Για την παράσταση Τι απέγινε η Μπέημπι Τζέιν, σε σκηνοθεσία Απόλλωνα Παπαθεοχάρη, η οποία παρουσιάζεται στο θέατρο Σφενδόνη.
Του Κώστα Αγοραστού
Τα δικαιώματα της θεατρικής διασκευής της διάσημης ταινίας του 1962, Τι απέγινε η Μπέημπι Τζέιν, βασισμένη στο βιβλίο του Henry Farell, στην οποία πρωταγωνιστούσε η Betty Davis και η Joan Crawford, μόλις «ελευθερώθηκαν» και η ελληνική της εκδοχή (σε παγκόσμια πρώτη) παρουσιάζεται στο Θέατρο Σφενδόνη. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους κρατούν δύο σπουδαίες ερμηνεύτριες, η Ρούλα Πατεράκη και η Ρένη Πιττακή.
Η ταινία του 1962 βάσισε μεγάλο μέρος του μύθου της στο φημολογούμενο μίσος των δύο πρωταγωνιστριών. Οι βιτριολικές ατάκες, ο ψυχολογικος εκβιασμός, τα δολοφονικά βλέμματα, λένε ότι πήγαζαν από μια πραγματική έχθρα που είχε δημιουργηθεί ανάμεσά τους.
Για όσους δεν έχουν δει την ταινία η ιστορία έχει ως εξής: Δυο αδελφές, σε σχετικά μεγάλη ηλίκία, κατοικούν στο ίδιο σπίτι. Η μια, η Μπέημπι Τζέιν, ήταν ένα «παιδί θαύμα» και είχε, πολλά χρόνια πριν, το δικό της τηλεοπτικό σόου. Μεγαλώνοντας, η αδελφή της Μπλανς, ασχολήθηκε κι αυτή με τον κινηματογράφο, έγινε διάσημη ηθοποιός και η μικρή Τζέιν, πέρασε στη σκιά της καριέρας της αδελφής της. Μέχρι που κάποια στιγμή ένα φριχτό αυτοκινητιστικό ατύχημα συνέβη. Η Μπλας έμεινε παράλυτη και η Τζέιν κατηγορήθηκε ότι αυτή προκάλεσε το ατύχημα. Από τότε η καριέρα της Μπλανς σταμάτησε και η Τζέιν ανέλαβε να φροντίζει την αδελφή της.
Η υπόθεση της παράστασης (και της ταινίας) ξεκινά όταν ένα απόγευμα η, σχεδόν αλκοολική πια, Μπέημπι Τζέιν παρακολουθεί, για πολλοστή φορά, αποσπάσματα από το παλιό της τηλεοπτικό σόου, ενώ η Μπλανς, βρίσκεται στο αναπηρικό της καροτσάκι, απομονωμένη στο δωμάτιό της, στον επάνω όροφο του σπιτιού. Η Μπλανς έπειτα από χρόνια ψυχολογικών και συναισθηματικών βασανισμών, αποφασίζει να πουλήσει το σπίτι και να «κλείσει» την αδελφή της σε άσυλο. Αλλά αυτό δεν της το έχει πει ακόμη. Όταν η Μπέημπι Τζέιν το μαθαίνει, υποκλέπτοντας τις τηλεφωνικές συνομιλίες της αδελφής της, κάνει τα πάντα για να ακυρώσει τα σχέδιά της φτάνοντας σε ένα ντελίριο διαταραχής.
Η ταινία του 1962 βάσισε μεγάλο μέρος του μύθου της στο φημολογούμενο μίσος των δύο πρωταγωνιστριών. Οι βιτριολικές ατάκες, ο ψυχολογικος εκβιασμός, τα δολοφονικά βλέμματα, λένε ότι πήγαζαν από μια πραγματική έχθρα που είχε δημιουργηθεί ανάμεσά τους. Απωθημένα, ακυρωμένα όνειρα, τεράτια αποδοχή από το κοινό πολλά χρόνια πριν και δυο λαμπρές καριέρες στη δύση τους ήταν αρκετά για να πυροδοτήσουν αισθήματα εξόντωσης και αλληλοσπαραγμού.
Η ελληνική εκδοχή
Η Ρούλα Πατεράκη στον ρόλο της Μπέημπι Τζέιν δίνει ένα ρεσιτάλ ερμηνείας. [...] Το πρόσωπό της μεταμορφώνεται ακαριαία, το βλέμμα της γίνεται ψυχρό και βλοσυρό, ονειροπόλο και νοσταλγικό. Είναι επικίνδυνη και φαίνεται.
Στην παράσταση που παρακολουθήσαμε, η αισθητική της κινηματογραφικής ταινίας ήταν κυρίαρχη. Η προσκόλληση της Μπέημπι Τζέιν στην παιδική της ηλικία υποδηλωνόταν με τα «κοριτσίστικα», μακριά λευκά φορέματα και το έντονο, γκροτέσκο μακιγιάζ, ενώ η «κατάρρευση» της Μπλανς με το όλο και πιο ατημέλητο ντύσιμό της. Με αναπαραστατική ακρίβεια, τα σκηνικά (τραπεζάκια, καρέκλες, μπιμπελό, παλιές φωτογραφίες, ποτά, ένα πιάνο με ουρά, λουλούδια, απλίκες στους στοίχους, πόρτες που ανοιγοέκλειναν, μια σκάλα στο βάθος) τόνιζαν όχι μόνο τη «φυλακή» που είχε δημιουργηθεί για την Μπλανς από την Τζέιν αλλά και ένα νοσηρό κλίμα εμμονής με το παρελθόν και τις επιτυχίες της καθεμιάς τους.
Η Ρούλα Πατεράκη στον ρόλο της Μπέημπι Τζέιν δίνει ένα ρεσιτάλ ερμηνείας. Κινούμενη στο χώρο με τρόπο θαυμαστό, πότε στιβαρή και αποφασισμένη και πότε ανάλαφρη και μεθυσμένη από το ποτό, εκφράζει όλη την παλέτα της ψυχικής διαταραχής της ηρωίδας της. Το πρόσωπό της μεταμορφώνεται ακαριαία, το βλέμμα της γίνεται ψυχρό και βλοσυρό, ονειροπόλο και νοσταλγικό. Είναι επικίνδυνη και φαίνεται.
Η Ρένη Πιττακή πήρε μεγαλύτερες αποστάσεις από την αντίστοιχη ερμηνεία της Crawford, στην ταινία. Στις πιο χαμηλότονες στιγμές της μετέδιδε καίρια την αγωνία και τον φόβο για την ψυχική κατάσταση της αδελφής της, ενώ θα πρέπει να σημειώσουμε και τον άψογο χειρισμό το σώματός της στη σκηνή της καθόδου της από τη σκάλα.
Η σκηνοθεσία του Απόλλωνα Παπαθεοχάρη ακολούθησε τις διακυμάνσεις των δυο πρωταγωνιστριών και οι τρεις ηθοποιοί (Στέλλα Γκίκα, Πηνελόπη Μαρκοπούλου, Αλέξιος Διαμαντής) που τις συνόδευαν στάθηκαν επάξια στο πλάι τους.
* Ο ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ είναι δημοσιογράφος.