alg_watts

Της Εύας Στάμου

Η ταινία  "Μέχρι να σε βρω", που βγήκε στις ελληνικές αίθουσες αυτή την εβδομάδα, είναι η νέα δουλειά του Ροντρίγκο Γκαρσία (γιού του Κολομβιανού συγγραφέα Γκαμπριέλ  Γκαρσία Μαρκές). O Γκαρσία στο διπλό ρόλο σκηνοθέτη/σεναριογράφου επιχειρεί να παρουσιάσει

από διαφορετικές οπτικές γωνίες το ζήτημα της υιοθεσίας. Όπως και στις προηγούμενες δουλειές του, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν η ταινία ‘Εννέα Ζωές’ και η τηλεοπτική σειρά ‘In Treatment’, o Γκαρσία εστιάζει στη ψυχολογική εμβάθυνση που σκοπό έχει να αναδείξει τις απώτερες αιτίες και τα δυσδιάκριτα κίνητρα πίσω από τις πράξεις των ηρώων του. Ο τίτλος της ταινίας, όμως, τόσο στα ελληνικά όσο και στο πρωτότυπο Mother and child, είναι παραπλανητικός. Το έργο θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να είχε ονομαστεί ‘Μητέρες και κόρες’ (όπως συνέβη στην ισπανική διανομή της ταινίας: Madres & hijas) αφού ο ρόλος των ανδρών είναι πολύ περιορισμένος: η δράση τους, με λίγες εξαιρέσεις, είναι περιφερειακή, καθώς λειτουργούν σκηνοθετικά ως απλοί δορυφόροι των γυναικών.

Η ταινία αφορά κατ΄ ουσίαν τη ζωή τριών γυναικών, που αποδίδονται με πειστικότητα από τη Ναόμι Γουότς (Elizabeth), τη Κέρυ Γουόσινγκτον (Lucy), και την εξαιρετική στο ρόλο της ως Karen, Ανέτ Μπένιγκ. Η Karen είναι μια γυναίκα που καταφέρνει να ενηλικιωθεί στα 50, μετά το θάνατο της μητέρας της, αφού ποτέ δεν ξεπέρασε το γεγονός πως όταν ήταν έφηβη αναγκάστηκε να δώσει το μωρό της για υιοθεσία. Στο παρόν, με την βοήθεια ενός άντρα-σωτήρα που εμφανίζεται στο χώρο εργασίας της, η Κaren καταφέρνει για πρώτη φορά να παραδεχτεί την ανάγκη της για στενή επαφή, να αποδεχτεί το παρελθόν, και να προχωρήσει. Η Elizabeth είναι μια σέξυ, δυναμική δικηγόρος της οποίας το άγχος είναι πώς θα παραμείνει και θα δείχνει αυτάρκης. Ο φόβος της συναισθηματικής εγγύτητας και της απώλειας του ελέγχου, που αγγίζει την παράνοια, και πηγάζει από το τραύμα της εγκατάλειψης από τη φυσική της μητέρα και την υιοθεσία, οδηγεί την ηρωίδα σε μια ατέρμονη φυγή με μοιραίες για την ίδια συνέπειες. Η Lucy, μια γυναίκα που δεν μπορεί να κάνει παιδιά και επιθυμεί να υιοθετήσει ένα ορφανό, θα χρειαστεί να υπερβεί μια σειρά εμποδίων, όπως τις προκαταλήψεις της ίδιας της μάνας της και την αδυναμία του άνδρα της να σταθεί πλάι της και να υποστηρίξει το εγχείρημά της.

Η ταινία επιχειρεί να περάσει συγκεκριμένα μηνύματα, με τρόπο χειριστικό, μέσω συγκινησιακά φορτισμένων σκηνών που αγγίζουν τη
mother_child_movie
συναισθηματολογία. Το πρόβλημα κατά την άποψή μου είναι διττό. Πρώτον, η ταινία φέρεται κατά της υιοθεσίας, σκιαγραφώντας τη ζωή τής υιοθετημένης πρωταγωνίστριας με ιδιαίτερα μελανά χρώματα - όμως όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν υιοθετημένοι άνθρωποι συναισθηματικά ώριμοι με πλήρως ανεπτυγμένη προσωπική και κοινωνική ζωή. Τα όσα, δηλαδή, η ταινία παραθέτει ως δεδομένα, δίνουν, στην καλύτερη περίπτωση, μία μερική, αν όχι μεροληπτική, εικόνα της πραγματικότητας. Το δεύτερο πρόβλημα αφορά όχι το τι περιγράφει η ταινία, αλλά το πώς το ερμηνεύει. Η κυρίαρχη ερμηνευτική ιδέα του σεναρίου είναι ότι οι πράξεις του καθενός μας είναι προκαθορισμένες από τις πρώτες στιγμές της γέννησής μας: όλα τα υιοθετημένα παιδιά βιώνουν το τραύμα της εγκατάλειψης, και το τραύμα αυτό για όσους ανθρώπους δεν έχουν γνωρίσει τους βιολογικούς γονείς τους είναι αδύνατο να επουλωθεί, οδηγώντας τους σε αυτοκαταστροφικές πράξεις. Στους διαλόγους μεταξύ των κεντρικών χαρακτήρων της ταινίας κυριαρχεί το ερώτημα αν αυτό που έχει σημασία για τη σχέση μητέρας -παιδιού είναι το αίμα ή ο χρόνος που περνούν μαζί. Κι ενώ τουλάχιστον δύο φορές ο σκηνοθέτης βάζει στο στόμα των ηρωίδων του τη φράση: «Αυτό που έχει σημασία είναι ο χρόνος που περνάμε μαζί», πλέκει την ιστορία με τρόπο που σαφώς αναιρεί αυτή την αντίληψη, υποστηρίζοντας την μοναδική υπεροχή των δεσμών αίματος.

Οι πολύ καλές ερμηνείες, οι ρέουσες εσωτερικές λήψεις, και οι προσεγμένοι διάλογοι δημιουργούν μια ταινία που αξίζει να δει κανείς, αλλά όχι μία εξαιρετική ταινία, τόσο για τους λόγους που προανέφερα, όσο και για το ότι το σενάριο προτάσσει έναν ψυχο-βιολογικό ντετερμινισμό, ο οποίος υπονομεύει τη σημασία της προσωπικής ευθύνης που ο καθένας φέρει για το πώς στέκεται ανά πάσα στιγμή απέναντι στην πραγματικότητα, και για τις επιλογές με τις οποίες διαμορφώνει την καθημερινότητα και τις σχέσεις του, στο παρόν και στο μέλλον.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Στίβεν Κινγκ με «Λάμψη» στη μεγάλη οθόνη του Δαναού

Στίβεν Κινγκ με «Λάμψη» στη μεγάλη οθόνη του Δαναού

Προβολή της ταινίας του Στάνλεϊ Κιούμπρικ «Η Λάμψη» την Παρασκευή 8 Μαρτίου στον κινηματογράφο Δαναό [Λ. Κηφισίας 109, 11524 Αθήνα].

Επιμέλεια: Book Press

Οι εκδόσεις Κλειδάριθμος και ο κινηματογράφος Δαναός διοργανώνουν μια ακόμη μοναδική προβολή, μετ...

«Υπέροχες μέρες» του Βιμ Βέντερς – Και μια αναδρομή στο έργο του σπουδαίου Γερμανού σκηνοθέτη

«Υπέροχες μέρες» του Βιμ Βέντερς – Και μια αναδρομή στο έργο του σπουδαίου Γερμανού σκηνοθέτη

Ένα πανόραμα των ταινιών του Βιμ Βέντερς, καθώς και κριτική αποτίμηση της τελευταίας του ταινίας «Υπέροχες μέρες».

Γράφει ο Θόδωρος Σούμας

O Bιμ Βέντερς ξεκίνη...

Το σκωπτικό και γλυκό σινεμά του Γούντι Άλεν – Επισκόπηση του έργου του και των σημαντικότερων ταινιών του ανά είδος

Το σκωπτικό και γλυκό σινεμά του Γούντι Άλεν – Επισκόπηση του έργου του και των σημαντικότερων ταινιών του ανά είδος

Τα μοτίβα των σχέσεων, του έρωτα, της απιστίας, των διανοούμενων, της Εβραϊκής κοινότητας, του σαρκασμού, της κωμωδίας κ.ά στην τεράστια φιλμογραφία του Γούντι Άλεν. Μια επισκόπηση του έργου του και των σημαντικότερων ταινιών του.

Γράφει ο Θόδωρος Σούμας

...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Ανορθογραφίες επιμελητών» – Μια επιστολή του Διονύση Χαριτόπουλου

«Ανορθογραφίες επιμελητών» – Μια επιστολή του Διονύση Χαριτόπουλου

Λάβαμε από τον Διονύση Χαριτόπουλο την παρακάτω επιστολή, σχετικά με την επιλογή κριτικών κειμένων του Κωστή Παπαγιώργη που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη με τον τίτλο «Κωστής Παπαγιώργης: Τα βιβλία των άλλων 1, Έλληνες συγγραφείς», το 2020. 

Επιμέλεια: Book Press

...
«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Τι διαβάζουμε τώρα; 21 καλά βιβλία λογοτεχνίας που βγήκαν πρόσφατα

Τι διαβάζουμε τώρα; 21 καλά βιβλία λογοτεχνίας που βγήκαν πρόσφατα

Επιλέξαμε 21 βιβλία ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας που κυκλοφόρησαν πρόσφατα.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Οι πρώτοι μήνες του 2024 έχουν φέρει πολλά και καλά βιβλία πεζογραφίας. Κι αν ο μέσος αναγνώστης βρίσκεται στην καλύτερη περίπτωση σε σύγχυση, στη χειρότερη σε άγχ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ