Για το μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη «Χίλιες ανάσες» (εκδ. Καστανιώτη).

Της Διώνης Δημητριάδου

Για το μυθιστόρημα του Φρεντερίκ Φαζαρντί, «Κόκκινα Κορίτσια, πάντα πιο Όμορφα» (μτφρ. Γιάννης Καυκιάς, εκδ. Angelus Novus) και του Κώστα Μουζουράκη «Κακό χαρτί» (εκδ. Καστανιώτη).

Της Χίλντας Παπαδημητρίου

Για το μυθιστόρημα του Άγη Πετάλα «Εις την ψυχήν ελπίδα» (εκδ. Εστία).

Του Θωμά Συμεωνίδη

Για το μυθιστόρημα του Μιχάλη Μοδινού «Το πλέγμα» (εκδ. Καστανιώτη).

Της Νότας Χρυσίνα

Για τη συλλογή διηγημάτων της Φρίντας Λιάππα «Η μυστηριώδης ασθένεια» (εκδ. Γαβριηλίδης).

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Για τη συλλογή διηγημάτων του Δημήτρη Χριστόπουλου «Σπουδή στο κίτρινο» (εκδ. Το Ροδακιό).

Του Χρήστου Οικονόμου

Παρόλο που ο Δημήτρης Χριστόπουλος έκανε σχετικά πρόσφατα την εμφάνισή του στη λογοτεχνία, η γραφή του έχει αποκτήσει ορισμένα πολύ ιδιαίτερα, ξεχωριστά γνωρίσματα, τα οποία ήταν ήδη ορατά στο πρώτο του βιβλίο, τις Δημόσιες Ιστορίες, και τώρα κάνουν πολύ πιο έντονη την παρουσία τους, εδώ, στη Σπουδή στο Κίτρινο.

Για το μυθιστόρημα του Μάκη Μαλαφέκα «Δε λες κουβέντα» (εκδ. Μελάνι).

Του Διονύση Μαρίνου

Δράση που δεν σε αφήνει να την αφήσεις, ήρωες bigger-than-life, θελκτικά κορίτσια, παράξενοι και μυστηριώδεις «κακοί» που συνταιριάζουν το δαιμονικό με το ευφυές, εξωτικά μέρη ή άλλα που δεν εγγράφονται σε ένα καθαρογραμμένο αστικό τοπίο. Αυτή είναι, ακροθιγώς, η δοσολογία για να γράψει κανείς ένα κλασικότροπο pulp μυθιστόρημα.

Για το μυθιστόρημα του Γιάννη Γρηγοράκη «Αληθινοί και ονειροπόλοι» (εκδ. Κέδρος)

Του Παναγιώτη Γούτα

Για το μυθιστόρημα της Αμάντας Μιχαλοπούλου «Μπαρόκ» (εκδ. Καστανιώτη).

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Για το μυθιστόρημα του Κώστα Δέδε «Σκοτεινοί δρόμοι» (εκδ. Στίξις). 

Της Διώνης Δημητριάδου

[…] τα μικρά γεγονότα, όπως το πέταγμα της πεταλούδας, δημιουργούν τα μεγάλα.

Γύρω από αυτή την απλή αλήθεια χτίζεται το μυθιστόρημα του Κώστα Δέδε. Είναι γεμάτο από μικρές ιστορίες, τις προσωπικές των ηρώων, παράλληλες ή διασταυρούμενες, εγκιβωτισμένες πολλές μέσα σε άλλες, έτσι όπως και στην αληθινή ζωή όλα μπερδεύονται, όλα επικοινωνούν, όλα συνδέονται και αλληλεπιδρούν, τελικά όλα μία ιστορία είναι με τις αναπάντεχες ανατροπές της, με τις πολύτιμες στιγμές της. Οι επιμέρους εικόνες μορφοποιούν το ευρύτερο νόημα μιας πολυσήμαντης τοιχογραφίας. Είναι μυθοπλασία οι Σκοτεινοί δρόμοι; Είναι μια πραγματική ιστορία; Ίσως να μην έχει και τόση σημασία· ας δεχθούμε αυτό που λέει ο συγγραφέας, ότι δηλαδή πρόκειται για πραγματικά γεγονότα, και ας του αναγνωρίσουμε το δικαίωμα να τα χειριστεί κατά πως ξέρει και επιθυμεί.

Για το μυθιστόρημα του Κώστα Χατζηαντωνίου «Ο κύκλος του χώματος» (εκδ. Καστανιώτη).

Του Βασίλη Ζηλάκου

H τουρκική εισβολή του ’74 στη Μεγαλόνησο είναι η βασική συνιστώσα της αφήγησης στο τελευταίο βιβλίο του Κώστα Χατζηαντωνίου. Η ιστορική βαρύτητα του γεγονότος, η θέση του μέσα στον ελληνικό χρόνο της Ιστορίας, έγκειται στο ότι κατάφερε το τελευταίο και πιο εύθετο πλήγμα στο κάστρο του Ελληνισμού, προoικονομώντας τον μαρασμό των επερχόμενων δεκαετιών.

Για το μυθιστόρημα της Δήμητρας Κολλιάκου «Αλφαβητάρι εντόμων» (εκδ. Πατάκη).

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Τα έντομα, αυτά τα αφανή ζώα που όμως κατακλύζουν τη γη, είναι ένα ολόκληρο πεδίο σημείων, τα οποία μπορεί να σημάνουν καθημερινές ιστορίες ή να οδηγούν σε διακειμενικές παραπομπές και μυθολογικά πρότυπα ή ιστορικά στιγμιότυπα. Κι αν ψάξει κανείς στη λογοτεχνία, ναι μεν θα βρει συγγραφείς και δραματουργούς που χρησιμοποίησαν το έντομο ως βάση των έργων τους (η μύγα στο Μυίας εγκώμιον του Λουκιανού και στον Βασιλιά των μυγών του Ουίλιαμ Γκόλντινγκ, η κατσαρίδα στη Μεταμόρφωση του Φραντς Κάφκα και στο Τα κατά Α.Γ. πάθη της Κλαρίσε Λισπέκτορ, οι πεταλούδες στον Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, οι σφήκες στο ομώνυμο έργο του Αριστοφάνη, η μέλισσα στις Μέλισσες ιέρειες της Χαράς Νικολακοπούλου κ.ά.), αλλά τελικά η παρουσία τους δεν κρίνεται τόσο εκτεταμένη. Στη μυθολογία και στη λαϊκή σοφία, αντίθετα, τα έντομα αποκτούν συμβολικές διαστάσεις από τον σκαραβαίο στην αρχαία Αίγυπτο ώς την Αθηνά και τη διαμάχη της με την Αράχνη κι από τους αισώπειους μύθους με τον μέρμηγκα και τον τζίτζικα μέχρι τις λαϊκές αντιλήψεις που τα περιλαμβάνουν σε παροιμίες, ήθη και έθιμα, αντιλήψεις και προλήψεις.