alt

Για την παράσταση «Ρομπ/Rob» του Ευθύμη Φιλίππου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, η οποία παρουσιάζεται στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση μέχρι και τις 28 Ιανουαρίου.

Του Νίκου Ξένιου

Για να παρακολουθήσεις ένα έργο του Ευθύμη Φιλίππου ίσως προϋποτίθεται να έχεις θητεύσει και στα άλλα έργα του Ευθύμη Φιλίππου. Ωστόσο, το «Ρομπ/Rob» που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Καραντζάς στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση έχει μιαν αυτονομία θεματικής και σύνθεσης που αγγίζει και τον πιο αμύητο θεατή. Το θεατρικό κείμενο κάνει ένα βήμα πέρα από το έργο του Κολτές «Ρομπέρτο Τσούκο», αποδεικνύοντας για μιαν ακόμη φορά ότι το πάντρεμα της δουλειάς δυο δεξιοτεχνών, σε συνδυασμό με δέκα άρτιους ηθοποιούς, δίνει θαυμαστά αποτελέσματα.

Η σύλληψη του Ευθύμη Φιλίππου ακολουθεί τις συμβουλές της δραματουργού Θεοδώρας Καπράλου για να παραγάγει μια εικαστική πανδαισία, στα πλαίσια της οποίας δέκα μονόλογοι συνθέτουν το πορτραίτο του ήδη νεκρού Ρομπέρτο Τσούκο, το όνομα του οποίου εδώ είναι το συντετμημένο «Ρομπ».

«Κρίναι ζώντας και νεκρούς»

Πέθανε στις 23 Μαΐου του 1988 στο σωφρονιστικό ίδρυμα της Βιτσέντζα της Ιταλίας. Ήταν είκοσι έξι χρονών και είχε διαπράξει επτά φόνους. Το 1981 σκότωσε τον πατέρα και τη μητέρα του στο Μεστρ, το εργατικό προάστειο της Βενετίας. Δραπέτευσε από ψυχιατρική κλινική το 1986 και κρύφτηκε στη Σαβοΐα και στην Κυανή Ακτή της Γαλλίας, όπου διέπραξε αδικήματα και κακουργήματα, ληστείες και βιασμούς, χωρίς να συλληφθεί. Στις 28 Ιανουαρίου του 1988 δολοφόνησε έναν αστυνομικό επιθεωρητή στην Τουλόν. Ένα μήνα αργότερα, μετά από τρελή καταδίωξη που τον οδήγησε στην Ελβετία, συνελήφθη στην Ιταλία και τον ξαναβρίσκουμε ημίγυμνο, με το λευκό εσώρουχό του, ανεβασμένο στην ταράτσα της φυλακής του. Το όνομά του ήταν Ρομπέρτο Τσούκο και είναι το κεντρικό πρόσωπο του ομώνυμου έργου του Μπερνάρ Μαρί Κολτές.

Σε μιαν οριζόντια διάταξη, όπως επιβάλλει το καλαίσθητο, μετωπικό σκηνικό της Κλειώς Μπομπότη, παρατάσσονται σε μετωπικό συμπόσιο με πορτοκάλια και νεροπότηρα δέκα ζωντανοί και νεκροί, κατ' ευθείαν αντιστοιχία προς το πλατωνικό «Συμπόσιον» περί έρωτος. Η σύλληψη του Ευθύμη Φιλίππου ακολουθεί τις συμβουλές της δραματουργού Θεοδώρας Καπράλου για να παραγάγει μια εικαστική πανδαισία, στα πλαίσια της οποίας δέκα μονόλογοι συνθέτουν το πορτραίτο του ήδη νεκρού Ρομπέρτο Τσούκο, το όνομα του οποίου εδώ είναι το συντετμημένο «Ρομπ»: το μεταμοντέρνο αυτό πανηγύρι λόγου ολοκληρώνουν, σαν σε ροκ όπερα, οι μονοχρωματικές εκδοχές των έξοχων κοστουμιών της Ιωάννας Τσάμη που έχουν αναγεννησιακές καταβολές, οι μυστικιστικοί φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου, η ηχητική/μουσική υπογράμμιση του Δημήτρη Καμαρωτού, αλλά κυρίως η ιδιαίτερα φροντισμένη «χορογραφία» al fresco (γιατί περί χορογραφίας πρόκειται) του Τάσου Καραχάλιου.

Πες μου ποιον σκότωσες να σου πω ποιος είσαι

Αλληλοδιαθλώμενοι υποκειμενισμοί συνθέτουν μιαν εφιαλτική συνύπαρξη μνήμης που με έντονο χιούμορ, ξεκαρδιστική αντιστροφή της λογικής και συνθήκη αμοιβαίας αποδοχής του εξωφρενικού υποσκάπτει το κάστρο του αξιακού συστήματος.

Ο δολοφονημένος αστυνομικός επιθεωρητής (Χρήστος Λούλης) συγκαλεί debate πάνω στο ζήτημα της Αγάπης και θέτει αυστηρούς κανονισμούς και όρια: «–Πρέπει να πλένετε τα δόντια σας –Πρέπει να είστε πιστοί στους συντρόφους σας –Πρέπει ο τόνος της φωνής σας να μην είναι ούτε πολύ ψηλός ούτε πολύ χαμηλός –Πρέπει να κάθεστε οι ζωντανοί όπως κάθονται οι ζωντανοί και οι νεκροί όπως κάθονται οι νεκροί».

Γελοίοι αλλά και φαντασιωσικά αισθησιακοί, οι «νεκροζώντανοι» συνδαιτημόνες εκθέτουν καθένας το δικό του αφήγημα, με γνώμονα την άντληση του «ενδιαφέροντος» του ακροατή, σαν να επιδίδονται σε ρητορικό γύμνασμα. Έτσι, αλληλοδιαθλώμενοι υποκειμενισμοί συνθέτουν μιαν εφιαλτική συνύπαρξη μνήμης που με έντονο χιούμορ, ξεκαρδιστική αντιστροφή της λογικής και συνθήκη αμοιβαίας αποδοχής του εξωφρενικού υποσκάπτει το κάστρο του αξιακού συστήματος. Ένας άνδρας θέλει να μοιάσει, σώνει και καλά, στον Ρομπέρτο Τσούκο (ο ταλαντούχος ηθοποιός Μιχάλης Σαράντης), επιστρατεύει την πανουργία μιας ανεπίδοτης επιστολής και βαδίζει ολόγυμνος σε μιαν αυτο-αποθέωση γελοιότητας, ενώ ένα κορίτσι που τον έχει αγαπήσει (Αγγελική Παπούλια) αποκαλύπτει τη μοναδικότητα των αισθημάτων προς ένα ψυχωτικό δολοφόνο και βιαστή.

Το αφήγημα του δεσμοφύλακα (ρεσιτάλ του Κωνσταντίνου Αβαρικιώτη) περιλαμβάνει την κρυπτομοφυλόφιλη λαγνεία για το λευκό εσώρουχο του κατάδικου, αλλά και μιαν ενδιαφέρουσα παραφθορά της θυσίας της Ιφιγένειας στην Αυλίδα, συντεθειμένη σε μια παραλία όπου απογοητευμένοι σέρφερς αντιμετωπίζουν την απροσδόκητη άπνοια σφαγιάζοντας μιαν έφηβη. Στο πιο ξεκαρδιστικό σημείο της παράστασης, η στραγγαλισμένη μητέρα του Τσούκο (Μαρία Σκουλά) δικαιολογεί με οιδιπόδεια στωϊκότητα τη μητροκτονία, αναπολώντας νοσταλγικά μικρές επιβεβαιώσεις της «καλής φύσης» του Ρομπ. Η Μαρία Σκουλά καθιερώνει ένα πλήρη θεατρικό τύπο επί σκηνής. Ο επίσης δολοφονημένος πατέρας του εγκληματία (καλή ερμηνεία χαμηλών τόνων του Γιάννη Κλίνη) αναφέρεται στον παράλογο χαρακτήρα των αισθημάτων της αγάπης. Πέρα από τους ξεκοιλιασμένους γεννήτορες, την αποθεωτική αναφορά στο πορτραίτο του Ρομπ συνεχίζουν μια εκνευριστική εστέτ πωλήτρια καταστήματος οπτικών (εδώ η Εύη Σαουλίδου κυριολεκτικά «κλέβει» την παράσταση), η διευθύντρια ενός σουρρεαλιστικού σχολείου «ειδικοτήτων» και απόλυτου προορισμού στη ζωή (εξαιρετική στον ρόλο η Σταυρούλα Σιάμου) και η μικρή αδελφή του δολοφόνου (Ελίνα Ρίζου), θεμέλια λίθος στο αιμομεικτικό, βίαιο σκηνικό της αληθινής ζωής. 

Όμως το σημαντικότερο στοιχείο είναι και ο επίλογος αυτού του συμποσίου σαρκικότητας, που κάθε άλλο παρά υπερρεαλιστικής υφής είναι: το κομμένο χέρι του Ρομπέρτο Τσούκο, φωτισμένο από μια υπερφυσική πηγή φωτός, κάνει ένα άλμα από την «Κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας» του Μπουνιουέλ για να εναποτεθεί στο τελικό αφήγημα του «κολλητού», του παιδικού φίλου του εγκληματία (Βασίλης Μαγουλιώτης): εδώ το πορτραίτο του ηγέτη, του φασίστα, του προτύπου της απόλυτης κακουργίας σκιαγραφεί την αήθη, αμοραλιστική δομή του κοινωνικού πλαισίου εκ του αντιστρόφου [1], μέσα από την πρωκτική διείσδυση, για να προσδώσει την απαραίτητη ηδονιστική διάσταση στη δημόσια, splatter εκδοχή της αγάπης και της «δικαιοσύνης-α-λα Τσούκο». 

alt

Rob. Ή, αλλιώς, Tommy. Ή, αλλιώς, Equus

Όλα συνθέτουν ένα πολύχρωμο, μπαρόκ ψηφιδωτό αποτροπαϊκού χαρακτήρα που έρχεται να εμπλουτίσει τη νεοελληνική δραματουργία με ένα σημαντικό, πολυδιάστατο έργο και να αποδείξει ότι η μετανεωτερική γραφή στην Ελλάδα πηγαίνει τον νεωτερισμό του εικοστού αιώνα ένα βήμα πιο πέρα.

Η ιδιορρυθμία αυτής της παράστασης συνίσταται, πιστεύω, στο ότι ο ειδεχθής δολοφόνος είναι απών, ενώ με μια λοξή ματιά όλα τα θύματά του αναδεικνύονται τελεσίδικα σε κατά συρροήν εγκληματίες της Αγάπης: η τερατώδης υφή μιας υποταγμένης κοινωνίας προσεγγίζει, νομιμοποιώντας το, το αφήγημα του Κακού υπό ένα πρίσμα ελιτισμού: ο Ευθύμης Φιλίππου είναι τόσο σαρκαστικός όσο χρειάζεται για να είναι βαθιά ανθρωπιστής. Ως post scriptum πάνω στο έργο του Κολτές, κάποιος βιαστής μέντωρ «κύριος Σαμ», που ξεκληρίστηκε από τον Τσούκο αλλά απλώς σιώπησε, παραπέμπει στον Uncle Ernie από το μιούζικαλ «Τόμμυ» του Ρότζερ Ντάλτρεϊ και των Who. Κατά σημεία το έργο κρατά υπόγεια σύνδεση με τη θεματική του Equus του Πήτερ Σάφερ, ενώ σταθερά επανέρχεται στη συμβολική διάσταση του «φαλλού του ήλιου» όπως τον προσέγγισε ο Γιουνγκ [2]: όλα συνθέτουν ένα πολύχρωμο, μπαρόκ ψηφιδωτό αποτροπαϊκού χαρακτήρα [3] που έρχεται να εμπλουτίσει τη νεοελληνική δραματουργία με ένα σημαντικό, πολυδιάστατο έργο και να αποδείξει ότι η μετανεωτερική γραφή στην Ελλάδα πηγαίνει τον νεωτερισμό του εικοστού αιώνα ένα βήμα πιο πέρα.

Ο Ευθύμης Φιλίππου (1977) έχει συνυπογράψει όλα τα σενάρια του Γιώργου Λάνθιμου καθιερώνοντας ένα νέο ιδιόλεκτο στο σενάριο και στη θεατρική γραφή. Για το θέατρο έχει γράψει τα έργα ΑίματαΤα ωραία μας χέρια, Απολογίες 4 και 5, και Διάφορες Επιλογές – Πέτρος. Ο Δημήτρης Καραντζάς γεννήθηκε το 1987 και συνεργάστηκε με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Πόρτα, το Θέατρο Αμόρε, το Θέατρο του Νέου Κόσμου, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Σκηνοθέτησε τον Κυκλισμό του Τετραγώνου του Δημήτρη Δημητριάδη, Τα κύματα της Virginia Woolf και ένα σωρό άλλες σημαντικές παραστάσεις, που τον έχουν ήδη καθιερώσει. Είναι υποψήφιος για το 14o Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου στην κατηγορία «Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες», με το οποίο έχουν τιμηθεί κορυφαίοι δημιουργοί του παγκόσμιου θεάτρου. Ο Τάσος Καραχάλιος (1978) χορογράφησε για τις ομάδες Quasi Stellar της Αποστολίας Παπαδαμάκη και Αμάλγαμα της Μαρίας Γοργία, ενώ συνεργάστηκε με τον Αντώνη Φωνιαδάκη, τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και τη Γεωργία Βαρδαρού.

* Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.


[1] Βλέπε, σχετικά, το δοκίμιο του Pascale Froment, Je te tue. Histoire vraie de Roberto Succo assassin sans raison, Collection Au vif du sujet, Gallimard
[2] Για τη σχετική μελέτη της Μαριανίκης Δορμπαράκη βλέπε εδώ.
[3] Ο σκηνοθέτης Πήτερ Στάιν διέγνωσε, σε παλαιότερη συνέντευξή του στην Αν Λωράν, την παρουσία του φόβου ως «προσώπου» στο έργο αυτό, με αποτέλεσμα να διαγνώσει την «αρχαϊκή» ιδέα της διαφάνειας του ήρωα, επιβεβαιώνοντας την –ανακριβή– φιλολογική αναφορά του Καρλ Γιουνγκ που στέκει στην προμετωπίδα του κειμένου, καθώς και την τερατώδη φύση της ανθρώπινης ενέργειας.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

Για τους «Τσέντσι», του Π. Μπ. Σέλλεϋ, σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου που ανέβηκε στην αίθουσα «Ω» του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Kεντρική εικόνα: © Μαρίζα Καψαμπέλη.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Την τραγωδία «ήρεμ...

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ο ιστορικός χώρος της αρχαίας Αθήνας «συνομιλεί» αρμονικά με τη μαγική νύχτα των Αγγλοσαξόνων, όπως τη συνέθεσε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Κεντρική εικόνα: © Sabrina Brodescu.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Η ομάδα Loxodox είναι ιδέα της Μαρίζας Θεοφυλακτοπού...

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

Για τις παραστάσεις «Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» στο θέατρο «Χώρος» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα», στο Θέατρο Μπέλλος, και τα δύο του Γαλλορουμάνου θεατρικού συγγραφέα, ποιητή και δημοσιογράφου Ματέι Βίσνιεκ. Κεντρική εικόνα: Από την παράσταση «Το σώμα της γυναί...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Ανορθογραφίες επιμελητών» – Μια επιστολή του Διονύση Χαριτόπουλου

«Ανορθογραφίες επιμελητών» – Μια επιστολή του Διονύση Χαριτόπουλου

Λάβαμε από τον Διονύση Χαριτόπουλο την παρακάτω επιστολή, σχετικά με την επιλογή κριτικών κειμένων του Κωστή Παπαγιώργη που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη με τον τίτλο «Κωστής Παπαγιώργης: Τα βιβλία των άλλων 1, Έλληνες συγγραφείς», το 2020. 

Επιμέλεια: Book Press

...
«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Τι διαβάζουμε τώρα; 21 καλά βιβλία λογοτεχνίας που βγήκαν πρόσφατα

Τι διαβάζουμε τώρα; 21 καλά βιβλία λογοτεχνίας που βγήκαν πρόσφατα

Επιλέξαμε 21 βιβλία ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας που κυκλοφόρησαν πρόσφατα.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Οι πρώτοι μήνες του 2024 έχουν φέρει πολλά και καλά βιβλία πεζογραφίας. Κι αν ο μέσος αναγνώστης βρίσκεται στην καλύτερη περίπτωση σε σύγχυση, στη χειρότερη σε άγχ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ