alt

Για την ποιητική συλλογή της Δάφνης Μαρίας Γκυ-Βουβάλη «Λέξεις μονάκριβες» (Εκδόσεις των Φίλων).

Του Μάριου Μιχαηλίδη

Όσοι παρακολουθούν τα λογοτεχνικά βήματα της Δάφνης Μαρίας Γκυ-Βουβάλη μπορούν εύκολα να διαπιστώσουν την εξελικτική της πορεία, η οποία επισήμως ξεκίνησε το 2011 με τη συλλογή Κόκκινο φυλακτό και συνεχίστηκε με τέσσερις άλλες ποιητικές συλλογές και ένα πεζόμορφο, αλλά άκρως ποιητικό βιβλίο με τίτλο Της Κάλυμνος Κύματα και παραμύθια. Όταν το 2017 είχα την ευκαιρία να παρουσιάσω το συγκεκριμένο βιβλίο, επέμεινα ότι: «Πρόκειται για κείμενα στα οποία προεξάρχει ένας άκρατος λυρισμός που απλώνεται σε έναν υπέροχο καμβά εκφραστικών σχημάτων, με τις παρομοιώσεις και τις μεταφορές να χτίζουν ένα αμάλγαμα πολυποίκιλων ποιητικών εικόνων».

Η συλλογή περιέχει τριάντα τέσσερα έντιτλα ποιήματα και μία ποιητική πρόζα, ενώ τρία από αυτά είναι μεταφράσεις αντίστοιχων ποιημάτων στα ιταλικά. Στη διαδοχή των ποιημάτων παρεμβάλλονται δεκατέσσερα άτιτλα στιχουργήματα ή «σπαράγματα» στίχων, τα οποία, κατά κανόνα, υπέχουν θέση επιλόγου ποιήματος που προηγήθηκε ή λειτουργούν ως προανάκρουσμα ποιήματος που ακολουθεί.

Μπολιασμένη, λοιπόν, με μιαν άκρως ποιητική πνοή η γραφίδα της Δάφνης Μαρίας Γκυ, μας έδωσε την πέμπτη ποιητική της συλλογή με τον τίτλο Λέξεις μονάκριβες. Η συλλογή περιέχει τριάντα τέσσερα έντιτλα ποιήματα και μία ποιητική πρόζα, ενώ τρία από αυτά είναι μεταφράσεις αντίστοιχων ποιημάτων στα ιταλικά. Στη διαδοχή των ποιημάτων παρεμβάλλονται δεκατέσσερα άτιτλα στιχουργήματα ή «σπαράγματα» στίχων, τα οποία, κατά κανόνα, υπέχουν θέση επιλόγου ποιήματος που προηγήθηκε ή λειτουργούν ως προανάκρουσμα ποιήματος που ακολουθεί.

Ως προς τη μορφή τους, όλα τα ποιήματα είναι γραμμένα σε ελεύθερο, πεζολογικό στην εκφορά του στίχο, κάτι που ως γνωστόν εγκαινιάστηκε επισήμως από τους ποιητές της γενιάς του ’30. Η ποιητικότητα των στίχων είναι καταφανής. Τα σχήματα λόγου, κυρίως η μεταφορά, η παρομοίωση και η αλληγορία, προσδίδουν στον λόγο ιδιαίτερη ποιητική χροιά, που ενισχύεται με τη συνέργεια μιας θαυμαστής εικονοπλασίας. Ενδεικτικά παραδείγματα:

«Χρυσή βροχή
θα παρηγορήσει την οδύνη του στερεώματος
Άνθος εωθινό
ουράνια πέταλα άνοιξες στης γης τα καταρράχια
Κάθε βράδυ
(…)
σταλάζει ο ουράνιος θόλος μνήμη».

Ο τίτλος της συλλογής προκαλεί στιγμιαία αμηχανία. Όμως, η ποιήτρια αισθάνεται ότι οφείλει χάριτες στη δύναμη που γεννά αυτές τις λέξεις, οι οποίες, ως άνωθεν δωρεά, καταλήγουν, μέσα από τις ατραπούς της δημιουργίας, στην ποιητική γραφίδα. Αυτές τις λέξεις, που αποτελούν την πεμπτουσία του λόγου, τις γεννά η σιωπή. Στην ποίηση, μα και στις άλλες τέχνες, αυτή η σιωπή δεν έχει καμιάν απολύτως σχέση με την αποχαυνωτική σιγή και αφωνία. Αντίθετα, πρόκειται για μία άκρως ενεργή κατάσταση, μέσα στην οποία ο δημιουργός λαμβάνει σήματα και λάμψεις από μυστικές φρυκτωρίες, κι αφουγκράζεται ανεπαίσθητους ψιθύρους και λαλήματα. Και όλα αυτά από τον υπαρκτό, παροντικό κόσμο, αλλά και από τον κόσμο του χτες, με το βλέμμα και τον νου στραμμένα στο μέλλον. Ακριβώς για τον ενεργό ρόλο αυτής της σιωπής διαβάζουμε στο ποίημα που τιτλοφορείται με το ερωτηματικό «Πώς».

«Πώς άξαφνα γυρνά η σιωπή και γεννά στίχους
(…)
Πώς γίνεται τα χείλη της να ψιθυρίζουν με τόση λευκότητα/ άσπιλες πεταλούδες/ μέσα στο μεσονύχτι
(…)
Θησαυρούς ανθοβολά
(…)
η σιωπή
(…)
και λέξεις μονάκριβες τα χείλη της θροΐζουν».

Όμως δεν φτάνει μόνον η σιωπή. Χρειάζεται, εκτός των άλλων, και η ζωντανή μνήμη, αφού αυτή είναι που καταγράφει στα μυστικά κατάστιχά της λόγια, ήχους και εικόνες. Και όταν έρχεται απρόσμενα η στιγμή, τα ανοίγει. Τότε είναι που ο έσω κόσμος γεμίζει είτε με φωταψίες είτε με πυρκαγιές. Στο ποίημα «Οι στάλες» διαβάζουμε:

«Κάθε βράδυ
(…)
σταλάζει ο ουράνιος θόλος μνήμη
(…)
στεναγμούς/ νερό και φωτιά/ γέλια και δάκρυα».

Η μνήμη, λοιπόν, τροφοδοτεί την ποιητική λειτουργία με τα κατάλληλα υλικά που, σε στιγμές άκρας σιγής, μεταβάλλονται σε γονιμοποιό ουσία η οποία, μέσω μιας μυστικής συνεύρεσης, αποδίδει ένθεους καρπούς.

Η μνήμη, λοιπόν, τροφοδοτεί την ποιητική λειτουργία με τα κατάλληλα υλικά που, σε στιγμές άκρας σιγής, μεταβάλλονται σε γονιμοποιό ουσία η οποία, μέσω μιας μυστικής συνεύρεσης, αποδίδει ένθεους καρπούς. Αυτό διδάσκει η αρχαία ελληνική θεολογία, ότι δηλαδή, οι θεοί είχαν εφεύρει την ποίηση και τη μουσική για να ψυχαγωγούνται οι ίδιοι και κατόπιν τη δίδαξαν στους ανθρώπους εκλεκτά πνεύματα. Ο Παρμενίδης και ο Πίνδαρος θεωρούν ότι το ταλέντο και η έμπνευση είναι δώρα των θεών.

Στη συλλογή, εκτός των άλλων, ξεχωρίζουν ορισμένα ποιήματα με έντονο ανθρωπιστικό –και γι’ αυτό συγκινησιακό– χαρακτήρα. Η πρόσφατη περιπέτεια με τους χιλιάδες πρόσφυγες να εκπατρίζονται και να διαπλέουν τις θάλασσες για να βρουν υπήνεμα λιμάνια σωτηρίας συγκινεί όλους όσοι αντιστέκονται στη σηψαιμία που γεννά ο απανθρωπισμός της εποχής μας.

Στο ποίημα με τίτλο (το συριακό όνομα) «Μάγια», η γόνιμη μνήμη της ποιήτριας ανοίγει διάπλατα την αγκαλιά της και ανακαλεί την εικόνα με την τετράχρονη Μάγια να ζητεί καταφύγιο στην Κάλυμνο:

«Ώρα δέκα το πρωί, στο ρυάκι της ασφάλτου/ δέκα το πρωί, περιπλανιέσαι.
Μέσα στην ανοιχτή μου καρδιά/ η καρδιά η δική σου
(…)
Περιστρέφω την Υδρόγειο πάνω στα γόνατά μου/ καθώς αφήνεσαι στην αγκαλιά μου
(…)
Σαν ολοκληρωθεί ο κύκλος της μέρας/ θα είσαι κιόλας αλλού».

Στο ίδιο πνεύμα κινείται και το επόμενο ποίημα με τον τίτλο «Αϊλάν». Η εικόνα με το άψυχο σώμα με το κόκκινο μπλουζάκι, του μικρού Αϊλάν από τη Συρία, που ξεβράστηκε το 2015 σε τουριστική παραλία της Τουρκίας, ήταν ένα ράπισμα που αφύπνισε και προς στιγμή συντάραξε όλο τον κόσμο. Σ’ αυτό το ποίημα η Δάφνη Μαρία Γκυ, με ιδιαίτερη ποιητική ευαισθησία, μεταβάλλει τα άστρα σε περιπλανώμενες αθώες ψυχές που δεν πρόκειται ποτέ να δύσουν.

«Αυτά τ’ αστέρια
δύση δεν έχουν
και η χοάνη του βυθού
αγάπη τ’ ουρανού θα γίνει
τρεμολάμπει η φωνούλα τους στο στερέωμα
καθώς αγγίζουν λέξεις-παραμύθια
σαν θ’ ανατείλουν οι άγγελοι στον θόλο
έν’ άσβεστο ποίημα θ’ απλώσει να τα πάρει».

Εκατοντάδες μικρά παιδιά, θύματα ενός αμείλικτου πολέμου, άφησαν την τελευταία τους πνοή, αναπνέοντας το τοξικό υπερόπλο της ανθρώπινης διαστροφής, το «σαρίν».

Παρ’ όλα αυτά, καμιά δύναμη δεν φάνηκε ικανή να δώσει ένα τέλος στη λεηλασία της παιδικής αθωότητας. Εκατοντάδες μικρά παιδιά, θύματα ενός αμείλικτου πολέμου, άφησαν την τελευταία τους πνοή, αναπνέοντας το τοξικό υπερόπλο της ανθρώπινης διαστροφής, το «σαρίν». Στο ομώνυμο ποίημα, η εικόνα του πατέρα που μόλις έχει θάψει το παιδί του συγκλονίζει:

«Εξαϋλώθηκε το σώμα πια/ στη χώρα του θανάτου
κι ούτ’ ένα δάκρυ/ μόνο εξορία
κι ένας πατέρας ορφανός καταντικρύ μας
μοναχός μπροστά στο χώμα το ανοιγμένο».

Μέσα στον παραλογισμό του πολέμου, αυτό συμβαίνει κάθε φορά. Οι όροι αντιστρέφονται: Οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους και ζουν μέσα σε απέραντη ορφάνια. Αυτό ακριβώς ανέφερε αιώνες πριν, ο πατέρας της ιστορίας Ηρόδοτος: «Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Γιατί στον καιρό της ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς, ενώ στον καιρό του πολέμου οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους». Και όπως διαβάζουμε στο ίδιο ποίημα, τα παιδιά, εγκαταλείποντας τη ματαιότητα αυτού του αδυσώπητου για τις επιλογές και τη στάση του κόσμου, μεταβάλλονται σε: «Λυχναράκια που ανηφορίζουν στον ουρανό (…) Οι κήποι τους τέφρα με τα μάτια πάντα σφαλιστά».

Το σύνολο αυτών των ποιημάτων, που έχουν ως πηγή έμπνευσης τον πόλεμο και την προσφυγιά, πράγμα περισσότερο από ορατό στις μέρες μας, συνθέτουν μια ατελεύτητη θρηνωδία που κορυφώνεται σε ένα λυρικό κρεσέντο στο πεζο-ποίημα «Μοιρολόι για μια γη». Η ακουόμενη πρωτοπρόσωπη φωνή, η φωνή της ποιήτριας, διαπορεύεται εκτάσεις ερημίας και όπως η ίδια σημειώνει:

«Βάφτισα την περιπλάνησή μου στο γάργαρο νερό και την ονόμασα προσφυγιά. Γονάτισα στον άσπιλο καθρέφτη του, κι έσταξα τις σταγόνες του τεθλασμένα δάκρυα στο πρόσωπό μου (…) Ανάβλυσα τους στεναγμούς της κι η φωνή μου μάκρυνε, πλάτυνε σαν θόλος που αντήχησε στο σύμπαν. Βόγκηξαν οι αλυσίδες στα φαγωμένα πόδια μου κι αγαλλίασαν χαιρέκακα τα τρόπαια των εχθρών μου».

Εκτός από τα ποιήματα του κύκλου της προσφυγιάς, η συλλογή εμπλουτίζεται και με ποιήματα της νεανικής και της παιδικής μνήμης. Σ’ αυτά, όπως είναι φυσικό, έκδηλη είναι η υψηλή τονικότητα της ποιητικής έκφρασης, καθώς η ποιήτρια ανακαλεί στη μνήμη της τοπία, εικόνες, πρόσωπα, λόγια και ήχους που έχουν καταγραφεί και κατέχουν δεσπόζουσα θέση στον έσω κόσμο. Επιλέγω στίχους:

«Αρχαίε, λαμπερέ μου λόγε/ του Κήπου ανίκητη ειρήνη/ μέσα στην πυρπολημένη πόλη
(…)
Εννιάχρονα, τα μάτια μου, πλανιούνται ακόμα εκεί/ στης μνήμης μου μέσα τον βυθό/ ακόμα εκεί σ’ ακούω».
 
«1973»
 
 
«Να θυμάσαι, μου είπες ότι/ ο ήλιος πάντα ανατέλλει
το απαστράπτον φως πάνω στον αδιαφιλονίκητο δίσκο του
το λάλον φως
(…)
μέσα στις χούφτες τ’ ουρανού».
 
«Γενάρης 2017»

Είναι κοινή η διαπίστωση ότι η μνήμη και τα φορτία που αυτή έχει καταγράψει και κουβαλά συνιστούν το πρωτογενές υλικό, τη σπορά που φυτρώνει στους λειμώνες της ποίησης. Φτάνει, άραγε, μόνον αυτό; Ασφαλώς, όχι! Για να ευδοκιμήσει η σπορά απαραίτητο είναι το γόνιμο έδαφος. Και στην ποίηση, η ευγονία είναι συναρτημένη με πολλά. Σ’ αυτά προεξάρχει ο λόγος. Ο λόγος είναι που κανοναρχεί. Από το ποίημα «Μισεμός» ξεχωρίζω ένα πειστικό δείγμα:

«Περιπλανήθηκα
(…)
και πικράθηκαν τα χείλη μου.
Το απόλυτο κενό,
τον ανίκητο λυγμό/ η αλλότρια γη πώς τον σταλάζει,
σε ποια γωνιά του Κήπου μου ν’ ανθίσουν ροδοπέταλα/ με γράμματα ελληνικά/ να σε θυμίζουν…»

Το παράδειγμα είναι ενδεικτικό για την αγωνία του ποιητικού υποκειμένου που αναζητεί να καταγραφούν στον Κήπο της ποίησης ακόμη και ελάχιστα ίχνη από τη μνήμη. Αγωνία συναρτημένη με τα γράμματα ελληνικά.

Η ποιήτρια με πίκρα αλλά και με διάθεση νοσταλγική, περιδιαβάζει τους δρόμους και καταγράφει τη φθορά που έχουν υποστεί όχι τα κτίρια αλλά οι άνθρωποι. Ο χωροχρόνος δεν απασχόλησε μόνο τη φιλοσοφία.

Στη συλλογή, εκτός των προαναφερθέντων, φιλοξενούνται και ποιήματα της πόλης. Η ποιήτρια με πίκρα αλλά και με διάθεση νοσταλγική, περιδιαβάζει τους δρόμους και καταγράφει τη φθορά που έχουν υποστεί όχι τα κτίρια αλλά οι άνθρωποι. Ο χωροχρόνος δεν απασχόλησε μόνο τη φιλοσοφία. Η ποίηση και όσοι την υπηρετούν βιώνουν με στοχαστική διάθεση τις επιδράσεις αυτής της πραγματικότητας. Με τη διαφορά ότι ο στοχασμός αυτός δεν προδίδει την τέχνη της ποίηση, αλλά την αναδεικνύει. Χαρακτηριστικό είναι το ποίημα «Με το δικό σου όνομα».

«Έρημα μαλάματα, χλωμή μου πόλη/ (…)
πώς φυλλοροούν οι άνθρωποί σου με τη φθίση στο πρόσωπο/ (…)
χωρίς μια νότα μέσα στις φλέβες/ (…)
και η σποδός της τιμωρίας/ σφραγισμένο βλέμμα με τα μάτια στον τοίχο».

Τη συλλογή Μονάκριβες λέξεις κοσμούν και ορισμένα ποιήματα θρησκευτικής πνοής. Σ’ αυτά, η Δάφνη Μαρία Γκυ αναμέλπει, με ξεχωριστή συναισθηματική και γλωσσική χροιά, στίχους χαρμολύπης.

«Δεν είναι χρόνος μέσα στο πηγάδι
μόνο ερημία/ Οι λέξεις σιωπούν
(…)
Η ευωδιά των άστρων/ στο μαξιλάρι του Θεού καρφιτσωμένη
(…)
πάνω από το γκρίζο σπήλαιο της γης.
 
«Η έγνοια»

Στο σύνολό της η συλλογή καταγράφεται ως μία ξεχωριστή και άκρως σημαντική προσπάθεια στη μέχρι τώρα πορεία της ποιήτριας. Παράλληλα, προστίθεται στα ποιητικά δρώμενα του τόπου μας, όπου η πληθοπαραγωγή ποιητικών βιβλίων καθόλου δεν επισκιάζει τις σοβαρές προσπάθειες που, σε πείσμα των καιρών, γίνονται μετά γνώσεως λόγου. Λόγου ελληνικού και ποιητικού.

* Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ είναι συγγραφέας.
Τελευταίο του βιβλίο, η συλλογή διηγημάτων «Έρικκα - Δεκαοκτώ αφηγηματικές γραφές» (εκδ. Momentum).

 Στην κεντρική εικόνα: πίνακας του Андрей Ятченко.


altΛέξεις Μονάκριβες
Δάφνη Μαρία Γκυ-Βουβάλη
Εκδόσεις των Φίλων 2019
Σελ. 72, τιμή εκδότη €8,50

alt

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΔΑΦΝΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΓΚΥ-ΒΟΥΒΑΛΗ

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Έθνος εξαιρετικά» του Δημήτρη Κοσμόπουλου (κριτική) – Η φωνή των αφανών Ελλήνων στρατιωτών

«Έθνος εξαιρετικά» του Δημήτρη Κοσμόπουλου (κριτική) – Η φωνή των αφανών Ελλήνων στρατιωτών

Για την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Κοσμόπουλου «Έθνος εξαιρετικά» (εκδ. Περισπωμένη). Kεντρική εικόνα: Ανεξάρτητη Μεραρχία. Διανομή αλληλογραφίας και δεμάτων. Συλλογή Μικρασιατικής Εκστρατείας/ Αρχείο ΕΡΤ.

Γράφει η Αγάθη Γεωργιάδη

...
«Γυναικών τε» του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη (κριτική) – Δέος και λατρεία για τις γυναίκες του κόσμου

«Γυναικών τε» του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη (κριτική) – Δέος και λατρεία για τις γυναίκες του κόσμου

Για την ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη «Γυναικών τε, Ποίηση», (εκδ. Εύμαρος). Κεντρική εικόνα: ο πίνακας του Γιάννη Μόραλη «Νέα γυναίκα». 

Γράφει η Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη

...

«Μύθοι για το τέλος του κόσμου» της Ευτυχίας Παναγιώτου (κριτική) – O μύθος της ανθρώπινης συνθήκης

«Μύθοι για το τέλος του κόσμου» της Ευτυχίας Παναγιώτου (κριτική) – O μύθος της ανθρώπινης συνθήκης

Για την ποιητική συλλογή της Ευτυχίας Παναγιώτου «Μύθοι για το τέλος του κόσμου» (εκδ. Κέδρος). Κεντρική εικόνα: πίνακας του Γκάι Ντένινγκ. 

Γράφει η Ευσταθία Δήμου

Οι ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ανακοινώθηκαν οι νικητές των βραβείων της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης

Ανακοινώθηκαν οι νικητές των βραβείων της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης

Την Παρασκευή 22 Μαρτίου 2024 θα γίνει η τελετή της απονομής των λογοτεχνικών βραβείων της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Ακολουθεί η μικρή λίστα για κάθε κατηγορία. μαζί με τους νικητές καθώς και το μεγάλο βραβείο της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.

Επιμέλεια: Book Press

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Το διαδικτυακό περιοδικό Λόγου και Τέχνης Χάρτης (www.hartismag.gr), συνεχίζει για τρίτη χρονιά την απονομή ετήσιων βραβείων, με σκοπό την ανάδειξη των σημαντικότερων βιβλίων που κυκλοφόρησαν το περασμένο έτος. Σήμερα ανακοινώθηκε ο Βραχύς Κατάλογος σε όλες τις κατηγορίες. Δείτε βιβλία και συγγραφείς. 

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

Με τη συμπλήρωση επτά συναπτών ετών στο εκδοτικό στερέωμα, οι εκδόσεις Στίξις κάνουν το επόμενο βήμα με μια νέα σειρά τεσσάρων βιβλίων, υπό τον τίτλο «Μικρή Στίξις», των Γιώργου Δουατζή, Χρυσοξένης Προκοπάκη, Στέφανου Τζουβάρα και Μιχάλη Σηφάκη.  

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος  ...

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

Σίσσυ Δουτσίου, Στεύη Τσούτση, Λίνα Βαρότση, Αστερόπη Λαζαρίδου, Ελισάβετ Παπαδοπούλου, Αντιγόνη Ζόγκα, Λίνα Βαλετοπούλου. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας επιλέγουμε πολύ πρόσφατα βιβλία νέων Ελληνίδων συγγραφέων που θέτουν, άλλοτε με τρόπο διεκδικητικό κι άλλοτε πιο έμμεσο, το ζήτημα της γυναικείας χειρα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ