Για την παράσταση «Νεφέλες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, η οποία παρουσιάστηκε την Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.

Του Νίκου Ξένιου

Για τέσσερις παραστάσεις χορού, οι οποίες παρουσιάστηκαν στο Φεστιβάλ Αθηνών.

Του Νίκου Ξένιου

Σπουδαίες, ενδιαφέρουσες αλλά και απογοητευτικές ξένες θεατρικές παραγωγές στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών.

Του Νίκου Ξένιου

Οι παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών στην Πειραιώς 260 ολοκληρώθηκαν για φέτος. Από όσες είδαμε το τελευταίο διάστημα παρουσιάζουμε εδώ τέσσερις ελληνικές θεατρικές παραστάσεις.

Του Νίκου Ξένιου

Τέσσερις παραστάσεις χορού από τον πρώτο μήνα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «Σάλεμα» του Αντώνη Φωνιαδάκη (χορογραφία) και του Αντώνη Μαρτσάκη (μουσική σύνθεση, τραγούδι, βιολί, μαντολίνο), η οποία παρουσιάστηκε στο Summer Nostos Festival, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Toυ Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση του κολομβιανού θιάσου Mapa Teatro «Οι αγνοούμενοι: ένα τρίπτυχο», η οποία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών.

Του Νίκου Ξένιου

Είδαμε την εκρηκτική παράσταση «Οι αγνοούμενοι: ένα τρίπτυχο» του κολομβιανού θιάσου Mapa Teatro, ένα αρχείο εγκαταστάσεων εικαστικού χαρακτήρα που ως τρίπτυχο σχολιάζει τα υπολείμματα και τα ίχνη πολιτικών συνθημάτων και ιδεολογιών που ήδη έχουν περάσει στο παρελθόν. Φιλαρμονικές αυτοσχέδιες, αθώα παιδιά που παρακολουθούν καθισμένα στον καναπέ του σαλονιού τους, η οργιώδης βλάστηση που εισβάλλει στη σκηνή και ένας καθρέφτης προς το κοινό είναι οι καινοτομίες μιας εκστατικής παράστασης, που με υπερρεαλιστικά εργαλεία παραπέμπει στις απολεσθείσες σημασίες των λέξεων και με άγρια επιθετικότητα ανακεφαλαιώνει τον παραλογισμό της σύγχρονης ιστορίας της Λατινικής Αμερικής.

Για την παράσταση «Η τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ'» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη, από θεατρική ομάδα «Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων», η οποία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών.

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «Χρύσιππος», του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία Θάνου Σαμαρά, η οποία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών.

Του Νίκου Ξένιου

«Μισώ αυτήν τη χώρα. Μου έφαγε τα σπλάχνα».
Δημήτρης Δημητριάδης

Στην παράσταση Χρύσιππος του Θάνου Σαμαρά το απολύτως λογοκρατούμενο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη (πρώτη έκδοση: Ίνδικτος, 2008) κατατίθεται ως νέα αφηγηματική πρόταση για τους Λαβδακίδες, αντικαθιστώντας τους χαρακτήρες στον παραδειγματικό άξονα και πραγματοποιώντας ουσιαστική ρήξη προς την ενοχική αναπαράσταση του αρχαιότατου μύθου.

Για την παράσταση «Η Αρχή του Αρχιμήδη» του Καταλανού Ζουζέπ Μαρία Μιρό, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου. 

Της Χριστίνας Μουκούλη

Σύμφωνα με την αρχή του Αρχιμήδη, κάθε σώμα βυθισμένο σε υγρό δέχεται άνωση ίση με το βάρος του υγρού που εκτοπίζει. Κάθε ανθρώπινη πράξη επίσης, ανάλογα με τη βαρύτητά της, συνοδεύεται από τις αντίστοιχες συνέπειες. Όμως, το κακό με τις πράξεις είναι ότι ενίοτε μπορεί να συνοδεύονται από επιπτώσεις αντιστρόφως ανάλογες προς τη βαρύτητα των ίδιων των πράξεων. Αυτό είναι το θέμα της παράστασης Η αρχή του Αρχιμήδη που σκηνοθετεί ο Βασίλης Μαυρογεωργίου.

Για την παράσταση «Το ξύπνημα της άνοιξης» του Φρανκ Βέντεκιντ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, η οποία παρουσιάστηκε στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

Του Νίκου Ξένιου

Σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστα και διασκευή του κειμένου από την Γκέλυ Καλαμπάκα και τον Δημήτρη Καραντζά, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου παρακολουθήσαμε την παράσταση Το ξύπνημα της Άνοιξης του Φρανκ Βέντεκιντ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, η οποία καταγγέλλει το μοιραίο λάθος να μεγαλώνει κανείς παιδιά με άγνοια της σεξουαλικής τους φύσης. Πρόκειται για μια τραγωδία ειλικρινούς καταγγελίας. Μια σειρά από χαλαρές θεατρικές σκηνές διαμείβονται μεταξύ εφήβων οι οποίοι, λίγο πριν από την αποφοίτησή τους, ψηλαφούν τα βιολογικά μυστήρια της ζωής. Ο θάνατος και η παρακμή αυτών των νέων ανθρώπων είναι η απόρροια της ένοχης σιωπής των ενηλίκων.

«Η μοναδική πιθανή μορφή αισιοδοξίας είναι η συστηματική απαισιοδοξία. Η μόνη φιλοσοφία είναι η συνεχής άσκηση κριτικής» - Βάλτερ Μπέντζαμιν

Η Έλενα Καρακούλη, έγκριτη δραματολόγος στο Εθνικό Θέατρο και με δύο παραστάσεις ήδη στο ελεύθερο θέατρο (H γυναίκα από τα παλιά του Ρόλαντ Σίμελπφενιχ, στο θέατρο Πορεία το 2015, και Φοβάσαι; του Άνταμ Σέιντελ, στο Θέατρο Ιλίσια Βολανάκης το 2016), σκηνοθετεί τώρα για το Φεστιβάλ Αθηνών (Πειραιώς 260) το θεατρικό έργο Himmelweg («Ο δρόμος για τον ουρανό») του ισπανού συγγραφέα Χουάν Μαγιόργκα, εμπνευσμένο από ένα πραγματικό γεγονός, ένα προκλητικά «θεατρικό» κεφάλαιο του Ολοκαυτώματος (Shoah) κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένα υπέροχο έργο, που μιλά για την ευθύνη που εκπηγάζει από το άλεκτο, από αυτό που είναι αδύνατο να ειπωθεί.