ΒΙΚΥ: Κάπου στο κέντρο της Αθήνας, 10... Πώς θα πάει αυτή η δεκαετία άραγε; Ο αιώνας, η χιλιετία; 9... Ανοίγει με το κλειδί την πόρτα της ταράτσας. Η Αθήνα απλώνεται μπροστά της. Κοιτάζει την πόλη που αλλάζει τόσο γρήγορα. Αυτή την πόλη που σε τέσσερα χρόνια από σήμερα θα είναι η πόλη των Ολυμπιακών Αγώνων. 8... Προσπαθεί να φανταστεί αυτή την πόλη σε δέκα, σε είκοσι χρόνια από σήμερα. Πώς θα είναι άραγε;
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ: Νέα Σμύρνη, Αθήνα. 3, 2, 1... 2000! Η αγωνία στο κατακόρυφο. "Τους έχετε όλους ανοιχτούς;" Απόλυτη ησυχία... "Είναι εντάξει!", ακούγεται από το βάθος της αίθουσας. "Όλα καλά. Δεν κρασάρανε!" Φωνές πανηγυρισμών καλύπτουν το λογιστήριο! Πρωτοχρονιά στο γραφείο φέτος. Είχε ακουστεί ότι θα έπεφτε το σύστημα λόγω 2000. Κάποιος ανοίγει μια σαμπάνια! Καλή Χρονιά!
ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Πλατεία Συντάγματος, Κέντρο Αθήνας. Μπήκε, μπήκε! 2000! Τα πυροτεχνήματα είναι μαγικά! Ανεβάζει την κόρη του στους ώμους για να τα βλέπει καλύτερα! Σκέφτεται τη μικρή. Το μέλλον της. Πώς θα ζήσει αυτό το παιδί; Τι θα ζήσει; Να είναι καλά. Και να καταφέρουμε να μείνουμε εδώ. Στην Ελλάδα. Και νόμιμα. "Αλντίν, Αλντίν, κοίτα", η γυναίκα του τού δείχνει ένα τεράστιο πυροτέχνημα. Ο τραγουδιστής ανεβαίνει στη σκηνή. "Πρώτη, πρώτη του 2000". [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Σε ένα παρισινό καφέ ο φιλόσοφος συναντά έναν περίεργο και αντιφατικό άνθρωπο, που τίποτα δεν του μοιάζει λιγότερο απ' ό,τι ο ίδιος του ο εαυτός. Ο διάλογος που ανοίγει μεταξύ τους, με την απαράμιλλη χάρη, το ανάλαφρο χιούμορ και την ευφυΐα του Ντιντερό, διευρύνεται σταδιακά για να καλύψει όλα τα κεντρικά θέματα της νεωτερικότητας: την αρετή και τη γνώση, τον έρωτα και το χρήμα, την ιδιοφυΐα και την πίστη, την πολιτική και την τέχνη. Το χάσμα ανάμεσα στις δύο εκδοχές του εαυτού που σκηνοθετεί ο Ντιντερό, η πρωταρχική σχάση του εγώ σε δύο διακριτές αλλά και ενίοτε συμπληρωματικές θέσεις, αποτελεί κομβική στιγμή στην ιστορία του πνεύματος, στιγμή ρήξης, μια βόμβα, όπως τη χαρακτήρισε ο Γκαίτε, τα θραύσματα της οποίας διασπείρονται σε όλο το πεδίο της λογοτεχνίας μέχρι και σήμερα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Mυστικές λατρείες που αναβιώνουν, τελετουργικά που καλούν σκοτεινές θεότητες, επινοητές παραδόσεων που μπλέκονται στα δίχτυα των ίδιων τους των μύθων, χωριά που αρνούνται να αλλάξουν όνομα, κάμαρες δίχως πόρτες, γειτονιές με ιλιγγιώδη ρυμοτομία, κτίρια που κρύβουν μυστικά, ανύπαρκτοι δρόμοι, ανεπίδοτες επιστολές και στοιχειώματα οικοδομών. Ο Χρυσόστομος Τσαπραΐλης, στην τρίτη συλλογή διηγημάτων του, μετατοπίζει το πεδίο του τρόμου σε φανταστικά βαλκανικά τοπία και στις αθηναϊκές γειτονιές, επιστρατεύοντας τα εργαλεία του είδους για να ανοικειώσει το καθημερινό και να υπονομεύσει το συνηθισμένο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Ονομάζουμε κομμουνισμό την πραγματική κίνηση που καταργεί τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων». Ξεκινώντας από αυτή τη φράση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου, ο Κωστής Καρπόζηλος πραγματεύεται την ιστορία του ελληνικού κομμουνισμού του 20ού αιώνα, εστιάζοντας στην «πραγματική κίνηση» των ανθρώπων του και ανιχνεύοντας τις πολλαπλές του γεωγραφίες. Το αποτέλεσμα είναι μια συναρπαστική αφήγηση όπου πρωταγωνιστούν ταξιδιώτες της επανάστασης, εκπατρισμένοι διανοούμενοι, πρόσφυγες και μετανάστες, άνθρωποι που διασχίζουν τα συμβολικά και κυριολεκτικά όρια του έθνους. Η οθωμανική και ελληνική Θεσσαλονίκη, η Κωνσταντινούπολη, οι προσφυγικές πόλεις της Ελλάδας, η Μόσχα και οι ελληνόφωνες κοινότητες της Μαύρης Θάλασσας του Μεσοπολέμου, τα χαρακώματα του ισπανικού εμφυλίου, το Παρίσι του Λαϊκού Μετώπου, η Μέση Ανατολή στα χρόνια του πολέμου, το Βουκουρέστι και η Τασκένδη των πολιτικών προσφύγων, οι καπιταλιστικές μητροπόλεις στα χρόνια της δικτατορίας συνθέτουν μια διεθνική ιστορία του ελληνικού κομμουνισμού. Και το νήμα που τα ενώνει είναι τόσο η αδιάκοπη κίνηση εκείνων που ένιωθαν ότι οι ταξικοί περιορισμοί και το καθεστώς της εκμετάλλευσης δεν ήταν η αυτονόητη συνθήκη της ύπαρξης, όσο και οι ζωές της επαναστατικής περιπλάνησης που δεν χωρούσαν σε μια εθνική επικράτεια. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΗ

Άραγε ανέβηκες χαρούμενα;
Σε αναζητώ στα άδυτα των σκέψεων του Κάφκα,
του Στρίντμπεργκ και του Παναγιωτόπουλου
"ολομόναχος" ενοχικά.
Δεν πρόλαβα να σε ρωτήσω
για τα ανεκπλήρωτα όνειρά σου,
γιατί κοίταγες λυπημένα τη θάλασσα στις βόλτες σου στο λιμάνι
μερικές Κυριακές
που έβρισκες λίγο χρόνο για μας και για σένα.
Μόνο μια ελιά στην πλάτη του γιου μου
έμεινε από σένα.
Τώρα που ησύχασες έρχεσαι πού και πού
και φυσάς λόγια ακατάληπτα.
Σε μαθαίνω λίγο.
Πού είσαι;

(ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ - Βιβλιοπωλείο Πολιτεία)

*Ο Γιώργος Θωμόπουλος δουλεύει στο τμήμα λογοτεχνίας, στο αγαπημένοο "υπόγειο" του βιβλιοπωλείου "Πολιτεία", από το 1997.

Περιεχόμενα

ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Μικρά νέα
Μηνύσιμα
ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΕΣ
Εναλλακτικά οπισθόφυλλα
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Μαρτίνα Ασκητοπούλου
Για την Τζέννη Έρπενμπεκ
Εύα Πλιάκου
Η Ιστορία κυνηγάει τη Λάνα Μπάστασιτς
Χρήστος Κρυστάλλης
Ο Πόε πριν τον Φουκώ
ΔΙΗΓΗΜΑ
Χρίστος Κυθρεώτης
Η στιγμή πριν το τέλος του κόσμου
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
Εντιτόριαλ
Λογοτεχνία και Τεχνητή Νοημοσύνη
Νικόλ Σαρλά
...να απαντάς (σ)την έλλειψη
Μανώλης Πατηνιώτης
Το rock της απώλειας
Γιάννης Περπερίδης
Ε, ΑΙ! Μπορείς να φανταστείς Ανακαρμπίθ;
Ελένη Τσατσαρώνη
Ο βιολογικός κύκλος της επιστημονικής φαντασίας
Ντίνα Σωτηριάδη
Εκπαιδεύω το τέρας μου και το τέρας μου εκπαιδεύει εμένα
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Κατερίνα Ανδρεάδου
Do androids dream of gold and sugar?
Για το Χρυσό σημειωματάριο της Λέσινγκ
Γιώργος Πάλλης
Είναι οκέι ναν είμαστε Λουδίτες;
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ - Σέχαν Καρουνατιλάκα
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Δημήτρης Μπεκιάρης
The sound of silence
Μαρίνα Αγαθαγγελίδου
Ισούται μια λέξη με χίλιες εικόνες;
Κώστας Σαββόπουλος
Για τη Βία στη Σωτηρία της Χαράς Ρόμβη
ΘΕΩΡΙΑ
Κόντζο Έσουν
Περαιτέρω επισημάνσεις για τον αφροφουτουρισμό
(εισ.-μτφρ. Αλέξανδρος Παπαγεωργίου)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Ζεράρ Γκαρούστ
Ο ανήσυχος
(εισ.-μτφρ. Ελένη Καραφύλλη)
ΣΕΙΡΕΣ
Σωτήρης Παρασχάς
Fargo: Η Ιστορία της βίας
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Εντουάρ Λουί
Το τραύμα είναι αντικειμενικό
(μτφρ. Χρήστος Κρυστάλλης, Εύα Πλιάκου)
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
ChatGPT
Ψηφιακό συμπόσιο
ΘΕΩΡΙΑ
Δήμητρα Αλεξοπούλου
ΤΙΝΑ: Ο Αποικιοκράτης χίπστερ
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ
Γιώργος Θωμόπουλος
Η γωνιά του βιβλιοπώλη
ΚΟΜΙΚ
Στέλλα Γεωργίου
Coping mechanism
ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
Σταυρόλεξο
ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ
Σπύρος Καρπούζης
Το μέιλ του τριμήνου

Το μπλε δεν είναι ένα χρώμα, είναι ένα σύνολο αποχρώσεων, αντικειμένων, διαθέσεων, αναφορών, αναμνήσεων, συναισθημάτων. Η Μάγκι Νέλσον, ερωτευμένη με το μπλε, περιπλανιέται στη μελαγχολία, την απώλεια και τον πόθο διερευνώντας τη σύνδεση του χρώματος με το σώμα και το πνεύμα. Συνομιλώντας με τον Γκαίτε, τον Βιττγκενστάιν και τον Μπαρτ, γράφει ένα λυρικό δοκίμιο για τον έρωτα που τελειώνει, για το σώμα που υποφέρει και για την ομορφιά ως καταφύγιο στον καιρό της μοναξιάς και της θλίψης.
"Το να ερωτευτεί κανείς το μπλε μήπως σημαίνει λοιπόν ότι ερωτεύτηκε μια αναταραχή; Ή μήπως αναταραχή είναι ο ίδιος ο έρωτας; Και τι σόι τρέλα τέλος πάντων είναι να ερωτεύεσαι κάτι που είναι δομικά ανίκανο να σε ερωτευτεί κι αυτό;" (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Από την οικειότητα, την κρίση και την απώλεια της Αθήνας, η ηρωίδα θα βρεθεί στην Ντίρε Ντάουα με τα κόκκινα λουλούδια, τις ύαινες και το παρελθόν της γιαγιάς της. Στο μέρος όπου η μία κατάφερε να ξεχάσει, η άλλη θα θυμηθεί και θα συνεχίσει. Ένα βιβλίο για ταξίδια χωρίς στόχο και για μυστικά που περνάνε από τη μία γενιά στην άλλη. Μπορεί τελικά μια γάτα να είναι η μετενσάρκωση ενός μπαμπά; Μπορεί το δέρμα μιας γυναίκας να έχει το χρώμα της άμμου; Μπορείς να θυμάσαι με τρυφερότητα χωρίς να πονάς; Μέσα από ερωτικές ιστορίες και ενώ θα ψάχνει τις λίρες της γιαγιάς της, η Τέσση θα βιώσει μεγάλες αλλαγές και μικρές νίκες και θα συναντηθεί με αναπάντεχες μητριαρχίες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)