε ο Μάικ «ψεκάζοντας το ρόδο με γλυκερίνη».
Τα μαθήματα στο Όμορφο συνεχίζονταν. Ωστόσο ένα πρωί διακόπηκαν, καθώς η Άννι έπρεπε να συνοδέψει τον οδηγό στο κοιμητήριο.
Μπήκε στο περιποιημένο κόκκινο βαν με την επιγραφή «Το Όμορφο». Ο Μάικ ανέβηκε με φυσικότητα στη θέση πίσω της, πράγμα που συμφώνησαν σιωπηρά πως ήταν το λογικό.
Το κόκκινο βαν πέρασε μέσα από την πέτρινη πύλη του νεκροταφείου Ουάλντχαϊμ. Ο οδηγός το πάρκαρε δίπλα σε μια μεγάλη αποθήκη εξοπλισμού. Ο Μάικ ακολούθησε την Άννι μέσα στο παράπηγμα.
Περπάτησαν πλάι στα μεγάλα χορτοκοπτικά και τα καρότσια. Οι επιστάτες κάθονταν σε ένα τραπέζι στο πίσω μέρος. Ένας από αυτούς χαιρέτησε τον οδηγό και τον οδήγησε σε μια φαρδιά διπλή πόρτα. Την άνοιξε. Πίσω της υπήρχαν παραταγμένα διάφορα ανθοστόλιστα αφιερώματα.
Τα πιο περίτεχνα έφεραν σύμβολα ή επιγράμματα, πολλά και τα δύο. Έβλεπες το τριφύλλι, το γαϊδουράγκαθο, τις ενωμένες καρδιές, τον σταυρό, καθώς και τα ονόματα και τις δημόσιες θέσεις των θανόντων.
Τα αφιερώματα ήταν χωρισμένα σε ομάδες.
Ο οδηγός προσπέρασε τους νεκροθάφτες και κατευθύνθηκε προς την ομάδα που αναγνώρισε ως δική του. Χρήματα άλλαξαν χέρια, και ο Μάικ μαζί με την Άννι τον βοήθησαν να φορτώσει τα στεφάνια στο βαν.
Ο Μάικ και η Άννι κάθισαν στο πίσω μέρος του βαν. Ο καθένας τους βολεύτηκε στο πλαίσιο του τροχού. Τα λουλούδια που είχαν γεμίσει το φορτηγάκι τούς χώριζαν και κρυφοκοίταζαν ανάμεσά τους, παραμερίζοντάς τα για να μιλήσουν∙ κάθε μέτρο της ανώμαλης διαδρομής που διήνυε το αυτοκίνητο ήταν πηγή μιας κοινής διασκέδασης.
Ο Μάικ βοήθησε τον οδηγό να ξεφορτώσει τα στεφάνια στην πίσω πόρτα του Όμορφου.
Είχαν φέρει πίσω τόσο τα λουλούδια όσο και τα στεφάνια και τους τρίποδες πάνω στους οποίους στέκονταν.
Σε όλους τους τρίποδες υπήρχε μια μικρή τυπωμένη κάρτα που έγραφε «Γουόλς, Το Όμορφο», οδός Νορθ Κλαρκ 1225. Ο Μάικ είδε ότι στο πίσω μέρος των καρτών αναγράφονταν το όνομα και το τηλέφωνο του αγοραστή. Και διέκρινε μερικά ονόματα τα οποία, όταν διασταυρώνονταν με εκείνο του αποδημήσαντα, υποδήλωναν μια σχέση αρκούντως ύποπτη, ώστε να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας.
Ο Μάικ τσέπωσε τις κάρτες.
Μπορούσε να υποκριθεί στον εαυτό του, καθώς περνούσαν οι μήνες, ότι απλώς εκτελούσε τη δουλειά ανθοπώλη που υποτίθεται πως έκανε∙ όμως δεν μπορούσε πλέον να αποδεχθεί αυτή τη δικαιολογία, την ώρα που κοίταζε συνωμοτικά πάνω απ' τον ώμο του τσεπώνοντας τις κάρτες. Μίσησε τον εαυτό του για την κλοπή αυτή.

 

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Άιρις Μέρντοχ [Iris Murdoch] «Μέσα στο δίχτυ» (μτφρ. Έφη Τσιρώνη), το οποίο κυκλοφορεί στις 6 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Όταν είδα τον Φιν να με περιμένει στη γωνία το...

«Depeche mode» του Σέρχι Ζαντάν (προδημοσίευση)

«Depeche mode» του Σέρχι Ζαντάν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Σέρχι Ζαντάν [Serhiy Zhadan] «Depeche mode» (μτφρ. Δημήτρης Τριανταφυλλίδης), το οποίο κυκλοφορεί στις 21 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Καθισμένος εδώ,...

«Το αύριο θα είναι καλύτερο» της Μπέτι Σμιθ (προδημοσίευση)

«Το αύριο θα είναι καλύτερο» της Μπέτι Σμιθ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Μπέτι Σμιθ [Betty Smith] «Το αύριο θα είναι καλύτερο» (μτφρ. Μαρία Φακίνου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 27 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Πιο παγωμένο, πιο μοναχι...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ