Δες τους λοιπόν. Με δυσκολία κρατιούνται.
Αδημονούν να σε δοξάσουν. Κάποιοι
με καταριούνται ήδη ανάμεσά τους
-αν και κρυφά εννοείται, να μην μπλέξουν-
κι άλλοι ανοιχτά, χειρονομούν και σκούζουν.
Τους συνεπαίρνει τόσο η έξαρσή σου,
είσαι τα μάτια τους στης νύχτας τη ζωή,
σκυφτοί αυτοί ποθούν το ανάστημά σου.
Α ναι. Οι δειλοί λατρεύουν τους γενναίους,
εκείνους που τολμούν. Σκληρούς τους θέλουν,
αλύγιστους: ακούγεται έτσι ο γδούπος
από την πτώση πιο καλά, ο κρότος
από το τσάκισμα, το κρακ της συντριβής.
[...]