Αυτό το βιβλίο που διαβάζετε είναι, κατά κάποιον τρόπο, το αποτέλεσμα μιας παραγγελίας από τη μητέρα μου. Δεν το αποφάσισα, δεν το προγραμμάτισα. Δεν ήταν δική μου ιδέα εξαρχής. Τίποτα στη λογοτεχνία δεν μου είχε δώσει ποτέ τόση χαρά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

ΠΑΙΔΙΚΟ ΚΡΕΒΑΤΙ

Κάτω απ' τα σκεπάσματα
Άμα περάσει λίγο η ώρα
χάνω την αίσθηση του χώρου
Βρίσκομαι πάλι στο παιδικό μου κρεβάτι
δεξιά το γραφείο
κι απ' την άλλη ο τοίχος
το ασανσέρ απειλή που ανεβαίνει
Είναι βέβαιο
θα με σφάξουνε πρώτη

Κάτω απ' τα σκεπάσματα
Αν τα κρατήσω σφιχτά, θα με εξαφανίσω;

Αδύνατο κι όμως
για λίγο η καρδιά μου
μου μένει στα χέρια
[Από την έκδοση]

Η ΑΡΑΧΝΗ

Αγαπητέ κύριε,
σας παρακολουθώ από το ταβάνι
ο καφές ζητάει ολοένα περισσότερη ζάχαρη
κάτι με τα ρούχα και τα παπούτσια πάει λάθος
δεν έπρεπε να μπαλώσετε τις τρύπες
αδράξτε τη μέρα σαν μαχαίρι
το βάρος της ζωής σας αυξάνεται
η συμφωνία με τον καθρέφτη ακυρώθηκε
κι εσείς παχαίνετε
αύριο θα κρεμαστώ μπροστά στη μύτη σας
θα μπορούσατε ίσως να με ταΐσετε;
Φιλικά,
η αράχνη

Αγαπητή Αράχνη,
μόλις εχθές η νυχτερίδα γέννησε σε μια γωνιά της σοφίτας
τα λαχταριστά μωρά της φωλιάζουν τυφλά μες στον ιστό και στη σκόνη.
Δεν έμαθα να οδηγώ, να ξεκοκαλίζω ψάρια, εφημερίδες.
Έχω δυο άχρηστους κυνόδοντες κι ένα φλομπέρ.
Έχω κάνει συμφωνία με τον πρωινό καφέ,
σέβομαι την απόφαση του καθρέφτη.
Δεν στήνω πια παγίδες για πουλιά,
όρθιος στην όχθη πυροβολώ τα νερά.
Δικός σας,
Κ.
[Από την έκδοση]

Καθισμένος στα σκαλοπάτια της Πιάτσα Ματζόρε στην Μπολόνια, μία από αυτές τις απίθανες πόλεις όπου μπορείς να περιπλανηθείς μετά θάνατον, ο αφηγητής ανακαλεί την εικόνα του αγαπημένου του θείου, ενός μανιώδη αλληλογράφου, αναγνώστη και ταξιδιώτη, που σημάδεψε την παιδική και εφηβική του ηλικία. Οι στοές, οι πλατείες, οι εκκλησίες, τα μαγαζιά και οι κόκκινες τέντες αποτελούν το σκηνικό μιας συνομιλίας που, χάρη στη μαγική αρχιτεκτονική της πόλης, μπορεί να συμβεί μυστικά, αν και δημόσια. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Κατά τη διάρκεια ενός καύσωνα, η ύπαρξη του αφηγητή διαταράσσεται και αποπροσανατολίζεται. Όλα τα συνήθη σημεία αναφοράς του καταρρέουν. Για να ξεφύγει από την αγωνία που του προκαλεί η αίσθηση της οικολογικής καταστροφής, καταφεύγει σε ένα μικρό νησί της Μεσογείου. Ούτε εκεί όμως καταφέρνει να υπερβεί το επίμονο αίσθημα της υπαρξιακής ναυτίας: το νησί μοιάζει να χάνεται κάτω από τα πόδια του, και ως όνειρο και ως στέρεη γη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μια γυναίκα αρνείται να αφαιρέσει την πράσινη κορδέλα από το λαιμό της παρά την επιμονή του άντρα της. Κάποια άλλη αφηγείται το ερωτικό της παρελθόν ενώ μια πανδημία αφανίζει σιγά σιγά την ανθρωπότητα. Ένα μωρό υπάρχει ή δεν υπάρχει. Η υπάλληλος ενός καταστήματος σε ένα εμπορικό κέντρο ανακαλύπτει τι κρύβεται πίσω από τα όμορφα φορέματα του χορού της αποφοίτησης. Μια ανεπιθύμητη επισκέπτρια εμφανίζεται στο σπίτι κάποιας μητέρας που μόλις έκανε εγχείρηση για απώλεια βάρους. Μια συγγραφέας αναμετράται με τα όρια της μνήμης, της πραγματικότητας και της φαντασίας. Μια κοπέλα που επιβίωσε από σεξουαλική επίθεση προσπαθεί να επεξεργαστεί το τραύμα της. Οι 12 σεζόν μίας από τις πιο δημοφιλείς αστυνομικές σειρές παγκοσμίως ξαναγράφονται, τα θύματα ξυπνάνε και ζητούν δικαίωση.

Η Ματσάδο, στην πρώτη της συλλογή διηγημάτων, περνάει από το σοβαρό στο κωμικό, από τον ρεαλισμό στην επιστημονική φαντασία, από την πιο τρομακτική βία στο πιο υπέροχο συναίσθημα, φτιάχνοντας ιστορίες τόσο πρωτότυπες που διευρύνουν τις δυνατότητες της σύγχρονης μυθοπλασίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Κατά τη διάρκεια ενός καύσωνα, η ύπαρξη του αφηγητή διαταράσσεται και αποπροσανατολίζεται. Όλα τα συνήθη σημεία αναφοράς του καταρρέουν. Για να ξεφύγει από την αγωνία που του προκαλεί η αίσθηση της οικολογικής καταστροφής, καταφεύγει σε ένα μικρό νησί της Μεσογείου. Ούτε εκεί όμως καταφέρνει να υπερβεί το επίμονο αίσθημα της υπαρξιακής ναυτίας: το νησί μοιάζει να χάνεται κάτω από τα πόδια του, και ως όνειρο και ως στέρεη γη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Έπρεπε να γράψω ένα λάθος μυθιστόρημα. Ο αφηγητής παρασέρνει τον ήρωα σ' όλα τα αδιέξοδα, σ' όλα τα λάθη, τα περιγράφει και λάθος από πάνω, εκτιμά λάθος την εποχή του, τις καταστάσεις όλες, και στο τέλος ο ήρωας πεθαίνει γιατί δεν μπορεί να γίνει τίποτα άλλο. Και πεθαίνει κι ο αφηγητής. Όλοι. πεθαίνουν όλοι με φριχτό τρόπο, το λάθος μυθιστόρημα ξεχνιέται, και μετά από χρόνια το βρίσκει σε καλάθι ένας άλλος αφηγητής. Κάνει πλέον μισό ευρώ, αλλά δεν το αγοράζει καν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)