alt

Για την παράσταση «Καντίντ ή η αισιοδοξία» βασισμένη στο σατιρικό μυθιστόρημα του Βολταίρου σε διασκευή-σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου, η οποία παρουσιάζεται στο Θέατρο Πόρτα.

Του Νίκου Ξένιου

«Κάθε άνθρωπος γεννιέται είτε για να σπαράζει από αγωνία
είτε για να βυθίζεται στη χαύνωση της πλήξης».
Βολταίρος

«Ο όρος sensus communis σήμαινε για τους Ρωμαίους όχι μόνο κοινός νους, αλλά και ανθρωπιά και ευαισθησία. Σήμερα ο όρος υποδηλώνει τη χυδαία, κοινή λογική», γράφει ο Βολταίρος στο Φιλοσοφικό Λεξικό (Αθήνα, Στάχυ, 2001). Ο κοινός νους υποδηλώνει, ενίοτε, τον εύπιστο, ή και τον βλάκα: Καντίντ ή η αισιοδοξία του Βολταίρου, σε διασκευή και λαμπρή σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, στο θέατρο Πόρτα, σε συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης. Ο φιλομαθής και αφελής Καντίντ διαθέτει τον περίφημο «κοινό νου», διδάσκεται από τις περιπέτειές του και σταδιακά από επώνυμος ήρωας μεταμορφώνεται σε φιλόσοφο, όπως ο Τηλέμαχος του Φενελόν. Οι διάλογοι του κειμένου εντάσσονται στη φιλοσοφική αναζήτηση του 18ου αιώνα πάνω στον φαταλισμό και την ύπαρξη του Κακού. Για μιαν ακόμη φορά η πεζογραφία ανατροφοδοτεί το θεματολόγιο του θεάτρου.Ιστορικό-φιλοσοφικό πλαίσιο του έργου

Ο Καντίντ διατρέχει την υδρόγειο κατασκευάζοντας νοητούς άξονες: Βεστφαλία στον Βορρά, Περού στη Δύση, Βενετία στον Νότο, Κωνσταντινούπολη στην Ανατολή: αυτοί είναι οι κυριώτεροι τόποι όπου εκτυλίσσεται η αφήγηση και όπου θα λάβει χώρα το μυητικό ταξίδι του ήρωα.

Όταν γράφει το «Καντίντ» ο Βολταίρος (François-Marie Arouet) είναι επηρεασμένος από δυο ιστορικά γεγονότα: πρώτο, από τον καταστροφικό σεισμό της Λισαβόνας, την 1η Νοεμβρίου του 1755, και δεύτερο, από την αρχή του Επταετούς Πολέμου (1756). Το 1755 ένας ισχυρός σεισμός πλήττει τις ακτές της Πορτογαλίας και ισοπεδώνει τη Λισαβόνα. Μαζί με τις επιδημίες και το τσουνάμι της ίδιας χρονιάς, πάνω από 100.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, αριθμός που αντιστοιχεί στο μισό του πληθυσμού της πόλης και στο ένα τρίτο του πληθυσμού της Πορτογαλίας. Ο σεισμός έχει τεράστιο αντίκτυπο σε ολόκληρη την Ευρώπη και οι θεολόγοι της εποχής, σε προφανή αμηχανία, δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πώς η οργή του Θεού ξέσπασε σε μια πόλη πιστών καθολικών με αναρίθμητες εκκλησίες που κατέρρευσαν στη στιγμή, τη μέρα της θρησκευτικής εορτής των Αγίων Πάντων. Ο Βολταίρος στέλνει ένα ποίημά του στη Λισαβόνα που χάθηκε: «Poème sur la désastre de Lisbonne» στον Ρουσσώ κι εκείνος του απαντά με μιαν επιστολή περί της Θείας Πρόνοιας.

Ο Βολταίρος εξομολογείται, στο ένατο βιβλίο των Confessions του, ότι το φιλοσοφικό μυθιστόρημα «Καντίντ» θα ήταν η απάντησή του στην επιστολή αυτήν του Ρουσσώ. Το έργο δημοσιεύθηκε στη Γενεύη το 1759, δήθεν μεταφρασμένο εκ της Γερμανικής από κάποιον υποτιθέμενο Δόκτορα Ραλφ. Ένα χρόνο μόλις πριν είχε δημοσιευθεί η «Encyclopédie» των Ντιντερό και Ντ’ Αλαμπέρ, στην οποία συμμετείχε και ο Βολταίρος. Ο Καντίντ διατρέχει την υδρόγειο κατασκευάζοντας νοητούς άξονες: Βεστφαλία στον Βορρά, Περού στη Δύση, Βενετία στον Νότο, Κωνσταντινούπολη στην Ανατολή: αυτοί είναι οι κυριώτεροι τόποι όπου εκτυλίσσεται η αφήγηση και όπου θα λάβει χώρα το μυητικό ταξίδι του ήρωα. Η αφήγησή του μετατρέπεται σε γλωσσική imago και, στη συγκεκριμένη θεατρική διασκευή, μεταστρέφεται σε θεατρική ενέργεια επί σκηνής.

Ένας εικονικός χάρτης μύησης

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος εμπλουτίζει μια παράσταση με κείμενα που κρίνει ότι φωτίζουν την κεντρική ιδέα, κείμενα παραβολικού χαρακτήρα αλλά και ανεκδοτολογικού χιούμορ, χωρίς να βαρυφορτώνει τους ηθοποιούς του με άκρατο βερμπαλισμό.

Το κάθε τι στην παράσταση του κύριου Μοσχόπουλου είναι καλά σταθμισμένο: η απολυταρχία της Κωνσταντινούπολης αντιστοιχεί, σε πρόχειρη αντιστοίχιση, στον δεσποτισμό των Ιησουϊτών μοναχών γερμανικής καταγωγής που εμπλέκονταν στον πόλεμο της Παραγουάη. Σε μιαν εποχή όπου ο Διαφωτισμός άρχιζε με πολύ πιο σίγουρα βήματα να καθορίζει το πνευματικό και κοινωνικό πλαίσιο του ευρωπαϊκού χώρου, ο Καντίντ είναι η σθεναρή απάντηση στον γερμανό επινοητή του απειροστικού λογισμού Λάιμπνιτς, που υποστήριζε ότι «ο κόσμος μας είναι ο καλύτερος από ένα σύνολο πιθανών κόσμων» και ότι «η Θεία Πρόνοια πάντα φροντίζει για το καλό μας». Ο Βολταίρος τοποθετείται κριτικά έναντι της «αποκατεστημένης αρμονίας» και του στείρου, παθητικού οπτιμισμού του Λάιμπνιτς, πιθανόν για να αντιταχθεί στην ερωμένη του Εμιλί ντι Σατελέ, μια φανατική οπαδό του γερμανού φιλοσόφου.

Η παράσταση δανείζεται πολλές φράσεις από salons της εποχής, από αποφθέγματα που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής, ως ευφυολογήματα. Ο Θωμάς Μοσχόπουλος εμπλουτίζει μια παράσταση με κείμενα που κρίνει ότι φωτίζουν την κεντρική ιδέα, κείμενα παραβολικού χαρακτήρα αλλά και ανεκδοτολογικού χιούμορ, χωρίς να βαρυφορτώνει τους ηθοποιούς του με άκρατο βερμπαλισμό αλλά επιτρέποντάς τους να κινηθούν, να μεταμφιεστούν, να παίξουν με τους κώδικες του «καθαρού» θεάτρου. Τα «πειραγμένα» κρινολίνα της Κλαίρ Μπρέισγουελ, οι περούκες και το λευκό μακιγιάζ, και οι χάρτινες φιγούρες παλιών βιβλίων που κινούνται σε ένα κουκλοθέατρο διαρκούς αλλαγής σκηνικού (έξοχη η ιδέα της Ευαγγελίας Θεριανού), ακόμη και κάποια αισθησιακή γυμνότητα στις διονυσιακές σκηνές του Ελ Ντοράντο, επιτρέπουν τη νοερή μεταφορά του θεατή στα τοπία της μυητικής περιπλάνησης του Καντίντ, ενώ υπογραμμίζουν, παράλληλα, τον αμιγώς αφηγηματικό χαρακτήρα της περιπλάνησης και τη σύμβαση σε σχέση με την πραγματικότητα του αφηγητή. Έτσι συνάπτεται ένα έξυπνο λεκτικό παιχνίδι διαρκούς εισόδου και εξόδου στο και από το αφηγηματικό σύμπαν του Βολταίρου.

alt

Στο σαλόνι της Μαρκησίας ντε Παρλινιάκ

Ντυμένος με τυρολέζικο καπελάκι και σορτσάκι, ο Μιχάλης Συριόπουλος ενσαρκώνει με άψογη άρθρωση και μειλίχιο χαμόγελο τον ρόλο του Καντίντ, παίζοντας με τις ποιότητες της σκηνικής πραγματικότητας και καλά «ενορχηστρωμένος» με τα υπόλοιπα έξι μέλη του θιάσου.

Η παράσταση δίνει έναρξη στην εξιστόρηση πιάνοντάς την από το μεσαίο κεφάλαιο του βιβλίου του Βολταίρου, το πιο «δημοσιογραφικό» θα λέγαμε σε σημερινή ορολογία. Η δράση επικεντρώνεται στο σαλόνι της Μαρκησίας ντε Παρλινιάκ (εξαιρετική η Ελένη Βλάχου στον ρόλο): «Καλώς ήρθατε στο Φιλοσοφικό-ψυχαγωγικό-χαρτοπαικτικό-διαφωτιστικό μας Σαλόνι Μεσιέ Καντίντ. Πάντα χαιρόμαστε να συμπεριλαμβάνουμε νέους ανθρώπους στην παρέα μας. Ανθρώπους που έχουν κάτι καινούργιο να μας αφηγηθούν, να μας διδάξουν, να μας επιμορφώσουν, θα έλεγα».

Η αγαθή ψυχή (candida anima) ενός ευγενούς νέου τού υπαγορεύει να παραμείνει στη φάση της παθητικής αποδοχής των διδαχών του δασκάλου του, καθώς ζει περιχαρακωμένος πνευματικά από το σκηνικό του πύργου του βαρόνου στη Βεστφαλία: ντυμένος με τυρολέζικο καπελάκι και σορτσάκι, ο Μιχάλης Συριόπουλος ενσαρκώνει με άψογη άρθρωση και μειλίχιο χαμόγελο τον ρόλο του Καντίντ, παίζοντας με τις ποιότητες της σκηνικής πραγματικότητας και καλά «ενορχηστρωμένος» με τα υπόλοιπα έξι μέλη του θιάσου. 

Οι ηθοποιοί της παράστασης είναι ο ένας καλύτερος από τον άλλον. Γύρω από τον Καντίντ κινούνται τα πρόσωπα του Κακάμπο, valet του Καντίντ (ο Παντελής Βασιλόπουλος ξεκαρδιστικός στον ρόλο), της απαισιόδοξης Γριάς [1], της Κυνεγόνδης που αποδίδει η Ευσταθία Τσαπαρέλη, του ιησουίτη βαρόνου Θούντερ-τεν Τρονκ, επαρχιώτη ευγενούς από τη Βεστφαλία που θέλει να αποκλείσει τον Καντίντ από τη γερμανική αριστοκρατία, της Πακέτ, κυρίας επί των τιμών του βαρόνου, του ολλανδού Ιάκωβου τού Αναβαπτιστού, με τον οποίον ο Καντίντ θα μπαρκάρει για Λισαβόνα, του γιου του βαρόνου (Δημήτρης Φουρλής), του Μαρτέν (Βασίλης Κουλακιώτης), του πλούσιου δον Ισαάκ Ποκοκουράντε (στη βιβλιοθήκη του μας ξεναγεί με ξεκαρδιστικό τρόπο ο Φοίβος Συμεωνίδης) και του δασκάλου του Πανγκλός, φιλοσόφου που διδάσκει την «μεταφυσικο-θεολογικο-κοσμολονοικολογική» θεωρία του Λάιμπνιτς (Μάνος Γαλάνης). 

Ο τόπος κατάληξης του ταξιδιού και ο Ορθός Λόγος

Μόνο μέσα στο νέφος της ψευδαίσθησης του έρωτα λειτουργεί, τελικά, ο κοινός νους. Να είναι, αυτός ο χαρακτήρας, ο πρόδρομος του Ηλίθιου του Ντοστογιέβσκη;

Σε όλο το ταξίδι τους ο Καντίντ, ο βαρόνος, ο Πανγκλός, ο Μαρτέν και ο Κακάμπο συζητούν σχετικά με την αιτιότητα στο σύμπαν, τη φύση του κακού, την Αναγκαιότητα και την Ελευθερία, το πώς θα μπορούσε να απαλυνθεί η βεβαρυμένη συνείδηση ενός κατάδικου στις τουρκικές γαλέρες. Το πρώτο πράγμα που αντικρίζει ο Καντίντ πλησιάζοντας τις ακτές της Τρανσυλβανίας είναι η Κυνεγόνδη που, μαζί με τη Γριά, απλώνουν πετσέτες για να στεγνώσουν. Η όμορφη Κυνεγόνδη δεν έχει ιδέα για το πόσο έχει ασχημήνει. Οι ευγενείς, τα θρησκευτικά τάγματα, διάφοροι επιτηδευματίες της εποχής, η Ακαδημία Επιστημών των Παρισίων και τα θέματά της, το σύστημα δικαιοσύνης της Γαλλίας και ο πόλεμος, όλα αυτά είναι τα θέματα που απασχολούν τον Βολταίρο στο «Καντίντ», αυτό το picaresque εγκώμιο κατά της μωρίας των συγχρόνων του. Μόνο υπό το πρίσμα του έρωτα κατακτάται η απόλυτη αθωότητα, η προσήκουσα αφέλεια, ο ανόθευτος πρωτογονισμός τύπου Ελ Ντοράντο. Μόνο μέσα στο νέφος της ψευδαίσθησης του έρωτα λειτουργεί, τελικά, ο κοινός νους. Να είναι, αυτός ο χαρακτήρας, ο πρόδρομος του Ηλίθιου του Ντοστογιέβσκη;

«Ήρθε η ώρα να καλλιεργήσουμε τον κήπο μας», λέει ακτιβιστικά ο Καντίντ και κλείνει το έργο. Και αυτός είναι ο ορισμός της κοινής λογικής. Γιατί, όπως δηλώνει και ο φιλόσοφος Πανγκλός: «Όλα τα γεγονότα αλληλοσυνδέονται στα πλαίσια του καλύτερου των κόσμων που θα ήταν δυνατό να υπάρξει. Γιατί, τελικά, εάν δεν σας είχαν διώξει με τις κλωτσιές από τον πύργο εξαιτίας των συναισθημάτων σας για τη δεσποινίδα Κυνεγόνδη, εάν δεν είχατε περάσει από την Ιερά Εξέταση, εάν δεν είχατε χάσει όλα τα πρόβατα που είχατε φέρει από τη χώρα του Ελ Ντοράντο, δεν θα μπορούσατε τώρα να τρώτε ζαχαρωτά κυδώνια και φυστίκια!».

* Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.


[1] Η λειτουργία αυτής της θεατρικής περσόνας (parrain ή marraine) βασίζεται στον μυστικό ψυχικό σύνδεσμο ανάμεσα σε μια κόρη και στη Νόνα που τη μεγαλώνει. Σε κάποιες γαλλικές επαρχίες αυτή η ψυχική συγγένεια συνεπάγεται τη νεανική εκμυστήρευση και την εμπιστοσύνη της κόρης προς τη νταντά.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

Για τους «Τσέντσι», του Π. Μπ. Σέλλεϋ, σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου που ανέβηκε στην αίθουσα «Ω» του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Kεντρική εικόνα: © Μαρίζα Καψαμπέλη.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Την τραγωδία «ήρεμ...

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ο ιστορικός χώρος της αρχαίας Αθήνας «συνομιλεί» αρμονικά με τη μαγική νύχτα των Αγγλοσαξόνων, όπως τη συνέθεσε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Κεντρική εικόνα: © Sabrina Brodescu.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Η ομάδα Loxodox είναι ιδέα της Μαρίζας Θεοφυλακτοπού...

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

Για τις παραστάσεις «Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» στο θέατρο «Χώρος» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα», στο Θέατρο Μπέλλος, και τα δύο του Γαλλορουμάνου θεατρικού συγγραφέα, ποιητή και δημοσιογράφου Ματέι Βίσνιεκ. Κεντρική εικόνα: Από την παράσταση «Το σώμα της γυναί...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ