Για την παράσταση «The Factory» σε σκηνοθεσία του Omar Abusaada και κείμενο του Mohammad Al Attar, η οποία παρουσιάζεται σήμερα και αύριο στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.

Του Νίκου Ξένιου

Για τον Σύριο θεατρικό συγγραφέα Μοχάμεντ Αλ Άταρ το καίριο ζήτημα είναι η πολυσύνθετη σχέση ανάμεσα στην πολιτική κατάσταση της Συρίας και στην οικονομική παρέμβαση της Δύσης στη χώρα του. Την παράσταση documentary theater με τίτλο «The Factory» σκηνοθέτησε στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση ο Ομάρ Αμπουσαάντα, του οποίου είχαμε παρακολουθήσει, δύο χρόνια πριν, το fiction drama While I was waiting (Meeting Points 6) της Στέγης, και τώρα είχαμε την ευκαιρία να επανεκτιμήσουμε το έργο του, στις νέες διαστάσεις που προσλαμβάνει. 

Για το φεστιβάλ χορού «Body Politics», το οποίο παρουσιάστηκε στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση από τις 26 μέχρι τις 30 Οκτωβρίου.

Του Νίκου Ξένιου

Το σώμα που υποφέρει και δηλώνει με «πολιτικό» τρόπο την οδύνη του είναι ο θεματολογικός άξονας που διατρέχει τις παραστάσεις χορού και έκφρασης που επέλεξε η Στέγη Ιδρύματος Ωνάση για να πλαισιώσει το μίνι φεστιβαλικό αφιέρωμα με τίτλο «Body Politics». Ενδιαφέροντα οne woman shows, που ιχνηλάτησαν πολλές διαφορετικές εκφάνσεις του πάσχοντος σώματος και στηλίτευσαν τις πολιτικές δομές και τις νόρμες που αυτό το σώμα απηχεί. 

Για τη παράσταση «Κατεστραμμένο δωμάτιο», σε σκηνοθεσία Μιχάλη Βιρβιδάκη, η οποία παρουσιάστηκε στο θέατρο «Σφενδόνη».

Του Νίκου Ξένιου

Είδαμε το Κατεστραμμένο δωμάτιο του Μάθιου Λέντον σε σκηνοθεσία Μιχάλη Βιρβιδάκη στο θέατρο «Σφενδόνη». Η τόσο προσεγμένη ελληνική μετάφραση είναι του Δημήτρη Κιούση και η επιμέλεια ήχου και εικόνας της Γαλάτειας Σαραντάκου. Η εξαιρετική αυτή παράσταση περιλαμβάνει τη συνομιλία τριών ηθοποιών, που τοποθετούνται πάνω στην αδυναμία του δυτικού ανθρώπου να δράσει, στο αίσθημα ματαιότητας κάθε παρέμβασης σε ανεπίλυτα ζητήματα της ανθρωπότητας, όπως είναι η βία, η καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και το προσφυγικό. Πρόκειται για το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας που εισηγήθηκε ο Μιχάλης Βιρβιδάκης στο θέατρο «Κυδωνία» των Χανίων, τα δύο άλλα μέρη της οποίας αποτελούν τα θεατρικά έργα Λαμπεντούζα του Άντερς Λουστγκάρτεν και Άγγελέ μου του Χένρι Νέιλορ, όλα σε προσεγμένη μετάφραση του Δημήτρη Κιούση.

Για την παράσταση «Η νύχτα των δολοφόνων» του Χοσέ Τριάνα σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη, η οποία παρουσιάζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Κάτω χώρος).

Του Νίκου Ξένιου

Βγήκα ενθουσιασμένος από τον Κάτω Χώρο του Θεάτρου Νέου Κόσμου, ύστερα από την παράσταση Η νύχτα των δολοφόνων του Χοσέ Τριάνα σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη. Τρία αδέλφια, που έχουν καθήλωση στην εφηβεία, απομονώνονται στο υπόγειο του σπιτιού τους και σχεδιάζουν τη δολοφονία των γονιών τους, σε ένα έργο που σημειώνει τον απόηχο της ψυχανάλυσης και επιστρατεύει τα φροϋδικά δεδομένα για να κάνει μια αιμοσταγή, αλλά κατά βάθος τρυφερή δήλωση για το μη αυτονόητο της αγάπης. Ένα κείμενο υποδειγματικά μεταφρασμένο, μια παράσταση υποδειγματικά πειθαρχημένη.

Για την παράσταση «Tο Σώσε» του Michael Frayn, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Έκτορα Λυγίζου, η οποία παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση μέχρι και τις 27 Οκτωβρίου.

Του Νίκου Ξένιου

Συνέντευξη του σκηνοθέτη, σεναριογράφου και ηθοποιού Μιχάλη Βιρβιδάκη, καλλιτεχνικού διευθυντή του θεάτρου «Κυδωνία», με αφορμή την παράσταση «Το κατεστραμμένο δωμάτιο» του Μάθιου Λέντον, η οποία θα παρουσιαστεί από την Τετάρτη 10 έως και την Κυριακή 14 Οκτωβρίου στο θέατρο «Σφενδόνη».

Του Νίκου Ξένιου

10 + 1 θεατρικές ερμηνείες της προηγούμενης θεατρικής σεζόν και ποιες από αυτές έχουμε την ευκαιρία να δούμε και φέτος.

Του Νίκου Ξένιου

Ψηφίδα προς ψηφίδα, η πλούσια χειμερινή σεζόν δεν άφησε μόνο την αίσθηση της μεγάλης ποικιλίας μεταφρασμένων έργων και έργων του νεοελληνικού ρεπερτορίου. Άφησε, παράλληλα, την εντύπωση μεγαλύτερης τόλμης ως προς την επιλογή των θεμάτων, μεγαλύτερης κινητικότητας σε περιοχές δυσερεύνητες του θεατρικού πειραματισμού, μεγαλύτερης πρωτοβουλίας του ελεύθερου, εμπορικού θεάτρου. Από όσες παραστάσεις μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε κατά τον χειμώνα που πέρασε, ξεχωρίσαμε κάποιες ερμηνείες, χωρίς αυτό να σημαίνει κάποια βαθύτερη αξιολόγηση, και με την επιφύλαξη ότι μας διέφυγαν άλλες, εξίσου σημαντικές.

Ο Γιάννης Αναστασάκης με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ανέβασε χθες στην Επίδαυρο τη δική του εκδοχή του «Ορέστη» του Ευριπίδη, σε ελεύθερη μετάφραση Γιώργου Μπλάνα. Είναι προς τιμήν του το ότι αφιέρωσε την παράσταση αυτή στη μνήμη της Χρύσας Σπηλιώτη.

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, η οποία παρουσιάστηκε στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.

Του Νίκου Ξένιου

Οι Θεσμοφοριάζουσες του Αριστοφάνη, στην άρτια σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, τήρησαν χθες στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου συνέπεια προς το πρωτότυπο, στην πολύ καλή μετάφραση του Παντελή Μπουκάλα, με ολοκληρωμένη θέση για το έργο, επίλεκτο καστ ηθοποιών, εξαιρετική μουσική του Νίκου Κυπουργού και ξεχωριστή χορογραφία/κινησιολογία της Σεσίλ Μικρούτσικου. 

Για την παράσταση «Ελλάς Μονάχου», σε κείμενο και σκηνοθεσία Ανέστη Αζά και Πρόδρομου Τσινικόρη, η οποία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών.

Του Νίκου Ξένιου

Η νέα δουλειά του Πρόδρομου Τσινικόρη και του Ανέστη Αζά για το φεστιβάλ Αθηνών έχει τον τίτλο Ελλάς Μονάχου, είναι συμπαραγωγή του θεάτρου Kammerspiele του Μονάχου και αφορά ένα φλέγον, πολύ φλέγον ζήτημα των καιρών μας: ως αποτέλεσμα θεατρικής έρευνας πάνω στο ζήτημα της μετανάστευσης σήμερα μέσα σε συνθήκες μιας συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης, προσπαθεί να στηλιτεύσει την οικονομική «κρίση» και την επέλαση των social media, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Γερμανία. Στις μορφές αφήγησης που επιλέγει ο Πρόδρομος Τσινικόρης εμπλέκονται θεατρικά έργα, performance walks, διασκευές μυθιστορημάτων, ρηξικέλευθες, υβριδικές μορφές μεταξύ κινηματογράφου και θεάτρου, πάντως διαφορετικές εκδοχές του documentary devised theatre.

Τέσσερις παραστάσεις χορού του Φεστιβάλ Αθηνών με θέμα το Αλλότριο.

Του Νίκου Ξένιου

O Μπρούνο Μπελτράο και η ομάδα Grupode Rua, η Ηρώ Αποστολέλλη και η ομάδα Carnation, η Μαρλένε Φρέιτας και ο Γιάννης Μανταφούνης παρουσίασαν στο Φεστιβάλ Αθηνών τέσσερεις διαφορετικές προσεγγίσεις της αποξένωσης της ανθρώπινης μονάδας μέσα στον ποταμό συγκρούσεων που παράγει η προσπάθεια ένταξής της στο σκηνικό γεγονός. Από τις απλές έθνικ καταβολές του βραζιλιάνικου χορού έως την ήδη γνώριμη κωδικοποίηση της πορτογαλίδας Φρέιτας, από την εξατομίκευση όπου στοχεύει η Ηρώ Αποστολέλλη έως το δίπολο αυτοσαρκασμός/αποθέωση του Εγώ που εισηγήθηκε ο Μανταφούνης, ήταν ενδιαφέρον να διαπιστώσει κανείς πόσο αυτή η συγκρουσιακή κατάσταση απασχολεί τους δημιουργούς της κίνησης.

Για την παράσταση «Αγαμέμνων» του Αισχύλου, σε μετάφραση Γιώργου Μπλάνα και σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις, η οποία παρουσιάζεται και απόψε στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.

Του Νίκου Ξένιου

Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις παρουσιάζει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου τον «Αγαμέμνονα», το πρώτο έργο της τριλογίας του Αισχύλου «Ορέστεια», στη νέα μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα και σε συνεργασία με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης. Ο Γιάννης Στάνκογλου υποδύεται τον Αγαμέμνονα και τον Αίγισθο, η Μαρία Πρωτόπαππα την Κλυταιμήστρα, η Ιώβη Φραγκάτου την Κασσάνδρα, ο Θοδωρής Κατσαφάδος τον τειχοσκόπο φρουρό και ο Αργύρης Πανταζάρας τον Κήρυκα. Συμμετέχει δωδεκαμελής χορός, ορχούμενος υπό την μουσική του Χάρη Πεγιάζη.