Γυρεύοντας στην εξορία την πατρίδα σου

Εξορία: να είσαι ξένος στον κόσμο που φτιάχνεται γύρω σου και στον ίδιο σου τον τόπο. Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ.
Και να γυρεύεις, μέσα σ' αυτή την εξορία, μια πατρίδα: έναν τόπο -ή μήπως μια ου-τοπία;- για να δώσεις στη ζωή σου νόημα. Ένα ανθρώπινο πρόσωπο. Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, όταν όλα σε υποχρεώνουν να γυμνωθείς από τις αυταπάτες σου και να κοιτάξεις κατάματα τον εαυτό σου. Να σκεφτείς από πού έρχεσαι και πού πηγαίνεις, για να καταλάβεις το πώς και το γιατί της εξορίας σου.
Τότε ίσως γεννηθούν μέσα σου κάποια απρόσμενα ερωτήματα για σένα και για όλους τους εξόριστους σαν εσένα:
Μήπως μπορούμε να ανακαλύψουμε, μέσα στην παρακμή και στην απελπισία μας, την ευλογία να είμαστε Έλληνες - να είμαστε άνθρωποι;
Μήπως το σημερινό οικουμενικό δράμα θα μπορούσε να αναστήσει τη νεκρή ελπίδα για μιαν άλλη Ελλάδα, μιαν άλλη Ευρώπη, έναν άλλον κόσμο;
Μήπως, πλησιάζει η ώρα να χτίσουμε πάνω στα ερείπια της οικονομίας, της κοινωνίας και της πολιτικής έναν ανθρώπινο πολιτισμό ικανό να αναζωογονήσει την κοινή ζωή;