Όταν το πενάκι του σκιτσογράφου συναντά την οξυδερκή πένα του σχολιαστή, τότε το αποτέλεσμα είναι ο Βολίνσκι, ένας από τους τραχύτερους και ωμότερους ευθυμογράφους. Για να μη βρεθεί αναγκασμένος να επιλέξει -και, κατά συνέπεια, να περιοριστεί- είναι λίγο απ' όλα: εθνικιστής, ξενόφοβος, ρατσιστής, σεξομανής, μαζοχιστής, αριστεριστής, φασίστας, ηλίθιος, κακός και μαλάκας. Προσοχή όμως! Όλα αυτά συμβαίνουν σ' ένα πρώτο, επιφανειακό επίπεδο. Αν ο Βολίνσκι διάλεξε τα άκρα, το έκανε επειδή πίστευε πως πρέπει να εξωθούμε την πραγματικότητα στα ακραία της όρια. Και, πέρα από το αστείο, υπάρχει πάντα το έναυσμα για σοβαρές σκέψεις.