Για την παράσταση Δεσποινίς Τζούλια, του Αύγουστου Στρίντμπεργκ, σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ, που παρουσιάζεται στο Θέατρο Βασιλάκου.
Της Εύας Στάμου
Το θεατρικό αριστούργημα του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, Δεσποινίς Τζούλια, ένα έργο που στις μέρες του (1888) θεωρήθηκε ιδιαίτερα τολμηρό κι ανατρεπτικό, έκανε πρεμιέρα τη Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου, στο Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου. Το πρώτο «σουηδικό νατουραλιστικό δράμα», όπως χαρακτηρίστηκε από τον ίδιο τον συγγραφέα του, το Δεσποινίς Τζούλια ανεβαίνει συχνά στην σκηνή καθώς πρόκειται για ένα κείμενο που επιδέχεται διαφορετικές σκηνοθετικές ερμηνείες και προσαρμόζεται συνήθως με επιτυχία στο πνεύμα και τις κοινωνικοπολιτικές αναζητήσεις κάθε εποχής.
Για την παράσταση Δαμάζοντας τα κύματα, σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη, που παρουσιάζεται στο Εθνικό Θέατρο.
Του Νίκου Ξένιου
Τα σενάρια των σπουδαίων κινηματογραφιστών περνούν στον ζωτικό χώρο του θεάτρου και σταδιακά καθιερώνουν ένα νέο είδος. Tο 2004 το Εθνικό Θέατρο ανέβασε στη Νέα Σκηνή το έργο του Λαρς φον Τρίερ Dogville, σε σκηνοθεσία Αντώνη Καλογρίδη. Σήμερα η Ρούλα Πατεράκη διασκευάζει τολμηρά για το Εθνικό θέατρο το Δαμάζοντας τα κύματα του Λαρς φον Τρίερ, σε μετάφραση Αντώνη Γαλέου και σκηνικά-κοστούμια Άγγελου Μέντη. Μια εικαστικά άψογη δημιουργία αυστηρού ρυθμού, που τηρεί την αποστασιοποίηση του θεατή, καθώς μια προσωπική συνέντευξη της κας Πατεράκη με τον Δανό δημιουργό διατρέχει το κείμενο, εγκιβωτίζοντας στην παράσταση τον κινηματογράφο και το βλέμμα της μεγάλης Ελληνίδας δημιουργού.
Για την παράσταση Ρωμαίος και Ιουλιέτα, του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου, η οποία παρουσιάζεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Του Νίκου Ξένιου
Για την παράσταση Μισαλλοδοξία, σε σκηνοθεσία της Ιώς Βουλγαράκη, η οποία παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών μέχρι και τις 31 Ιανουαρίου.
Της Δήμητρας Κονδυλάκη
Ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας Γιώργος Στόγιας είδε τέσσερις παραστάσεις για παιδιά που παίζονται αυτό το διάστημα στις αθηναϊκές σκηνές και κράτησε σημειώσεις. Διατυπώνει ενστάσεις, παρατηρεί ελλείμματα αλλά έχει να πει κι ένα μεγάλο «ευχαριστώ».
Του Γιώργου Στόγια
Για την παράσταση των bijoux de kant Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα, η οποία παρουσιάζεται στο Θέατρο Τέχνης (Φρυνίχου 14).
Του Νίκου Ξένιου
Για τη θεατρική παράσταση Το γήρας - Ένα χορικό, σε σκηνοθεσία της Γεωργίας Μαυραγάνη, η οποία παρουσιάστηκε στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Του Νίκου Ξένιου
Η Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, που επαναλειτουργεί μετά από οκτώ χρόνια στο Rex-αίθουσα «Κατίνα Παξινού», παρουσιάζει Το γήρας-Ένα χορικό της Γεωργίας Μαυραγάνη και της ομάδας της «Happy End».
Για την παράσταση Οι Καραμάζοφ, του Θεάτρου Τέχνης Τσέχοφ της Μόσχας, σε σκηνοθεσία Konstantin Bogomolov, η οποία παρουσιάζεται στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Του Νίκου Ξένιου
Στη Μόσχα, η πρεμιέρα της παράστασης του Κωνσταντίν Μπογκομόλοφ: Καραμάζοβ, μια ονειροφαντασία προκάλεσε σκάνδαλο. Παραιτήσεις ακούστηκαν και ψίθυροι περί λογοκρισίας, όμως τίποτε δεν συνέβη στο τέλος. Μάλιστα το κοινό ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό στο πρωτοποριακό έργο, ενώ με τον «Γαργαντούα και Πανταγκριέλ» του Ραμπελαί και τον «Ιδανικό Σύζυγο» του Όσκαρ Ουάιλντ ο Μπογκομόλοφ είχε ήδη κατακτήσει οριστικά τη θέση του πιο δημοφιλούς ρώσου σκηνοθέτη.
Για την παράσταση Σε σας που με ακούτε, της Λούλας Αναγνωστάκη, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη, η οποία παρουσιάστηκε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Του Νίκου Ξένιου
Το τελευταίο και αρτιότερο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη σκηνοθετεί ο Μάνος Καρατζογιάννης στο Black Box του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη. Το Σε εσάς που με ακούτε ανακτά τους χαρακτήρες του σύνολου έργου της μεγάλης συγγραφέως, «διανοίγοντας» τον ιδιωτικό χώρο στην εισβολή του δημόσιου λόγου, ούτως ώστε ν' αποκαλυφθεί η διάδρασή τους στην πολιτική πραγματικότητα μιας Ευρώπης ξενηλασίας, μισαλλοδοξίας, αστυνόμευσης και έκπτωσης αξιών.
Για την παράσταση Coup Fatal των Les Ballets C de la B, που παρουσιάστηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Του Νίκου Ξένιου
Η ομάδα σύγχρονου χορού «Les Ballets C de la B» από το Βέλγιο, σε παραγωγή και σκηνοθεσία του χορογράφου και ιδρυτή της Αλαίν Πλατέλ και σε συνεργασία με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, παρουσίασε την παράσταση Coup fatal στην κεντρική σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.
Για την παράσταση Το γεφύρι της Άρτας - επί του μύθου σύνθεσις, σε σκηνοθεσία της Ίριδας Χατζηαντωνίου, που παρουσιάζεται στο Σύγχρονο Θέατρο.
Του Νίκου Ξένιου
Σύμφωνα με μια παράδοση από το Ζαγόρι, αν μια γυναίκα ήταν στείρα ή γεννούσε το παιδί της πεθαμένο, αφού κατέβαινε στο πιο κοντινό ποτάμι νύχτα με φεγγάρι, έσπρωχνε μέσα στα νερά πέτρες και πετροβολούσε το ποτάμι. Σύμφωνα με την ηπειρωτική παράδοση, πλήθος χτιστών, μαστόρων και μαθητάδων υπό τον Αρχιμάστορα προσπαθούν να κτίσουν το πέτρινο γεφύρι της Άρτας, όμως βρίσκουν κάθε πρωί τα θεμέλιά του κατεστραμμένα.
Για την παράσταση Πίστη, αγάπη, ελπίδα του Ödön von Horváth, σε σκηνοθεσία του Ακύλλα Καραζήση, η οποία παρουσιάζεται μέχρι και τις 3 Ιανουαρίου 2016 στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Του Νίκου Ξένιου
Ο κοσμοπολίτης κεντροευρωπαίος (γερμανόφωνος Αυστροούγγρος) Έντεν φον Χόρβατ εξαπέλυσε κυνική κριτική του ενάντια στους υπερασπιστές του εθνικοσοσιαλισμού στη Γερμανία και σήμερα επικαιροποιείται. Το έργο του Πίστη, αγάπη, ελπίδα, γραμμένο το 1932 με στόχο την ανίχνευση του «αυγού του φιδιού» στους κόλπους της μικροαστικής νοοτροπίας, ανεβαίνει στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών σε σκηνοθεσία Ακύλα Καραζήση.
Για την παράσταση Ασκητική, βασισμένη στο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη, σε σκηνοθεσία Πάνου Αγγελόπουλου, η οποία παρουσιάζεται στο θέατρο Τζένη Καρέζη.
Του Πέτρου Πολυμένη
Αναζητώντας τις διασταυρώσεις της νεοελληνικής λογοτεχνίας με τον φιλοσοφικό στοχασμό, η Ασκητική του Νίκου Καζαντζάκη έχει εκεί δεσπόζουσα θέση. Ο συγγραφέας κατάφερε στα μυθιστορήματά του, όχι μόνο να μας δώσει ολοζωντανούς (και ενίοτε αρχετυπικούς) χαρακτήρες, αλλά και μια συνολική θεώρηση για τη σχέση ανθρώπου και κόσμου. Συμπύκνωση της θεώρησης τούτης είναι η Ασκητική.
Για την παράσταση Available Light των John Adams, Lucinda Childs και Frank Gehry, η οποία παρουσιάζεται από 5 έως 7 Δεκεμβρίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Του Νίκου Ξένιου
Το 1983, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Λος Άντζελες (σήμερα Geffen Contemporary), η χορογράφος Λουσίντα Τσάιλντς, ο αρχιτέκτονας Φρανκ Γκέρυ και ο συνθέτης Τζων Άνταμς ένωσαν τις δυνάμεις τους σε μια αυστηρή σύνθεση πυκνής χορογραφίας υψηλών απαιτήσεων υπό τον τίτλο: Available Light.
Για την παράσταση Yβόννη, πριγκίπισσα της Βουργουνδίας, σε σκηνοθεσία του Krzysztof Garbaczewski, η οποία παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Transitions 3: Central Europe.
Του Νίκου Ξένιου
Σε σκηνοθεσία Κρίστοφ Γκαρμπατσέφσκι ανέβηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών η Yβόννη, πριγκίπισσα της Βουργουνδίας, του Βίτολντ Γκομπρόβιτς, θεατρικό έργο που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1938 και χαρακτηρίστηκε από τον συγγραφέα του «κωμωδία».
Για την παράσταση Process, της Dora Sulženko Hoštová, η οποία παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Transitions 3: Central Europe.
Του Νίκου Ξένιου
Στις 25-26 Νοεμβρίου ανέβηκε στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, η χορογραφία για δύο χορευτές με τον τίτλο «Process» της Ντόρα Σουλζένκο Χοστόβα. Πρόκειται για μια ομάδα από την Πράγα, την Experimentální prostor NoD, την οποία σπάνια έχει κανείς την ευκαιρία να συναντήσει εκτός Τσεχίας, και οι πειραματισμοί της οποίας οδήγησαν στο συγκεκριμένο, αξιόλογο αποτέλεσμα, που ξεφεύγει από τα όρια της περφόρμανς και εξελίσσεται σε ολοκληρωμένη χορογραφία.
Για την παράσταση Σαλώμη, του Oscar Wilde, σε σκηνοθεσία Θέμελη Γλυνάτση, η οποία παρουσιάζεται στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής.
Του Νίκου Ξένιου
Φωτογραφίες: Βασίλης Μακρής
Εντυπωσιακή ήταν η πρεμιέρα του αιρετικού έργου του Όσκαρ Ουάιλντ Σαλώμη σε σκηνοθεσία του Θέμελη Γλυνάτση, στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής. Ο κύριος Γλυνάτσης έστησε μια παράσταση άρτια, καλοδουλεμένη, που την υποστήριξε με μελέτη και λεπτομερή σκιαγράφηση χαρακτήρων που προέκυψαν από μια συντετμημένη ανακατανομή του κειμένου.
Μελέτη για τη θηλυκότητα και την επανάσταση. Με αφορμή την παράσταση Magnificat-Ένας σύγχρονος Χορός γυναικών, η οποία παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Transitions 3: Central Europe.
Του Νίκου Ξένιου
Μετά το τέλος του εφαρμοσμένου σοσιαλισμού θέματα όπως ο εθνικισμός, η ελευθερία της έκφρασης, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ανεργία και ο ρατσισμός, η απομυθοποίηση των εθνικών συμβόλων, η υπονόμευση των ταμπού, η ενοχή αλλά και η γυναικεία χειραφέτηση απασχολούν τη νέα γενιά δημιουργών της Κεντρικής Ευρώπης που εκπροσωπούνται στο τρίτο φεστιβάλ Transitions της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.
Για την παράσταση του έργου Αμεντέ ή πώς να το ξεφορτωθούμε του Ευγένιου Ιονέσκο, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπουγιούκα, που παρουσιάζεται στο «Από Μηχανής» θέατρο.
Του Νίκου Ξένιου
To να κάνεις το θεατρικό σου ντεμπούτο ως σκηνοθέτης με ένα σχεδόν άγνωστο στο ελληνικό κοινό έργο του Ιονέσκο είναι άθλος: ο Γιάννης Μπουγιούκας, γνωστός μικρομηκάς του κινηματογράφου, σκηνοθετεί το Αμεντέ του Ευγένιου Ιονέσκο στο θέατρο «Από Μηχανής».
Για την παράσταση Τα παιδιά του ήλιου, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, που παρουσιάζεται στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.
Του Νίκου Ξένιου
Στην τελευταία πράξη της παγκόσμιας πρώτης των «Παιδιών του Ήλιου» στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας, στις 24 Οκτωβρίου του 1905, το κοινό τρομοκρατήθηκε όταν ένα εξαγριωμένο πλήθος ακούστηκε απ’ έξω να πλησιάζει απειλητικά. Όμως αυτό ήταν μέρος της σκηνοθεσίας.
Κριτική για την παράσταση Μεταξωτές γυναίκες, σε κείμενο και σκηνοθεσία της Βάνας Πεφάνη (φωτ. Νικήτας Καραγιάννης)
Του Νίκου Ξένιου
Στο υπόγειο της Κοραή 4, δίπλα στον κινηματογράφο Άστυ, όπου μέσα στις στοές έχει διαμορφωθεί ο νέος θεατρικός χώρος Underground, η Βάνα Πεφάνη παρουσιάζει ένα ολοκληρωμένο, άρτιο στις συνιστώσες του θεατρικό έργο.
Για την παράσταση O Ελευθέριος Βενιζέλος στη Βουλή των Ελλήνων την Άνοιξη του 1932 σε σκηνοθεσία Μιχάλη Βιρβιδάκη, που παρουσιάστηκε στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής».
Του Πέτρου Πολυμένη
Για τρεις ημέρες, από 9 έως και 11 Οκτωβρίου, μεταφέρθηκε από τα Χανιά στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής, μια παραγωγή του θεάτρου Μνήμη σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Μιχάλη Βιρβιδάκη. Τίτλος του έργου «O Ελευθέριος Βενιζέλος στη Βουλή των Ελλήνων την Άνοιξη του 1932».
Για την παράσταση Σταματία, το γένος Αργυροπούλου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, η οποία παίζεται για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Του Νίκου Ξένιου
Η Σταματία, το γένος Αργυροπούλου συνεχίζει την πορεία της, αυτήν μιας παράστασης που άφησε εποχή στη θεατρική σκηνή της Αθήνας και γι’ αυτό αξίζει πολλές μνείες ακόμη. Ο πολύπαθος βίος της, που η ηρωίδα αντιλαμβάνεται ως «μάρτυς μιας αμαρτωλής ζωής», εξαρχής θέτει τα όρια ανάμεσα σ’ αυτήν και τον κόσμο, υψώνει ερμητικό τείχος και προϊδεάζει για μιαν απόλυτα αλλοτριωμένη προσωπικότητα.
Για την παράσταση των Blitz 6 a.m. How to disappear completely, η οποία παρουσιάζεται στην κεντρική σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών μέχρι και τις 18 Οκτωβρίου.
Του Νίκου Ξένιου
Για το μιούζικαλ Kiss me, Kate του Κόουλ Πόρτερ σε σκηνοθεσία Πάρη Μέξη και Γιώργου Πέτρου που ανεβαίνει αυτές τις μέρες στο Μέγαρο Μουσικής. (φωτ. Θωμάς Δακαλάκης)
Της Χρύσας Στρογγύλη
Με αφορμή το Ποτέ δε σε ξεχνώ, μια παράσταση για την εμμονή, του Κώστα Κουτσολέλου.
Της Δήμητρας Κονδυλάκη
Τι σημαίνει «καλλιτέχνης»; Ο φίλος που με κάλεσε στην παράστασή του δυσανασχετεί με τέτοιους χαρακτηρισμούς, παρότι είναι από τους λίγους της γενιάς του που τον δικαιούνται σε τέτοιο βαθμό.
Για την παράσταση Τρωάδες, του Σωτήρη Χατζάκη, από το Εθνικό Θέατρο.
Του Νίκου Ξένιου
Στο ολοκαίνουργιο ανοικτό θέατρο της Χώρας Άνδρου είδαμε τις Τρωάδες του Ευριπίδη, την παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου σεσκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη που άνοιξε τα Επιδαύρια 2015.
Για την παράσταση Passim από τον François Tanguy και το Théâtre du Radeau στο Φεστιβάλ Αθηνών 2015
Του Γιώργου Π. Πεφάνη
Όποιος θα ήθελε να παραπέμψει κάπου και πουθενά συγκεκριμένα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη λέξη passim, αυτή τη mot valise που δείχνει μια διαδρομή σε ένα μεγάλο κείμενο χωρίς όμως κανέναν συγκεκριμένο σταθμό. Μια λέξη που θα μπορούσε να σε ταξιδεύσει μέσα στα διανοητικά τοπία του κειμένου, ταξιδεύοντας και αυτή, κρυπτόμενη εδώ, αποκαλυπτόμενη εν μέρει λίγο παραπέρα, συνοδεύοντας εμμέσως έναν λογικό σχηματισμό, δημιουργώντας λίγο παρακάτω παραλληλίες ή αντηχήσεις με άλλες έννοιες και το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ.
Για την παράσταση Λουκρητία Βοργία, του Βικτόρ Ουγκό, που ανέβηκε στην Πειραιώς, σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Του Νίκου Ξένιου
Κλασικό théâtre en prose, η «Λουκρητία Βοργία» πρωτοπαρουσιάστηκε στο θέατρο του Porte-Saint-Martin στις 2 Φεβρουαρίου του 1833. Ο Ουγκώ γράφει αυτό το έργο μέσα σε δεκατέσσερεις μέρες, το διαβάζει για πρώτη φορά στον στενό του κύκλο και συναντά την Ζυλιέτ Ντρουέ, που θα παίξει ένα δευτερεύοντα ρόλο στην παράστασή του. Οι δυο πρωταγωνιστές ήταν ο Φρεντερίκ Λεμαίρ και Μαντμουαζέλ Ζωρζ και το έργο γνώρισε τέτοια επιτυχία, που ο Ντονιτσέτι την ίδια χρονιά ζήτησε από τον Ουγκώ να γράψει το λιμπρέτο της ομώνυμης όπεράς του.
Για την παράσταση Νέκυια, μια συνεργασία του Μιχαήλ Μαρμαρινού με το θέατρο ΝΟ, στην Αρχαία Επίδαυρο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Επιδαύρου.Â
Του Νίκου Ξένιου
Στην Επίδαυρο, την περασμένη Παρασκευή και το Σάββατο, ο κύριος Μιχαήλ Μαρμαρινός παρουσίασε τη ραψωδία λ της ομηρικής Οδύσσειας και ο κύριος Γκένσο Ομεγουάκα αφηγήθηκε το ίδιο πράγμα με τους κώδικες του θεάτρου Νο. Στη Νεκυομαντεία (Νέκυια) ο Όμηρος βάζει τον Οδυσσέα να αφηγείται πώς επιχείρησε την κάθοδο στον Άδη, για να λάβει μαντεία για την έκβαση της περιπέτειάς του.
Για την παράσταση Βερενίκη του Ρακίνα σε σκηνοθεσία Θέμελη Γλυνάτση, η οποία παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 2015.
Του Νίκου Ξένιου
Φωτογραφίες: Βασίλης Μακρής
Βερενίκη του Ρακίνα: μια καλοστημένη και εικαστικά άρτια παράσταση του Θέμελη Γλυνάτση στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών. Όταν, μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Τίτος έρχεται στη Ρώμη για ν’ αναλάβει την εξουσία, τον συνοδεύει ως επίδοξη σύζυγός του η Βερενίκη, βασίλισσα της Παλαιστίνης και αδελφή του Αγρίππα του Β’, μετά από μακροχρόνιο έρωτα.
Για την παράσταση της Στεφανίας Γουλιώτη, Ευμενίδες, η οποία παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 2015.
Του Νίκου Ξένιου
Η Στεφανία Γουλιώτη ερμήνευσε τις Ευμενίδες του Αισχύλου σε ένα μονόλογο ψυχαναλυτικής υφής [1], στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Η ανωφερής ερμηνευτική οδός που επέλεξε υποστηρίχτηκε ιδιαίτερα από την πρόθεσή της να λειτουργήσει ως διάμεσο μεταξύ του έργου και του κοινού, καθώς και από την ποιητικότατη μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη.
Για την παράσταση Αίαντας του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, η οποία παρουσιάστηκε στο θέατρο της Επιδαύρου στις 17 και 18 Ιουλίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 2015.
Του Νίκου Ξένιου
Κινούμενοι ανάμεσα στην αφήγηση και την υπόκριση και με τον ραψωδό ως κορυφαίο του Χορού, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος και ο Νίκος Κυπουργός συνεργάστηκαν στο ανέβασμα του «Αίαντα» του Σοφοκλή, σε μετάφραση Δημήτρη Μαρωνίτη, στην Επίδαυρο.
23 Ιανουαρίου 2025 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Δέκα εξαιρετικά μυθιστορήματα μεταφρασμένης πεζογραφίας (για την ακρίβεια, εννιά + μία συλλογή με νουβέλες) που αναμένουμε να διαβάσουμε το επόμενο διάστημα. Γράφει ο
12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα