Του Δημήτρη Αργασταρά

Από το ‘‘Ο άνθρωπος που έλεγε ιστορίες’’ (Καστανιώτης, 2010), ο Μάριο Βάργκας Λιόσα μου είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις, έτσι φυσικό ήταν να έχω πολύ μεγάλες προσδοκίες και για το τελευταίο του μυθιστόρημα ‘‘Το όνειρο του Κέλτη’’ (Καστανιώτης, 2011), το οποίο συνέπεσε εκδοτικά και με την βράβευση του περουβιανού συγγραφέα με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Tου Κώστα Αγοραστού

Με την ψυχολογία δύο έφηβων κοριτσιών επιχειρεί να αναμετρηθεί η Βασιλική Πέτσα στην πρώτη της νουβέλα με τίτλο Θυμάμαι.

Του Μάκη Πανώριου

Μπορεί το έργο τέχνης να προκαλεί το θαυμασμό και να ερεθίζει τη σκέψη με αυτό που εκπέμπει, με αυτό που θέλει να πει. Και ίσως αυτή να είναι και «επιφανειακά» η πρόθεση του δημιουργού του. Στην πραγματικότητα όμως, φέρνει στο φως μία ακόμη αινιγματική παράμετρο του άγνωστου «Άλλου» εαυτού του.

Για το βιβλίο της Λίντε Ζάλμπερ «Φρίντα Κάλο, Η ζωή μιας αδάμαστης γυναίκας» (μτφρ: Σίσσυ Παπαδάκη, εκδ. Μελάνι).

Της Βίκυς Βασιλάτου

Της Εύης Λαμπροπούλου

Στο πλυντήριο των σέβεντις

Διαβάζω μανιωδώς για τα σέβεντις: ούτε η γενιά ούτε η χώρα μου πρόλαβαν την Χρυσή Εποχή της σεξουαλικής επανάστασης. Ο Έιμις όμως ήταν εκεί, όταν κάηκαν τα πρώτα σουτιέν και η φούστα συρρικνώθηκε. Να πώς ήταν: Περιφέρονταν σε έναν παραμυθένιο πύργο σε διάφορα στάδια ελευθεριότητας και γυμνότητας. Τα κορίτσια προσπαθούσαν να φέρονται σαν αγόρια. Τα αγόρια φέρονταν ως συνήθως. Τα λιγότερο γοητευτικά αγόρια ζητιάνευαν από το «πνεύμα της εποχής». Γύρω τους κόχλαζε μια αναδιάταξη στη σαρκική γνώση και στο συναίσθημα. Έπιναν Παρφέ ντ' αμούρ. Η πρωτοπορία ήταν υποχρεωτική. 

Της Έλενας Χουζούρη

Δεν είναι σίγουρο αν είναι λίγοι και μιας κάποιας ηλικίας αυτοί που ακούνε ακόμη τζαζ, όπως πιθανολογεί με μελαγχολία ο ήρωας του ομότιτλου διηγήματος του Γιάννη Μπασκόζου, το σίγουρο είναι ότι δεν είναι εύκολο να «παίξεις» με τη μουσική και μάλιστα να την μετατρέψεις σε αφηγηματικό πεδίο διαφορετικών μουσικών αποχρώσεων και ιδιωμάτων.

Του Κώστα Αγοραστού

Ο Τζόνι και η Λούλου δεν είναι απλώς δυο νέοι που έφυγαν από την Αθήνα για να ταξιδέψουν προς την Κωνσταντινούπολη. Δεν ψάχνουν τη χαρά του ταξιδιού με μποέμ διάθεση και σκοπό να ζήσουν περιπέτειες μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους.

Του Γιώργου Χ. Θεοχάρη

Ποιήματα σε πλάγιο ξύλο

Κερδίζει η λογοτεχνία όταν εικαστικοί καλλιτέχνες αποφασίζουν να εκφραστούν με το Λόγο και κατορθώνουν να μεταφέρουν στο κείμενο τη συγκίνηση τόσο έντονα όσο και με το χρωστήρα. Ο χαράκτης Γιάννης Δ. Στεφανάκις με την πρώτη του εμφάνιση στην ποίηση αποδεικνύει πόσο πλεονεκτική είναι η ματιά του εικαστικού και ταυτόχρονα κεφαλαιοποιεί την πολύχρονη γόνιμη ενασχόλησή του με τη σύζευξη λογοτεχνίας και ζωγραφικής-χαρακτικής-γραφικών τεχνών, μέσα από τα περιοδικά που διακόνησε και τις συλλεκτικές εκδόσεις του. 

Του Μάκη Πανώριου

Ο Δημοσθένης Βουτυράς (Κωνσταντινούπολη 1872 – Αθήνα 1958), είναι ο κατ’ εξοχήν Έλληνας διηγηματογράφος, με πλούσιο, πολυσύνθετο έργο μέσω του οποίου συλλαμβάνει τις ποικίλες εκβλαστήσεις του ανθρώπινου τοπίου, από τις ρεαλιστικές και νατουραλιστικές εκδοχές τους, έως τις σκοτεινές υπαρξιακές πτήσεις της φαντασίας.

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

«Για τον Βάγκνερ (...) θα μπορούσαμε να πούμε (...) πως έχει δώσει φωνή σε κάθε τι στη φύση το οποίο δεν ήθελε να μιλήσει ώς τώρα» Φ. Νίτσε

Ο Καρλ Ντάλχαους (Carl Dahlhaus 1928-1989) υπήρξε επιφανής μουσικολόγος με νεωτερική κριτική σκέψη, καθηγητής της ιστορίας της μουσικής σε γερμανικά πανεπιστήμια, διευθυντής έκδοσης των απάντων του Ρίχαρντ Βάγκνερ (Λειψία 1813-Βενετία 1883), διευθυντής ερευνητικών μουσικολογικών προγραμμάτων, συγγραφέας πλείστων έργων με θέματα όπως είναι η μουσική παραγωγή του 18ου και του 19ου αιώνα, ο ρομαντισμός και ο μοντερνισμός στη μουσική, η απόλυτη έννοια της μουσικής, η αισθητική της μουσικής. 

Της Έλενας Μαρούτσου

Κάνοντας μια θερινή βόλτα στα βιβλιοπωλεία και χαζεύοντας τις προθήκες με τις καινούργιες εκδόσεις βρέθηκα να ξεφυλλίζω μια νουβέλα με τον αινιγματικό και λίγο μελαγχολικό τίτλο Μπάρτλμπυ, ο γραφέας, μια ιστορία της Γουώλ Στρητ. Μ’ ένα γρήγορο ξεφύλλισμα και διαβάζοντας σκόρπιες τυχαίες αράδες διέκρινα πως το κομψά σχεδιασμένο εξώφυλλο αντανακλά το ύφος του περιεχομένου, αυτής της αριστοτεχνικά γραμμένης νουβέλας του συγγραφέα του Μόμπυ Ντικ, Herman Melville. 

της Μαρίας Τζαμπούρα

Καμιά φορά το να ξεφεύγεις από την πραγματικότητα χωρίς να καταβάλεις καμιά πνευματική προσπάθεια, δεν είναι κακό. Και ενώ σπανίως διαβάζει κανείς λογοτεχνία τρώγοντας πατατάκια, στα κόμικ όλα επιτρέπονται! Πρόσφατα παραδείγματα, τα δύο βιβλία που έπεσαν πρόσφατα στα χέρια μου και κυκλοφόρησαν πριν ή μετά ή και αποκλειστικά για τις ομότιτλες ταινίες τους που από αρχές Σεπτέμβρη προβάλλονται στους κινηματογράφους. 

Της Παυλίνας Μάρβιν

«Ο φίλος μου Γιώργος Μακρής άνοιξε ένα/ μικρό κατάστημα με ψιλικά/ πελάτες του είναι όλοι όσοι σ’ αυτό τον κόσμο/ τον βασάνισαν/ πελάτες του δ ε ν ε ί ν α ι όσοι αυτός βασάνισε·/ δικάστηκε/ κι έχει αθωωθεί.», γράφει ο Μίλτος Σαχτούρης, στην τελευταία σελίδα του τόμου των 542 σελίδων με τίτλο «ΓΡΑΠΤΑ ΓΙΩΡΓΟΥ Β. ΜΑΚΡΗ».

Tου Κώστα Αγοραστού

Του Σωτήρη Βανδώρου

Ύστερα από μια κουραστική περιοδεία στη Λευκάδα, ο Λεωνίδας Κύρκος συνεχίζει στην Αιτωλοακαρνανία. Έχει βραδιάσει, κάνει κρύο. Στο καφενείο ενός χωριού θαμώνες είναι μαζεμένοι γύρω από την ξυλόσομπα. Άλλοι παίζουν χαρτιά ή τάβλι. Ο Κύρκος με τους συντρόφους του ζητά την άδεια για να τους μιλήσει. 

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Το σύνολο ποιητικών συνθέσεων του Μάνου Ελευθερίου με τον τίτλο Ο νοητός λύκος ανήκει στα προϊόντα δημιουργικής γραφής που προσφέρουν δυνατότητες προσέγγισης τόσο στο επίπεδο της κειμενικής παραστατικής επιφάνειας, όσο και κυρίως στο επίπεδο της βαθείας δομής του κειμένου σύμφωνα με τη διαστρωμάτωση των συνδηλώσεων αυτού.